نقد و بررسی فیلم بی داد سهیل بیرقی؛ فریاد و روایتی جسورانه از نسل Z ایران
ترجمه اختصاصی سلام سینما: خواننده مستعدی به نام ستی (سروین ضابطیان) صدایی دارد که می‌خواهد با جهان به اشتراک بگذارد اما به‌عنوان یک زن جوان در ایران معاصر وادار به سکوت شده است. وقتی ستی سرپیچی کرده و در خیابان‌های تهران آواز می‌خواند، اجراهای او شهرت می‌یابد. همین امر منجر به مشکلاتی برای او می‌شود. ستی توسط یک فرشته نجات غیرمنتظره، مردی با سر طاس و خال‌کوبی‌شده به نام ببین (امیر جدیدی) نجات می‌یابد. چهارمین فیلم سهیل بیرقی، «بیداد» زمخت و خشن است. فیلمنامه آن کمی پراکنده است و بعضی از دیالوگ‌ها لحنی دکلمه‌گونه دارند. با این وجود، اثری به‌شدت قوی و سرشار از خشم از جانب نسلی است که به‌سادگی ساکت نخواهد شد.
بیشتر بخوانید:
تصاویر فرش قرمز فیلم بیداد در جشنواره کارلووی واری با حضور سهیلی بیرقی و رکسانا نیک‌پور
نظر منتقد ایرانی خارج از کشور در مورد بیداد سهیل بیرقی | یک فیلم صریح با بازی درخشان امیر جدیدی
انتخاب «بیداد» به‌عنوان فیلمی که جنبه فیلترنشده نسل Z ایران را نشان می‌دهد برای بخش مسابقه اصلی جشنواره کارلووی واری تا آخرین لحظه مخفی نگه داشته شد و این امر تضمین کرد که بیرقی و تیمش می‌توانند با خیال راحت کشور را ترک کنند. این اولین باری نیست که این فیلمساز با سانسور مواجه می‌شود. سومین فیلم بلند او، «عامه‌پسند» (2020)، به مدت دو سال از نمایش عمومی در ایران منع شد... «بیداد» فیلمی به‌موقع است که به همان روحیه سرکشی زنان جوان اشاره می‌کند که در فیلم «دانه انجیر معابد» ساخته محمد رسول‌اف، برنده جایزه کن 2024، به تصویر کشیده شده است.
...
ضابطیان انرژی محرکی به اجرای خود می‌بخشدد. ستی در تحرکی مداوم و بی‌وقفه است؛ در خیابان‌های تهران در دل شب دوچرخه‌سواری می‌کند و فقط برای بر زبان آوردن یکی از بیانیه‌های صریح‌نوشته‌شده در مورد نیاز به آواز خواندن توقف می‌کند. دوربین متحرک نیز با انرژی او هماهنگ می‌شود، در پاتوق‌های زیرزمینی سرک می‌کشد و دوچرخه‌سواری او را دنبال می‌کند. با این حال، تدوین بریده‌بریده و شتاب‌زده به‌نظر می‌رسد و این حس وجود دارد که شاید برخی از نقاط داستانی در طول مسیر گم شده و از قلم افتاده باشند.
در واقع، تبدیل‌شدن ستی از یک خواننده خیابانی به یک سوپراستار مشهور، تقریباً آنی اتفاق می‌افتد، و این یکی از جنبه‌های متعدد فیلم است که پراکنده و شت اب‌زده به نظر می‌رسد. جنبه دیگر، ر ابطه انفجاری بین ستی و مادر الکلی‌اش است که قبل از آن‌که چیز زیادی در مورد هر یک از آن‌ها بدانیم، تبدیل به اتهام‌زنی‌های مت قابل می‌شود. در بخش‌های دیگر، فیلم از نظر تصویری با جزئیات رضایت‌بخشی داستان را پیش می‌برد - ارتباط بازیگوشانه ستی و ناجی خالکوبی‌شده‌اش که خود را «ببین» می‌نامد خلاف هر چیزی است که به دیدن آن در سینمای ایران عادت کرده‌ایم، اما متقاعدکننده و نسبتا تاثیرگذار است. بازی جدیدی، با تمام غرور خیابانی و زبان عامیانه اما تقریبا کودکانه‌اش در زیر پوشش رپر آمریکایی، به‌شدت غیرمنتظره است - به‌جا نمی‌آوریم که این همان بازیگری است که نقش اصلی «قهرمان» اصغر فرهادی را بازی کرده بود.
در اولین شبی که کنار هم هستند، ستی به ببین اجازه می‌دهد او را خالکوبی کند، با سگ و گیاه ماری‌جوانایش آشنا می‌شود و بدون عبور از هیچ‌کدام از مرزهای سنتی کنار هم می‌مانند. بار دوم که با هم ملاقات می‌کنند، ستی به دلیل حبس در هم شکسته است. صدای او از دست رفته و هنگام صحبت کردن لکنت زبان دارد. آن‌ها دوباره کنار هم می‌مانند و روز بعد این اراذل و اوباش خوش‌خلق با خالکوبی‌های بال فرشته تمام تلاشش را می‌کند تا به ستی کمک کند دوباره صدایش را پیدا کند.
نویسنده: وندی ایده
منبع: اسکرین دیلی
