واکنش تند جی. کی رولینگ به اما واتسون: سخنگوی دنیای هری پاتر من نیستی

اما واتسون هفته پیش در یک پادکست برای اولین بار در چند سال گذشته از رابطه خود با رولینگ گفت و محتاطانه تأکید کرد که نمی‌تواند این نویسنده را برخلاف بسیاری دیگر تحریم و از زندگی‌اش حذف کند.
رولینگ می‌گوید واتسون می‌تواند آزادانه اظهار نظر کند و او نمی‌خواهد ببیند که بازیگران «هری پاتر» تهدید می‌شوند. با این حال این‌که واتسون و دنیل رادکلیف در گذشته با او همکاری کرده‌اند دلیل نمی‌شود که حق یا وظیفه انتقاد از عقاید او را به صورت علنی داشته باشند: «سال‌ها پس از آنکه در «پاتر» بازیگری کردند، همچنان تصور می‌کنند سخنگوی واقعی دنیایی هستند که من خلق کرده‌ام.»

رولینگ یادآوری کرد که این بازیگران را از ده سالگی می‌شناسد و در سال‌های گذشته درخواست‌های مکرر ژورنالیست‌ها برای اظهار نظر در مورد سخنان واتسون علیه خودش را رد کرده است: «طنز تلخ ماجرا این است که گفته بودم نمی‌خواهم او به‌خاطر حرف‌هایی که می‌زنم تحت فشار قرار گیرد».

رولینگ در ادامه طعنه واتسون به او در مراسم اهدای جوایز بفتا را یادآوری می‌کند و می‌گوید: «در واقع [آن سخنرانی] برای من یک نقطه تحول بود، اما آن سخنرانی ضمیمه‌ای داشت که بیشتر از خود آن دردناک بود. اِما از کسی خواسته بود یادداشتی دست‌نویس را به من تحویل دهد، یادداشتی که حاوی یک جمله بود: «به خاطر آنچه تحمل می‌کنی متأسفم.» [این در حالی است که] او شماره تلفن من را دارد. ماجرا به زمانی برمی‌گردد که تهدید به مرگ، تجاوز و شکنجه علیه من به اوج رسیده بود، در زمانی که امنیت شخصی من باید به‌شدت افزایش پیدا می‌کرد و دائماً نگران خانواده‌ام بودم. اِما به صورت علنی روی آن شعله‌ها بنزین بیشتری ریخت، اما تصور می‌کرد با یک جمله اظهار نگرانی می‌توانم از همدردی بنیادین و مهربانی‌اش اطمینان پیدا کنم.»

او در ادامه می‌نویسد واتسون مانند دیگر افرادی که در ثروت و شهرت به بزرگسالی رسیده‌اند «تجربه ناچیزی» از زندگی واقعی دارد: «تا جایی که نمی‌داند که چقدر جاهل است. هیچ‌وقت مثل یک بی‌خانمان به سرپناه نیاز نخواهد داشت. هیچ‌وقت در یک بیمارستان عمومی با جنسیت مختلط نخواهد رفت... «سرویس بهداشتی عمومی» او یک نفره است و یک مأمور امنیتی بیرون از آن می‌ایستد. آیا او تا به حال در رختکن مختلط استخر برهنه شده؟ آیا تا به حال به یک مرکز مشاوره تجاوز که نمی‌پذیرد خدمات تماماً زنانه را تضمین کند نیاز داشته؟ خود را در سلول زندان کنار مرد متجاوزی دیده که اعلام کرده یک زن است و به زندان زنان وارد شده؟»

رولینگ اضافه می‌کند:‌ «من در چهارده سالگی میلیونر نشده بودم. در فقر زندگی کردم و کتابی را می‌نوشتم که اِما را معروف کرد. از این رو بر اساس تجارب زندگی شخصی می‌دانم که از بین بردن حقوق زنان که اِما مشتاقانه در آن مشارکت می‌کند برای زنان و دختران محروم از امتیازات ویژه چه معنایی دارد. طنز تلخ بزرگتر این است که اگر اِما در مصاحبه اخیرش تصمیم نگرفته بود اعلام کند من را دوست دارد و گرامی می‌دارد، شاید هرگز این‌چنین صادقانه حرف نمی‌زدم - یک تغییر مشی که به گمانم در پیش گرفته چون متوجه شده محکوم کردن قاطعانه من دیگر مانند گذشته جواب نمی‌دهد.»

رولینگ در پایان می‌نویسد: «انسان بزرگسال نمی‌تواند با جنبشی که اغلب برای قتل یک دوست فراخوان می‌دهد احساس نزدیکی کند، سپس به دوست سابقش اظهار محبت کند، در حالی که آن دوست در واقع مادرش بوده. اِما حق دارد که با من مخالفت کند و در مورد احساسش در مورد من به صورت عمومی بحث کند - اما من هم همین حق را دارم و بالأخره تصمیم گرفته‌ام که این کار را انجام دهم.»