به گزارش سلام سینما به نقل از ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، در ابتدای این جلسه خبرنگار رادیو ایران صدا، در مورد تهیه کنندگی محمدحسین قاسمی که پیش از این، تهیه‌کننده فیلم‌های ارزشی بوده، در مورد انتخاب این فیلم و رویکردی که درباره  انقلاب یا نفوذ در انقلاب دارد، سوالی پرسید و  سوال دومش این بود که چرا رنگ‌ها در صحنه‌های داخل کشور سرد و خارج گرم‌تر است؟
قاسمی در پاسخ گفت: «من نفهمیدم بالاخره ارزشی هستم یا نیستم، ولی به هر حال به دنبال ساخت طنزی بودیم که به این اثر رسیدیم و راضی هستم».
علی فوقانی نویسنده فیلم «مصادره» در ادامه  توضیح داد: «ما می‌خواستیم به اینجا برسیم که طنزی بسازیم که نفهمیم به آن بخندیم یا نخندیم؟!».
مسعود سلامی مدیرفیلمبرداری فیلم در ادامه افزود: «ترکیب بندی رنگ‌ها برایم سخت بود و آمریکا را تا به حال ندیده بودم و ساخت چنین فضایی واقعا آسان نیست. حقیقت این است که فضای  بازجویی و اتفاقاتی که آنجا رخ می دهد، همگی سرد هستند و نمی شد این فضا گرم باشد و جز این هم قابل باور نبود».
طراح صحنه فیلم «مصادره» گفت: «ما سعی کردیم بستر مناسبی برای صحنه‌ها و تصویرسازی‌های فیلم به وجود آوریم و امیدوارم موفق بوده باشیم».
امامی خبرنگار روزنامه هنرمند در ادامه پرسید: «به نظرم بعضی تصاویر و لحظه ها تکراری بودند که در فیلم های دیگر هم چنین صحنه های آشنایی را دیده بودیم. در مورد صحنه‌های فیلم و جایی که بازجو و متهم هر دو یک نوع غذا می خورند توضیح دهید؟
احمدی گفت: «بله همین طور است و در بازداشتگاه غذای برابر می‌دهند و من رفتم و دیدم که می گویم و خیلی هم عالی بود! ما گوشه کنایه ای به نظام نزدیم و سعی کردم در کل اثر بی طرف باشم و وقایعی که مطالعه کردم و ایران از گذشته تا به حال با آن مواجه بوده است را نشان دهم و واقعیت هایی که رصد کردم را به تصویر بکشم. سیاست فقط بستری است که قصه ای تعریف کنیم و فیلم ما اصلا سیاسی نبود».
خبرنگار روزنامه صبا پرسید: فیلم موضع سیاسی روشنی ندارد و همه چیز معلق است. در این باره توضیح دهید. سوال دوم: رضا عطاران کاراکتری را که بازی می کند را مردم پذیرفته اند، فکر نمی کنید در این فیلم هم همان شکل و شمایل قبلی ادامه پیدا کرده است؟
رضا عطاران گفت: «بازیگر تلاش می‌کند که اتفاقی که شما می‌گویید نیفتد و اگر شما اینطور فکر می کنید نظرتان محترم است. در کارهای بعدی سعی می کنم این اتفاق نیفتد».
احمدی در ادامه افزود: «قبول دارید که عطاران بهترین فیلم ساز ایران است؟ به این نکته توجه کنید که در تمام دنیا رسم است که کمدین ها یک نقش ثابت بازی می کنند. همه کمدین های بزرگ را که در دنیا بررسی کنید هم همین وضع را دارند و قائله در مورد به تکرار افتادن یا نیفتادن عطاران همین جا ختم می شود. کجا عطاران را در این سن و سال دیده بودید که درست در همین سن و همین شکل و شمایل بازی کرده باشد؟ او حداقل چهل سال بازه زمانی بود که در این نقش سپری می کند». 
در ادامه خبرنگار دیگری پرسید: رضا عطاران چرا این نقش را برای بازی و حضور در جشنواره پذیرفت با توجه به اینکه چهار سال غیبت داشت. آیا شباهت‌های کاراکترها با آثار قبلی برایتان جذاب بود؟
عطاران در پاسخ گفت: «حرف سناریو خیلی جالب بود و به آدم‌هایی پرداخته شده است که نمونه‌اش این افراد ساواکی هستند که من نقشش را بازی کردم. ما از این مثال ها کم نداریم؛ افراد ساده‌ای که سمتی درجایی داشتند و وضعیت تغییر کرد و...  این اتفاق ها زیاد افتاده و خانواده‌ها در چنین ماجراهایی درگیر شده‌اند. اصلی‌ترین دلیل انتخاب این نقش، قصه فیلم بود که خیلی دوستش داشتم».
خبرنگار دیگری در ادامه پرسید: فیلم نوعی نقض غرض است و سرمایه‌گذار اثر آقای امامی است و شبهاتی در مورد او وجود دارد. در این باره توضیح دهید.
قاسمی گفت: «آقای امامی در این جشنواره دو یا سه فیلم دارد و یک فیلمش هم به برلین رفته و یک فیلمش هم به جشنواره اصلا نیامده است. او هر کار می‌کند، این را بدانید که مملکت قانون دارد».
خبرنگار دیگری به کارگردان اثر گفت: در مورد همکاری با آبیار و تهیه کنندگی قاسمی توضیح دهید؟

احمدی در پاسخ گفت: «یعنی کسی که در مورد دفاع مقدس فیلم می سازد نمی تواند طناز باشد؟ به دلیل ویژگی های تکنیکی که آبیار در کارهایش داشت و همه می دانیم که او چقدر کارش درست است، باعث شد با هم همکاری کنیم. ما در ارمنستان مثل یک خانواده کار کردیم. بازیگران کارهم آنقدر حرفه ای هستند که جای همه مشخص است و کلا همه چیز خوب پیش رفت».
خبرنگار دیگری در ادامه گفت: شما از طنز گروتسک حرف زدید، آیا می توان گفت شما به نوعی یادآور یا مبدع این طنز درسینمای کشور خواهید بود؟
احمدی در پاسخ گفت: «هر کمدی را می توان گروتسک دانست و برعکس. من طبیعتا مبدع آن نیستم، ولی این نوع کار را دوست دارم».
خبرنگار دیگری پرسید: در این فیلم آیا رقص خانم حذف نمی‌شود؟ سوال دوم: نویسنده چقدر در نوشتن این فیلم از رمان «عطرسنبل عطرکاج» بهره برد؟ سوال سوم: در فیلم شوخی‌هایی وجود داشت، آیا فکر نمی کنید این شوخی هاکمی رکیک بود؟
احمدی در پاسخ گفت: «اگر چیزی از فیلم حذف شود، خودم را آتش می‌زنم. شوخی رکیکی هم نداشتیم شما بد برداشت کردید. یک مثال بزنید که کجای فیلم چنین شوخی‌هایی داشت؟!».
خبرنگار دیگری در ادامه در مورد بازیگری رضا عطاران پرسش کرد. سوال دوم : هومن سیدی تجربه حضور در جشنواره فیلم فجر، هم به عنوان بازیگر هم به عنوان کارگردان چگونه بود؟سوال سوم: هادی کاظمی در مورد حضور در این فیلم و تجربه کار با احمدی توضیح دهید.
عطاران گفت: «توضیح دادنی نیست و زمان کار خودم را در اختیار کار می‌گذارم و هر کاری براساس قصه وضعیتی دارد. من همیشه اندازه ها را رعایت می کنم که در فیلم چه اندازه کمدی باید داشته باشم و نزدیک شدن به موقعیت‌ها برای بازیگر مهم است. من  همیشه نقش‌هایم را به اطرافم ارجاع می دهم. از پدرم خیلی چیزها را دریافت می کنم. در این فیلم هم بسیار از او و حالاتش ایده گرفتم. قبل از انقلاب عمویم زندانی سیاسی بود و پدرم اوایل خیلی ناراحت بود و... بعدها می‌گفت من خودم ساواکی‌ام! و ... کلا نظرش تغییر کرده بود».
هومن سیدی در ادامه گفت: «خیلی زود این روزها از کدورت‌ها عصبانی می‌شوم و از هرکسی که فکر می‌کند من او را ناراحت کرده‌ام، عذرخواهی می‌کنم و فقط می‌گویم این کار برایم تجربه جالبی بود».
کاظمی گفت: «همه ما به عنوان بازیگر دوست داریم نقش‌های مختلفی تجربه کنیم و مهران احمدی این فرصت را داد که نقش جدی بازی کنم و اینکه چقدر قابل قبول بود را نمی‌دانم. امیدوارم موفق بوده باشم».
خبرنگار دیگری گفت: سجاد پهلوان زاده و فرح مرزی نقش مهمی در تدوین وگریم داشتند. در مورد این نکته توضیح دهید.
فرح مرزی گفت: «ما فرمت هایی در این کار اجرا کردیم که آنها از نزدیک ندیده بودیم و سعی کردیم همه چیز را واقعی جلوه دهیم و معجزه تدوین و بعد از تدوین کمک زیادی کرد و بازیگران بسیار با ما همراهی کردند. عطاران روزی چند بار بعضی وقت‌ها گریم می‌شد. سعی کردیم مقاطع زمانی و حسی بازیگران به صورت کامل تصویر شود». 
پهلوان زاده در ادامه گفت: «خوشحالم که مسائل فنی فیلم کمدی دیدهمی شود. گناه مهران احمدی این است که کمدی ساخته وگرنه چیزی از فیلم‌های مهمی که در سال های اخیر به عنوان فیلم اول ساخته شده، کم ندارد. در فیلم «مصادره» هرچه بسته بودیم در مونتاژ هم همان را پیاده کردیم . خوشحالم که هزینه‌ها درست مصرف شد و چیزی دور نریختیم. از همه عوامل گروه سپاسگزارم».
خبرنگار دیگری از سینما خانه پرسید: در مورد نریتور ناصر طهماسب توضیح دهید. ظاهرا بیننده ها با او ارتباط برقرار نکردند.
احمدی در پاسخ گفت: «هرچه برایم خاطره داشت در این فیلم آوردم. ناصر طهماسب برایم هارول لوید بود و فقط ناصر طهماسب می توانست اینقدر خاطره انگیز باشد. صدای او نوستالژی دارد و فکر کردم می‌تواند جذابیت ایجاد کند. هارولدلویدی در شخصیت اصلی وجود دارد. ما ناظر سومی در فیلم می خواستیم  که نریشن می‌توانست این حس را به ما القا کند».
خبرنگار عصر ایرانیان در ادامه پرسید: به نظر می‌رسد با بی‌طرف بودن کارگردان کار نمی‌توانیم انتخابی داشته باشیم و فیلمنامه تزلزل پیدا کرده است. ما تا دوسوم فیلم اسماعیل را دنبال می‌کنیم و او رها می‌شود و فیلم دست نقش‌های دیگر می‌افتد. آیا این شیوه نمی‌توانست به صورت دیگری باشد؟
کارگردان فیلم توضیح داد: «من گفتم با اتفاقات بی‌طرفانه برخورد می‌کنم. نقشی که بابک حمیدیان بازی می‌کند تغییر جهت می‌دهد. در طول زمان هم برای همین عطاران مدام به او می‌گوید چقدر عوض شدی! بحث من این است که آدمی به اجبار از کشور رفته و دست آخر در غربت تلاش می‌کند هویت خودش را حتی بسوزاند».

خبرنگار دیگری در ادامه پرسید: طنز هومن سیدی در قالب نقش پسری ایرانی با لهجه آمریکایی را چطور اینقدر شیرین بازی کردید؟ سوال دوم: منتظر چه اثر جدید از مهران احمدی باشیم؟
هومن سیدی گفت: «می‌گویند فیلم‌هایی که می‌سازم و نقش‌هایی که بازی می‌کنم خشن است و بر اساس زندگی خودم است و... واقعا اینطور نیست و من به این نقشی که در «مصادره» بازی کردم نزدیک‌تر هستم. وقتی در کنار عطاران و مهران احمدی هستی باید طنز پرداز باشی. عطاران جزو معدود بازیگرانی است که وقتی در کنارش هستید، می‌فهمید او پدیده سال‌های اخیر است. لازم به یادآوری است که تهیه کننده فیلم هم بسیار توانمند است».

احمدی در ادامه گفت: «فعلا سری بعدی ساخت ایران را بازی می‌کنم. من آرای مردمی را دیدم که ناراضی هستند! واقعا اینطور است؟! بگویم که خودم دیدم تهیه کننده‌ای ده میلیون تومان چک کشید برای خرید سانس فوق العاده! فوج عظیمی از نمی‌پسندم‌ها به ما ضرر زد. مردم اگر فیلم را دوست ندارند چرا تا ساعت 3 صبح در صف سینما هستند؟ من شنیدم دوستانی می‌خواستند رأی بدهند و دیدم کدشان قبلا استفاده شده! بازهم بگویم؟!من کاری به چیزی ندارم و اگر قرار است اعدام شوم، بشوم. اصلا مهم نیست برایم. فقط بدانید که این پول‌ها خوردن ندارد». 
قاسمی تهیه کننده فیلم در آخر گفت: «تک تک اعضای گروه را دوست دارم و مدیون شما هستم. فیلم «شیار 143» داشت خفه می‌شد و رسانه‌ها نجاتش دادند».