از سرگرمی تا پیام زیست‌محیطی: فلسفه کامرون پشت دنیای آبی آواتار
کارگردان مشهور جیمز کامرون پس از فیلم‌های کلاسیکش مانند «ترمیناتور ۲»، «بیگانگان» و «تایتانیک»، بیشتر از دو دهه اخیر را صرف ساخت و توسعه مجموعه «آواتار» کرده است. پس از اکران «تایتانیک» در ۱۹۹۷، او تنها دو فیلم منتشر کرده است: «آواتار» در ۲۰۰۹ و «آواتار: راه آب» در ۲۰۲۲. سومین فیلم این مجموعه با عنوان «آواتار: آتش و خاکستر» قرار است در دسامبر امسال اکران شود و دو دنباله دیگر نیز در راه هستند.
برخی منتقدان معتقدند کامرون وقت خود را صرف فیلم‌هایی کرده که بیش از حد طولانی هستند و شخصیت‌های آن‌ها به شکل کلیشه‌ای طراحی شده‌اند، اما خود کامرون دیدگاه متفاوتی دارد. او در مصاحبه‌ای با نشریه Variety توضیح داد که ساخت این فیلم‌ها نه به خاطر درآمد بلکه برای ایجاد تأثیر مثبت در جهان بوده است:
«من در طول ۲۰ سال گذشته برای خودم توجیه کرده‌ام که ساخت فیلم‌های «آواتار» می‌تواند کار خوبی انجام دهد. این فیلم‌ها می‌توانند ما را به جنبه‌های گمشده خود که با طبیعت ارتباط دارد نزدیک کنند و به ما یادآوری کنند که به محیط زیست احترام بگذاریم…»
کامرون همچنین تیم بازاریابی «آواتار» را با سازمان‌های محیط‌زیستی مانند The Nature Conservancy همسو کرده است تا طرفداران بتوانند به حفاظت از زیستگاه‌های دریایی کمک کنند. فیلم‌های «آواتار» با نمایش انسان‌هایی که به سودجویی و تخریب طبیعت مشغولند و حمایت از نَوی‌ها که به مقابله با این رفتارها می‌پردازند، پیام ضدشرکتی و طرفدار محیط‌زیست خود را به صورت اکشن و سرگرم‌کننده منتقل می‌کنند.
با توجه به رشد مشکلات زیست‌محیطی در دهه‌های اخیر، مجموعه «آواتار» تلاش دارد اهمیت حفاظت از طبیعت را دوباره در کانون توجه فرهنگی قرار دهد و شاید امیدی برای تغییر نگرش عمومی نسبت به بحران‌های اقلیمی باشد.
منبع: slashfilm