پر از کلیشه اما ارزشمند

ترجمه اختصاصی سلام سینما

«پروژه قدرت» فیلمی جذاب در ژانر اکشن و هیجان‌انگیز است که در آن مردم با خوردن قرصی که نیمی از آن تیره و نیمی از آن روشن و به رنگ نارنجی است، دچار حس تخدیر می‌شوند. این دارو روی افراد مختلف تأثیرات مختلف دارد یا می‌توان گفت که تأثیر دارو بر افراد مختلف بستگی به این دارد که کارگردان از چه تکنیک جلوه‌های ویژه‌ای دلش می‌خواهد استفاده کند. در ابتدای فیلم کسی که دارو را مصرف می‌کند مانند «جانی استورم» در فیلم «چهار شگفت‌انگیز» آتش می‌گیرد و بدن او مانند یک ذغال متحرک می‌شود. شخص دیگری که دارو را مصرف می‌کند، دارای سرعت اعجاب‌انگیزی می‌شود و می‌تواند با سرعت 45 مایل بر ساعت بدود. دست و پای زنی از جنس یخ می‌شود و مردی دیگر نیز مانند «هالک» درشت می‌شود. همه‌ی این کارکترها نیز توانایی این را دارند تا گلوله را منحرف کنند. اما تأثیر این دارو تنها پنج دقیقه است.

به نظر می‌رسد «پروژه قدرت» بخشی از روند جدید تولیدات نتفلیکس یا شاید ژانری جدید است. زیرا فیلمی است که مانند فیلم‌های ابرقهرمانی سنتی نیست اما لحظاتی را در خود دارد که یادآور فیلم‌های ابرقهرمانی است بنابراین می‌توان آن را یک فیلم ابرقهرمانی به حساب آورد. امسال نتفلیکس «نگهبانانی از دیرباز» را رو کرد که فیلمی کاملا ابرقهرمانی بود. اما در «پروژه قدرت» ما به سراغ آدم‌هایی که تشنه نیرو‌های فراطبیعی هستند نمی‌رویم، بلکه سر و کار ما با فردی به نام «آرت»(جیمی فاکس) است. «آرت» یه نظامی قدیمی است که در حال همکاری با گروه‌های مافیایی برای پیدا کردن منبع توزیع مواد مخدر است. او با «رابین»(دومینیک فیشبک) یک دانش‌آموز دبیرستانی شر که فروشنده‌ی مواد مخدر است، همکاری می‌کند. آنها دو متحد ناسازگار هستند و بر سر یافتن قدرت واقعی با هم در رقابت هستند. 

«پروژه‌ قدرت» دارای گیرایی، جذابیت بصری، نگاهی صادقانه به شهر نیو اورلینز و بازیگرانی است که از خود فیلم بهترند. در حین تماشای فیلم متوجه می‌شوید که همه چیز به خوبی بهم ربط داده شده‌اند. کارگردانان «پروژه قدرت» یعنی «هنری جوست» و «آریل شولمن» می‌خواهند تا بیننده را دچار سرگیجه کنند. هربار که کاراکترهای فیلم از آن قرص‌ها استفاده می‌کنند، سکانس‌هایی را می‌بینیم که شبیه به فیلم‌های «مرثیه‌ای برای یک رویا»، «بدون محدودیت» و «خماری» است. «در پروژه قدرت» ما درگیر بحث مواد مخدر نیستیم. مواد مخدر سرنخی برای تبدیل شدن «پروژه قدرت» به یک فیلم هیجان‌انگیز با درونمایة جاسوسی است. در محتوا نیز مواد مخدر وسیله‌ای برای کنترل افراد است. برای گرفتن قدرت از آنها، حس دروغینی از قدرت را به آنها می‌بخشند. 

هر فیلمی که می‌خواهد مانند این محصول نتفلیکس حسابی داغ و جذاب شود، نیاز به بازیگری مثل «جیمی فاکس» در مرکز داستانش دارد. یک سوال جدی برایم وجود دارد و آن سوال این است که آیا «جیمی فاکس» هرگز نقشی را بدون اشتیاق و انرژی لازم بازی کرده است؟ جواب من منفی است. «جوزف گوردون لویت» در نقش یک پلیس تصور می‌کند که مصرف آن دارو برای او ضروری است زیرا همه‌ی دشمنانش از آن استفاده می‌کنند. او شروع خوبی در فیلم ندارد و یادآور نقش‌آفرینی ‌های بد «کیانو ریوز» است. «دومینیک فیشبک» مثل همیشه نشان داده است که اصل جنس است. او نقش «رابین» را با دیوانگی و نگاه خاصش به زیبایی ایفا می‌کند و در رپ کردن فری استایل تبحر ویژه‌ای دارد. «پروژه قدرت» بیشتر از هر چیز شبیه به یک ریمیکس پر از کلیشه اما ارزشمند است.

منبع: ورایتی

مترجم : اوون گلیبرمن