انتقاد استیون کینگ از نحوه به تصویر کشیدن خشونت در فیلم‌های ابرقهرمانی

استیون کینگ نویسنده سرشناس آمریکایی در ژانر وحشت، معتقد است فیلم‌های ابرقهرمانی تعریف درستی از خشونت ارائه نمی‌دهند. 

استیون کینگ اشاره می‌کند که در داستان (The Long Walk)، خشونت و فروپاشی روانی جوانان شرکت‌کننده، قلب روایت را تشکیل می‌دهد و اقتباس سینمایی نمی‌تواند از نمایش آن صرف‌نظر کند. او با مقایسه این خشونت با صحنه‌های بزرگ تخریب اموال در فیلم‌های ابرقهرمانی، معتقد است که این آثار معمولاً پیامدهای انسانی اعمال خشونت را نشان نمی‌دهند و بنابراین واقعیت آن را به مخاطب منتقل نمی‌کنند.

یکی از نکات اصلی کینگ، محدودیت درجه‌بندی سنی این فیلم‌ها است؛ اغلب فیلم‌های ابرقهرمانی باید در چارچوب رده‌بندی PG-13 باقی بمانند. این مسئله باعث می‌شود صحنه‌های خشونت‌آمیز، اگرچه فراوان باشند، پیامدهای واقعی و انسانی آن‌ها به تصویر کشیده نشود و در نتیجه خشونت به‌شکلی تخیلی و ملایم عرضه شود. کینگ این مسئله را نوعی تناقض می‌داند: فیلم‌هایی که برای مخاطب جوان ساخته شده‌اند، پر از خشونت هستند اما واقعیت آن را نشان نمی‌دهند.

او توضیح می‌دهد که در داستان (The Long Walk) خشونت نه تنها یک ابزار داستانی بلکه محور اصلی نقد اجتماعی و سیاسی اثر است. به گفته کینگ، نمایش خشونت واقعی در هنر، نوعی تخلیه هیجانی و شناختی برای انسان‌ها فراهم می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند با طبیعت خشونت‌آمیز خود مواجه شوند، بدون اینکه واقعاً به دیگران آسیب برسانند.

کینگ می‌گوید: «ما موجوداتی خشنی هستیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم. گاهی تنها راه مقابله با این تمایلات، بازنمایی آن‌ها در قالب داستانی است. وقتی خشونت در داستان به درستی منتقل شود، می‌تواند تاثیرگذاری بیشتری نسبت به خبرهای واقعی داشته باشد؛ برخی افراد ممکن است واکنش عاطفی‌شان به شخصیت‌های داستانی بسیار بیشتر از اخبار واقعی باشد.»

به بیان دیگر، استیون کینگ تاکید دارد که هر داستانی ــ چه ابرقهرمانی و چه ژانر دیگر ــ باید خشونت را متناسب با روایت خود نشان دهد تا معنا و پیام آن به مخاطب منتقل شود، نه صرفاً برای سرگرمی یا جلوه‌های بصری.