فیلم متری شیش و نیم اثری است حرفه ای که تمامی شاخص های یک اثر ماندگار را دارد. موضوعی مهم، قوی و اجتماعی، کیفیت بالا و البته جذابیت های فراوان.

گروه بازیگری بازی های بی نظیر و بی نقصی را ارائه کردند که سرآمد آن ها بازی بسیار عالی، دقیق و حساب شده ی نوید محمدزاده و پیمان معادی است، همچنین باقی بازیگران نیز بسیار خوب ایفای نقش کردند و متری شیش و نیم از لحاظ بازیگری از بهترین فیلم های این جشنواره و حتی میشود گفت سینمای ایران است.

از نظر من نوید محمدزاده و پیمان معادی سزاوارترین گزینه ها برای گرفتن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد امسال جشنواره هستند.

سعید روستایی در دکوپاژ و میزانسن فضای خارجی موفق بوده است؛ با توجه به اینکه در این فیلم نسبت به ابد و یک روز سکانس های بسیار بیشتری در فضای خارجی وجود دارد و روستایی در کنار فضاسازی بی نظیر داخلی در فضاسازی خارجی هم مهارت نشان داده است.

روستایی ابد و یک روز را هم با موضوع اعتیاد ساخته بود و متری شیش و نیم هم همین موضوع را دارد اما اثری است بسیار جامع تر و همه جانبه تر.

این فیلم به مخاطب نشان می دهد که تعداد معتاد زن و مرد رو به افزایش است؛ مخاطب همراه با دوربین حساب شده هومن بهنمش به محل زندگی معتاد ها میرود و مخاطب با نحوه ی زندگی معتاد ها آشنا می شود، پیامد های اعتیاد نشان داده می شود و ...

اما از نظر من با ارزش ترین بخش فیلم آنجاست که روستایی با شجاعت تمام سراغ مواردی می رود که اولاً تا امروز در سینمای ایران در مورد اعتیاد نشان داده نشده است و دوماً مخاطب از آنها اطلاع ندارد.

این موارد عبارت است از: چگونگی برخورد مسئولین و مأمورین سازمان مبارزه با مواد مخدر با معتادین و فروشنده های کوچک و بزرگ مواد مخدر، چگونگی حل و فصل مسائل مربوط به  مواد مخدر توسط آنها و اما از این موارد هم فراتر می رود و خلاء های موجود در قانون را به تصویر می کشد و یا فساد های موجود در سیستم را به مخاطب نشان می دهد.

فیلمساز  در خلق صحنه ها و سکانس های بازداشتگاه و زندان بسیار واقعگرایانه و بی نظیر عمل کرده است.

و اما درمورد سناریو باید گفت که اگرچه بسیار جذاب و جامع نوشته شده است اما ایراداتی دارد که با تماشای یک بار فیلم خیلی نمی شود این ایراد ها را تحلیل کرد. از دیدگاه من ایراد فیلمنامه این است که از ابتدای پرده آغازین تا میانه های پرده میانی به کاراکتر صمد با بازی چشم نواز پیمان معادی بیشتر و دقیق تر از سایرین پرداخته می شود اما این شخصیت پردازی ویژه تا اواسط پرده میانی انجام می شود و از آن نقطه به بعد شاهد شخصیت پردازی و توجه ویژه و دقیق بر روی کاراکتر ناصر خاکزاد با بازی بی نظیر نوید محمد زاده هستیم و در کنار آن از توجه به کاراکتر صمد کاسته می شود تا جایی که وی از داستان کلی فیلم به حاشیه می رود و اما سوال آنجاست که چرا کاراکتری که  برای شخصیت پردازی اش در نیمه ی اول فیلمنامه زحمت زیادی کشیده شده است، در نیمه ی دوم فیلمنامه کمرنگ می شود؟ البته این احتمال وجود دارد که با توجه به حواشی پیش آمده قبل از اولین اکران متری شیش و نیم در جشنواره فجر، این فیلم برای اکران دچار ممیزی هایی شده باشد که مخاطب از آن بی خبر است.

کارگردانی روستایی در این کار بی نظیر و مثال زدنی است.

انتظار دارم که علاوه بر سیمرغ های بازیگران مرد، فیلم در موارد دیگر از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی کاندید جدی دریافت سیمرغ باشد.

در پایان باید گفت که متری شیش و نیم اثری تأثیرگذار، با کیفیت، جذاب و البته دغدغه مند است که مانند ابد و یک روز نشان می دهد که روستایی در تلاش است تا آثاری را ارائه دهد که سطح سینمای ایران را بالاتر ببرند و البته که موفق عمل کرده است. متری شیش و نیم می تواند با تجدید نظری در تدوین به اثر عالی تری تبدیل شود که مخاطبین خاص و عام را در اکران عمومی غافلگیر کند.

دیالوگ های ناصر خاکزاد در ملاقات با وکیلش در زندان نشان می دهد که روستایی جوان درد ها، کلام ها و دغدغه های جوانان را می داند و از زبان آن ها سخن می گوید.