روزنوشت جشنواره فیلم فجر - 8

زاپاس فیلم گیشه پسند و بی ادعایی ست. هرچند که مدیوم سینما چندان مناسب نمایشش نیست ولی از بسیاری فیلم های اکران شده در سینمای ایران که در سینماها نمایش داده می شوند و اکران موفقی هم دارند خوش ساخت تراست. به نظر می آید نیک نژاد بعد از اکران نشدن فیلم قبلش در سینماها و با کمک بازی های کمیک و خوشی های عامه پسند و گاها مبتذل فیلمش بیشتر به گیشه و فروش و اکران فیلم دومش فکر کرده و چندان به جوایز جشنواره ی امیدی نداشته. "زاپاس" فیلمی است که با شانس برخورداری از نویسنده ی خوب، پتانسیل بالایی برای نمایش در تلویزیون به عنوان سریال های شبانه یا هفتگی را دارد. همین نکته باعث شده که مخاطب عام جشنواره را راضی از سینما بیرون آورد و در کنار بیشتر فیلم های جشنواره ی امسال که تم اجتماعی و خانوادگی دارند و دور از فضای طنز و کمدی هستند، لبخند رضایتی بر چهره مخاطب بیاورد. فیلم با استفاده از شوخی های کلامی به جای کمدی موقعیت و بدون لحاظ کردن وسواس خاصی در خلق لحظات کمیک، به دنبال بخش آموزنده داستانش هم بوده و سعی کرده در کنار ایجاد لحاظ مفرح برای مخاطبش نکات آموزنده ای را هم به او منتقل کند. امیر جعفری(به جای محسن تنابنده)، ریما رامین فر و احمد مهران فر مثلث همکاری در فیلم ایجاد کرده اند که مشابه اش در فیلم های کمدی تلویزیونی یا سینمایی زیاد دیده شده و صرفا شبنم مقدمی (که قبلا هم تجربه ی بازی در نقش های کمدی را داشته) با اضافه شدن به این تیم سعی در پیشروی بخش داستانی و کمیک فیلم دارد.
با وجود اینکه "زاپاس" فیلم قابل توجه و ملاحظه ای در جشنواره امسال نیست ولی در حفظ استانداردها و عدم توهین های متداول به مخاطب که در فیلم های کمدی-داستانی به دلیل فقر فیلم نوشت بسیار اتفاق می افتد، موفق بوده است.