نقد فیلم آبشار سرافین: وسترنی آرام با تمی سنگین

ژانر وسترن دیگر آن محبوبیت سابق را ندارد اما هیچگاه بهطور کامل از بین نرفته است. در سالهای اخیر، تیلور شرایدن، خالق سریال «یلواستون»، موجی نو از وسترنهای مدرن به راه انداخته است. اما حتی پیش از آن، فیلمهایی از این دست گهگاه ساخته میشدند که برخی از آنها موفق و ماندگار بودند.
یکی از بهترین وسترنهای قرن 21، «قتل جسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل» (2007) است که به رغم استقبال متوسط در گیشه، از نظر هنری بسیار تحسین شده است. فیلمی که به دست اندرو اندرو دومینیک ساخته شد و تصویربرداری چشمنواز راجر دیکینز نیز در آن نقش مهمی داشت.
یک سال پیش از آن، فیلمی به نام «آبشار سرافین» (2006) ساخته شد که شاید میتوانست چنین موفقیتی داشته باشد، اما هرگز نتوانست آنچنان که باید دیده شود یا تحسین شود. این فیلم با بازی لیام نیسون و پیرس برازنان داستانی مدرن از انتقام و بقا در پایان جنگ داخلی آمریکا را روایت میکند.
خلاصه داستان و نقد فیلم
«آبشار سرافین» اولین و تنها فیلم بلند دیوید وان آنکن است که سابقه تلویزیونی دارد. پیرس برازنان نقش گیدئون، یک افسر سابق اتحادیه، را بازی میکند که توسط کلنل کارور (لیام نیسون) که خانوادهاش در آتشسوزی خانهشان کشته شدهاند، تعقیب میشود. کلنل کارور در جستجوی انتقام است و قصد دارد گیدئون را بکشد. با وجود فرسودگی، گیدئون زیرکانه تلاش میکند از دست او فرار کند و در نهایت به رویارویی نهایی میرسند.
فیلم، مانند «قتل جسی جیمز»، تصویربرداری چشمگیر جان تول را دارد و به موضوعات سنگین خشونت، غم و انتقام میپردازد. بازیگران اصلی با نقشآفرینیهای درگیر و با حسرت، دو مردی را نمایش میدهند که روزهای درخشانشان پشت سر گذاشته شده است. اما نقدها نشان میدهند «آبشار سرافینز» میتوانست فیلم بهتری باشد و مانند یک اثر به یادماندنی شود.
فیلم ابتدا در جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۰۶ به نمایش درآمد و در سال ۲۰۰۷ به شکل محدود اکران شد. واکنشها نسبتاً مثبت بود اما پس از اکران، نقدهای متفاوتی دریافت کرد و به فیلمی فراموششده در ژانر وسترن تبدیل شد.
واکنش منتقدان و عملکرد گیشه
با بودجهای حدود ۱۸ میلیون دلار، «آبشار سرافین» تنها ۱.۲ میلیون دلار فروش داشت که برای شرکت پخشکننده بسیار ناامیدکننده بود. اما فیلم احتمالاً در بازار خانگی موفقتر بوده است.
در زمان اکران، لیام نیسون در نقش شرور فیلم «بتمن آغاز میکند» ظاهر شده بود و پیرس برازنان پس از خداحافظی از نقش جیمز باند تلاش داشت جایگاه هنری خود را بازسازی کند. با این حال، امتیاز ۵۷٪ در راتن تومیتوز نشاندهنده نقدهای متوسط به فیلم است.
منتقدان عمدتاً از کندی روند فیلم و ناتوانی کارگردان در ارائه نوآوری در ژانر وسترن انتقاد کردند. اما برخی نیز مانند جیمز کریستوفر از روزنامه تایمز، خشونت و مبارزه شدید برای بقا را جذاب دانستند. ریچارد روپِر نیز از تعلیق و پیچیدگی شخصیتها تعریف کرد. در مقابل، منتقدانی مانند کوین کراست از لسآنجلس تایمز و روت استاین از سانفرانسیسکو کرونیکل، فیلم را بیش از حد طولانی و خستهکننده یافتند.
با این حال، هیچکدام از منتقدان به بازی نیسون و برازنان نقد جدی نداشتند و ستایشهایی نیز به بازی آنها شده است. اما همه اتفاق نظر دارند که فیلم میتوانست فراتر از این باشد.
منبع: slashfilm