اختصاصی سلام سینما- «پیکی بلایندرز» (Peaky Blinders) شاید پربیننده‌­ترین سریال چند سال اخیر باشد. داستان این سریال در شهر بیرمنگام انگلستان بعد از جنگ جهانی اول می­گذرد.

سریال «پیکی بلایندرز»  از جمله سریال هایی بود که در سال های اخیر با استقبال بسیار ویژه تماشاگران روبه رو شده است. نکته جالب در مورد این سریال اینست که توانسته طیف های مختلفی از تماشاگران، اعم از تماشاگر عامه، فیلم بین، روشنفکر و... را با خود همراه کند. کاری که به نظر سخت می رسد اما رگه های جنایی سریال، به سازندگان آن کمک می کند تا اثری جذاب برای اقشار مختلف خلق کنند.

ویدیوی بهترین قسمت‌های سریال پیکی بلایندرز در کانال یوتیوب سلام سینما

این سریال گریزهایی به جنگ جهانی اول، تحولات اقتصادی اواخر قرن نوزدهم و چهره های برجسته ای مثل «وینستون چرچیل» می‌زند و این یکی از جذابیت‌های آن است. «استیون نایت»، تهیه کننده این سریال، درباره ایده ساخت پیکی بلایندرز و همچنین واقعی بودن یا نبودن آن می‌گوید:

«والدینم به خصوص پدرم، خاطراتی از حدود 9 یا 10 سالگی اش از رویارویی با این گروه دارد و در این باره می گوید آنها فوق العاده خوش لباس، بی نهایت قدرتمند و بسیار ثروتمند بودند...و البته آنها گنگستر بودند! من می خواستم که پیکی بلایندرز را از دید پسری 10 ساله نشان دهم که آن افراد برایش باهوش تر، قدرتمندتر و جذاب ترند؛ اسب ها بزرگترند؛ همه چیز بزرگتر است و برای یک بچه به آن سن، هراس انگیزتر!»

کیلین مورفی در این سریال شخصیت توماس شلبی، رییس خانواده پیکی بلایندرز را بازی می کند. انتخابی خاص که در نظر اول عجیب هم به نظر می رسد. چرا که تماشاگر انتظار دارد مردی با فیزیک و چهره ای پرابهت تر را در جایگاه رییس یک خانواده قدرتمند ببیند. بسیاری فکرش را نمی کردند که مورفی بتواند از پس ایفای چنین نقشی بربیاید. 

درباره الهام گرفتن سریال از واقعیت جالب است بدانید که «توماس شلبی» با این شخصیت رعب آور و کاریزماتیک، کاراکتری داستانی و ساختگی است. اگرچه «استیون نایت» شخصیت های واقعی را هم در سریال آورده، افرادی مثل: «ازوالد موزلی»، سیاستمداری که فاشیسم را در دهه 1930 میلادی به بریتانیا آورد اما بیشتر شخصیت ها ساخته ذهن «نایت» هستند.

ویژگی های فیزیکی و خصوصا ظرافت چهره کیلین مورفی از جمله اصلی ترین عواملی است که باعث می شود تماشاگر نتواند او را در جایگاه رییسی سرسخت باور کند.
 اما بازی مورفی به قدری خوب هست که همه نگاه ها را به خود خیره می کند و ابهتی که در رفتار و لحن دیالوگ گویی اش درآورده، قدرت و سرسختی کاراکتر را به خوبی به تماشاگر منتقل می کند. 
این بازیگر ایرلندی خصوصا در تصویر کردن یک مرد بریتانیایی بسیار موفق عمل کرده. به شکلی که هم لهجه و لحنش انگلیسی است و هم میمیک و جزییات اکت هایش، یک مرد مبادی آداب و جدی و سرد بریتانیایی را پیش روی تماشاگر می سازد. 

در این سکانس احساسی فیلم با یکی از معدود لحظاتی سروکار داریم که مرد قدرتمند، خسته و سرگشته به دخترک چشم دوخته و در خیال خود فرو رفته است. این یکی از معدود لحظاتی است که تماشاگر اجازه پیدا می کند به احساسات، خلوت و شکست های قهرمان سریال نزدیک شود و با او احساس نزدیکی و صمیمیت کند.

هرچند شخصیت پردازی سریال به قدری خوب هست که تماشاگر به هرکدام از کاراکترها خو می گیرد اما در این لحظه احساسات قهرمان برای تماشاگر از قدرت و نفوذ رییس خانواده قابل لمس تر می شود.

جالب است بدانید که «کیلین مورفی» تا پایان فصل دوم این سریال سه هزار نخ سیگار کشیده است. تا به اینجای سریال حساب تعداد نخ­‌هایی که مورفی سر صحنه­‌ی فیلمبرداری «پیکی بلایندرز» کشیده، به عدد شش هزار می­‌رسد.

کیلین مورفی بازیگر، خواننده و تهیه کننده ایرلندی متولد 25 می 1976 در کورک است. آنچه او را به عنوان یک بازیگر به دنیا معرفی کرد نقش «جیم» در فیلم سینمایی «28 روز بعد» به کارگردانی «دنی بویل» محصول سال 2002 بود. سال بعد او در 3 فیلم «وقفه»، «دختری با گوشواره مروارید» و «کوهستان سرد» به ایفای نقش پرداخت.

سال 2005 او در فیلم «بتمن آغاز می کند» از کریستوفر نولان و فیلم دیگری به نام «صبحانه در پلوتو» بازی کرد که برای فیلم دوم نامزد جایزه گلدن گلوب هبترین بازیگر نقش اول شد. از دیگر فیلم های مهم او می توان «شوالیه تاریکی»، «چشم قرمز»، «تلقین»، «آفتاب» و «دانکرک» را نام برد. 

 او تا به حال 37 بار نامزد جوایز مختلف شده است و 6 جایزه به دست آورده است.

اخبار مرتبط:

بازی ماندگار: هدیه تهرانی در چهارشنبه سوری

بازی ماندگار: هیث لجر در شوالیه تاریکی

بازی ماندگار: جوهانسون و درایور در داستان ازدواج