۵ فیلم محبوب آمیتاب باچان بین ایرانی‌ها | اعجوبه‌ای فراتر از بالیوود
اختصاصی سلام سینما: آمیتاب باچان فقط یک ستاره نیست بلکه فرهنگ زنده سینمای هند است. از دهه 70 که نماینده نسل جوان عاصی شد تا سال‌ها بعد که در شمایل یک پدرسالار کاریزماتیک بازگشت باشکوهی به پرده نقره‌ای داشت، باچان با وقار و کاریزمای استثنایی‌اش دل نسل‌های مختلف را به دست آورده و حتی در نقش‌های منفی هم دوست‌داشتنی جلوه کرده است. برای بسیاری از مخاطبان ایرانی هم باچان نامی آشنا و ماندگار است؛ اعجوبه‌ای فراتر از بالیوود.
در این پست 5 نقش‌آفرینی ماندگار او را مرور کرده‌ایم که میان ایرانی‌ها هم محبوبیت فراوانی دارند.
شعله (Sholay, 1975)
وسترن-اکشنی با تم «دو رفیق» که در آن زمان در همه جای دنیا طرفدار داشت، باچان را در نقش جی جاودانه کرد. اغراق نیست اگر بگوییم محبوبیت «شعله» در ایران از خود هند کمتر نیست.
دیوار (Deewaar, 1975)
نمونه‌ای کلاسیک از «جوان عاصی» در مورد دو برادر فقیر که برای زنده ماندن در محله‌های فقیرنشین بمبئی تلاش می‌کنند و در نهایت خود را در دو جبهه مخالف قانون می‌بینند. این فیلم جایگاه باچان را در مقام یک ستاره تثبیت کرد و در ایران هم مخاطبان فراوانی یافت.
گاهی خوشی گاهی غم (Kabhi Khushi Kabhie Gham, 2001)
این ملودرام پرستاره با حضور باچان در نقش پدرسالار به‌واسطه جنبه‌های ملودراماتیک، رقص‌ها، ایده‌ها و طراحی‌های جاه‌طلبانه، و تقابل تعدادی از مهم‌ترین ستارگان تاریخ سینمای هند از سه نسل مختلف ماندگار شد.
چشم‌ها (Aankhen, 2002)
داستانی متعلق به زیرژانر سرقت بانک با ایده‌ای غیرمعمول: مربی‌گریِ سه جوان نابینا برای سرقت. باچان در نقش مغزِ متفکرِ بی‌پروا، توانایی‌های خود را در قالب تازه‌ای به نمایش می‌گذارد
باغبان (Baghban, 2003)
ملودرامی تأثیرگذار درباره سپاس‌گزاری و فاصله نسل‌ها؛ باچان و هما مالینی در قالب یک زوج پابه‌سن‌گذاشته قلب تماشاگر را هدف می‌گیرند و پایان احساسی و کلاسیکی می‌سازند که می‌تواند اشک تماشاگر را در بیاورد.