کلاوس دولدینگر، آهنگساز فیلم Das Boot در ۸۹ سالگی درگذشت

کلاوس دولدینگر، آهنگساز و نوازنده ساکسوفون آلمانی، روز ۱۶ اکتبر درگذشت. خانواده وی این خبر را به خبرگزاری آلمانی dpa تأیید کردند.

دولدینگر که ۱۲ مه ۱۹۳۶ در برلین متولد شد، تحصیل موسیقی خود را با پیانو و کلارینت آغاز کرد، اما تحت تأثیر موسیقی جاز وارد شده توسط سربازان آمریکایی پس از جنگ جهانی دوم، به سمت جاز گرایش یافت. او در خاطرات خود با عنوان «ساخته شده در آلمان. زندگی من برای موسیقی» (Made in Germany. Mein Leben für die Musik) که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، نوشت که تصمیم گرفته بود موسیقی‌ای بسازد «که کسی نتواند با آن رژه برود یا پاشنه‌هایش را به هم بکوبد».

در سال ۱۹۷۱، دولدینگر گروه جاز-فیوژن «پاسپورت» را تأسیس کرد که دهه‌ها به تورهای بین‌المللی پرداخت و ده‌ها آلبوم منتشر کرد.

در عرصه سینما، نخستین موفقیت دولدینگر با موسیقی متن فیلم درام زیردریایی ولفگانگ پترسن، «کشتی» (Das Boot) ساخته 1981، رقم خورد. او با استفاده از ارکستر کم‌تعداد و سینت‌سایزرهای اولیه، فضایی صوتی خلق کرد که پالس‌های سونار، صدای موتور و فضای فلزی زیردریایی را به تصویر می‌کشید. تم اصلی فیلم با ملودی صعودی خود، تنش خفقان‌آور داخل زیردریایی را منعکس می‌کرد و به یک نماد موسیقایی تبدیل شد. نسخه ریمیکس تکنو این آهنگ در اوایل دهه ۹۰ توسط گروه آلمانی U96 بیش از ۱۳ هفته صدر جدول تک‌آهنگ‌های آلمان و بسیاری از کشورهای اروپا را در اختیار داشت.

دولدینگر سپس با فیلم فانتزی «قصه بی‌پایان» (The Never Ending Story) در سال 1984، بازگشتی به سینمای خیال‌پردازی داشت. موسیقی متن اصلی او با ارکستر کلاسیک اروپایی و تأکید بر سازهای زهی و بادی، فضایی جادویی و مناسب قصه‌های کودکانه خلق کرد. برای نسخه بین‌المللی، آهنگساز معروف جرجیو مورودر به موسیقی او اضافه کرد و با استفاده از ماشین‌های درام و سینت‌سایزرهای آرپژ، قطعه‌ای مدرن‌تر تولید شد. همچنین ترانه‌ای جدید به نام «قصه بی‌پایان» با صدای خواننده انگلیسی لیماهل اجرا شد که به رتبه‌های برتر جدول تک‌آهنگ‌ها در آمریکا و انگلستان رسید.

در آلمان، دولدینگر همچنین به خاطر موسیقی متن‌های تلویزیونی خود شناخته می‌شد؛ از جمله موسیقی جاز-فیوژن کوتاه و شناخته‌شده برنامه جنایی (Tatort)، که دهه‌ها پرمخاطب‌ترین سریال تلویزیونی آلمان بوده است.

کلوس دولدینگر فعالیت سینمایی و تلویزیونی خود را با گروه پاسپورت تلفیق کرد و همواره در بایرن زندگی و فعالیت می‌کرد.

او از خود همسرش اینگه و سه فرزندش را به یادگار گذاشت.