مهلکه مبهم!

  بهرام توکلی کارگردان خوب کشورمان پس از چند اثر سینمایی قابل توجه از جمله " آسمان زرد کم عمق " و " اینجا بدون من " این بار پا فراتر گذاشته و به سراغ پروژه ای بزرگ رفته است، تا داستانی از دوران دفاع مقدس را روایت کند کاری که قبل ها حتی اشاره ای به آن نکرده ( حداقل در کارنامه سینمایی ایشان مشهود است ) اما این اثر با نقاط ضعف های متعددی همراه است که در ادامه به آن اشاره می کنیم.

در ابتدای داستان چند جوان در حال گفت و گو هستند، این یکی از مهمترین نکات فیلم و نقطه ضعف های آن بود، که نه اشاره ای به گذشته آن ها شد و نه پرداخت داستانی عمده ای روی شخصیت آنان صورت گرفته و اگر هم روایتی از زندگی آنان در طول فیلم صورت گرفت بسیار سطحی و دم دستی بود و مخاطب با شخصیت های آنان نتوانست ارتباط برقرار کند، حتی دست کم با یکی از آنان...

نکته بعدی سردرگمی مخاطب از نا مشخص بودن مکان درگیری و جنگ است، همچنین نپرداختن مناسب به این قضیه که رزمندگان در کجای ماجرا هستند، مخاطب در اکثر صحنه ها درک درستی از جغرافیا ندارد ( یک نمونه خوب سینمایی که می توان به آن اشاره کرد فیلم دانکرک ساخته کریستوفر نولان که صد البته قابل قیاس با این فیلم نیست...) در ادامه نکته تامل برانگیز دیگر اینکه پس از کشته شدن رزمنده ای در برخی از صحنه ها شاهد بودیم لکه خونی بر روی تصویر پاشیده می شود که بیشتر در بازی های کامپیوتری شاهد اینگونه افکت های تصویری بوده ایم و کار جالب و مناسبی نبود و اصرار کارگردان برای تکرار این امر در چند صحنه دیگر پیام خاصی برای مخاطب ندارد.

موضوع بسنده کردن کارگردان به نوشته های ابتدا و انتهای فیلم در اکثر آثار سینمایی (روایت های تاریخی و بیوگرافی ها و ...) کار تازه ای نیست اما تامل برانگیز است هنگامی که فیلمی با این تشکیلات عظیم و پرهزینه ساخت و تولید می شود و تا این حد در لوکیشن ها و سکانس ها ضعیف کار می کند، نمی تواند کل ماجرا را تصویر سازی کند و دست آخر مجبور است داستان را با متنی در تیتراژ انتها خاتمه دهد.

شاید بهرام توکلی به دنبال ساخت قاب های سینمایی زیبایی بوده و با تجهیزات و تیم خود اصرار داشته تا تعمداً قاب های سینمایی خاص خودش را ببندد و در سکانس هایی بی مورد از اسلوموشن (حرکت آهسته) استفاده کند اما، این اثر چه سفارشی یا غیر سفارشی، خوب درنیامده و بلعکس کلکسیونی از ضعف های خود را به نمایش گذاشته است.

اما نباید فراموش کنیم او کارگردان اثر خوبی همچون فیلم سینمایی " اینجا بدون من " ( اقتباسی از نمایش نامه باغ وحش شیشه ای اثر تنسی ویلیامز ) است و همچنین در دیگر آثار خود موفقیت های چشمگیری نسبت به این کار داشته است...