از مخمل آبی تا نورمن راکول: آن چه لانا دل ری از لینچ و تارانتینو به ارث برد

لانا دل ری در گفت‌وگوی جدیدی با مجله W از دیوید لینچ و کوئنتین تارانتینو به‌عنوان افراد اصلی الهام‌بخش او در مسیر هنری‌اش نام برد. او درباره علاقه‌اش به بازیگری گفت: «خیلی دوست دارم در یک فیلم بازی کنم. موقع ضبط موسیقی، معمولا با یک برداشت کارم تمام می‌شود، اما برای ویدیوها عاشق هزاران برداشت مختلفم. طبیعتا عاشق تارانتینو هستم. او و لینچ بزرگ‌ترین تاثیر را روی کار من گذاشته‌اند».

مثل تارانتینو، موسیقی و ویدیوهای دل ری پر از ارجاع به فرهنگ پاپ و آمریکانای دهه‌های میانی قرن است، از Norman Fcking Rockwell! گرفته تا National Anthem، او همواره با چرخش‌های سوررئال و استایل خاص خود، مرز میان خیال و واقعیت را محو می‌کند.

رد پای لینچ هم در فضاهای وهم‌آلود و رویایی آثار دل ری به وضوح پیداست. نمونه شاخص آن، موزیک ویدیوی «مخمل آبی» (Blue Velvet) محصول 2012 است؛ ادای دینی به فیلم مشهور لینچ با همین عنوان.

دیود لینچ پیش از درگذشتش در گفت‌وگویی از اشاره‌های دل ری به آثارش ابراز شگفتی کرده بود: «خیلی جالب است... انگار او از زمان دیگری به دنیا آمده. چیزی دارد که برای مردم بسیار جذاب است. اصلا نمی‌دانستم از من تاثیر گرفته»!