موفقیت پیشتازان فضا چراغ سبز اکران یک فیلم ترسناک شد

فیلم آخرالزمانی و ترسناک «حامل» ساخته دیوید و الکس پاستور، که در سال ۲۰۰۹ با بازی کریس پاین منتشر شد، یکی از آثار کم‌هزینه اما قابل‌توجهی بود که در سایه موفقیت‌های دیگر فیلم‌های زامبی‌محور گم شد. این فیلم که فضایی الهام‌گرفته از آثار مشهوری مانند «28 روز بعد» (به کارگردانی دنی بویل) و «رزیدنت اویل» داشت، در سال ۲۰۰۶ فیلم‌برداری شد اما به مدت سه سال توسط شرکت Paramount Vantage در قفسه‌ها باقی ماند.

یکی از دلایل تأخیر در اکران «Carriers» عدم حضور یک ستاره بزرگ در زمان تولید بود. در آن زمان، کریس پاین هنوز به شهرت نرسیده بود و همبازی‌هایش مانند پایپر پرابو («Coyote Ugly»)، کریستوفر ملونی («Oz») و امیلی ون‌کمپ («The Ring 2») نیز آن‌قدر شناخته‌شده نبودند که تضمینی برای موفقیت گیشه‌ای فیلم باشند. اما همه چیز با موفقیت عظیم فیلم «پیشتازان فضا» به کارگردانی جی. جی. آبرامز در همان سال تغییر کرد؛ فیلمی که پاین در نقش جیمز تی. کرک در آن درخشید و باعث شد کمپانی در نهایت تصمیم به اکران «Carriers» در سپتامبر همان سال بگیرد.

بیشتر بخوانید:

راز پشت پرده مورن، شخصیت بی‌کلام و معروف «پیشتازان فضا» فاش شد

آمازون با یک اقتباس جدید طرفداران پیشتازان فضا را هیجان‌زده کرد

این فیلم، با وجود بودجه محدود، تصویری واقع‌گرایانه و تلخ از دنیایی نابودشده توسط ویروسی مرگبار ارائه داد. هرچند امروزه پس از سال‌ها تماشای سریال‌هایی مانند «مردگان متحرک» یا «The Last of Us»، چنین داستان‌هایی رایج شده‌اند، اما در آن زمان، «Carriers» به‌خاطر تمرکز بر جنبه انسانی داستان، فضاسازی سرد و بدون سازش، و بازی‌های قوی مورد توجه قرار گرفت.

یکی از صحنه‌های تکان‌دهنده فیلم زمانی است که شخصیت اصلی با بازی کریس پاین، دوست‌دخترش (با بازی پرابو) را به خاطر احتمال آلودگی به ویروس از خودرو بیرون می‌اندازد. این صحنه، جلوه‌ای از واقع‌گرایی دردناک فیلم است که بر توانایی‌های بازیگری پاین تاکید می‌گذارد؛ توانایی‌ای که بعدها در فیلم‌هایی چون «Hell or High Water» و «Z for Zachariah» نیز درخشید.

با وجود نقدهای مثبت و بازی‌های درخشان، «Carriers» تنها ۵.۸ میلیون دلار در گیشه جهانی فروش داشت و به‌سرعت در میان موج فیلم‌های مشابه محو شد. با این حال، شاید مهم‌ترین نکته درباره آن این باشد که اگر موفقیت «پیشتازان فضا» نبود، این فیلم هرگز رنگ پرده سینما را نمی‌دید.

منبع: slashfilm