دوری مارول از یک کلیشه سینمایی معروف از نخستین فیلمش تاکنون
دنیای سینمایی مارول با وجود انتقادهایی درباره تکرار و یکنواختی، از همان ابتدا در یک مورد مسیر متفاوتی را برگزید: حذف نقش‌های زنانه‌ای که تنها منتظر نجات قهرمان مرد هستند. کوین فایگی در گفت‌وگویی با Rotten Tomatoes در سال ۲۰۱۸ توضیح داد که از آغاز فعالیتش با این نگاه مخالف بوده و هنگام ساخت فیلم‌های مارول تصمیم گرفت چنین تصویری را به‌کلی کنار بگذارد. او گفت: «از همان اول، مفهوم زن درمانده برایم منسوخ بود و تلاش کردم در آثارمان به هیچ وجه در آن دام نیفتیم.»
نخستین نمونه این رویکرد در «مردآهنی» (Iron Man) دیده شد؛ جایی که «پپر پاتس» با بازی گوئینت پالترو نه‌تنها نقش دستیار تونی استارک را داشت، بلکه در ادامه به یکی از نیروهای مؤثر و نجات‌دهنده تبدیل شد.
مارول این مسیر را با شخصیت‌هایی چون «پگی کارتر» ادامه داد — زنی توانمند در فضای مردسالار دهه ۱۹۴۰ — که بعدها سریال مستقل خود را هم دریافت کرد. فایگی در آن زمان گفته بود هدفش خلق زنانی «به‌اندازه قهرمانان مرد، قوی و کارآمد» بوده است.
موفقیت‌های بعدی مانند «پلنگ سیاه» (Black Panther) با حضور اوکویه، شوری و ناکیا، و فیلم «کاپیتان مارول» (Captain Marvel) که بیش از ۱.۱ میلیارد دلار فروش داشت، نشان داد که این استودیو در تقویت جایگاه زنان مصمم است. هرچند دوران اخیر مارول با افت کیفی همراه بوده، آثاری چون «وانداویژن» (WandaVision) و «صاعقه‌ها» (Thunderbolts) با محوریت شخصیت‌های زن همچنان توانسته‌اند توجه منتقدان را جلب کنند.
فایگی در آن مصاحبه تأکید کرده بود که «جهان آماده و مشتاق دیدن این نوع از شخصیت‌های زنانه است»؛ و هرچند چالش‌های جدید مارول ادامه دارد، به نظر می‌رسد این رویکرد همچنان یکی از اصول اساسی این امپراتوری سینمایی باقی مانده است.