دنیل دی لوئیس، بازیگری که مرز میان زندگی و نقش‌ها را درهم شکسته است، از عشق بی‌پایان خود به هنر، سختی‌های متد اکتینگ و اعتقاد ریشه‌دارش به بازیگری به عنوان یک ایمان عمیق سخن می‌گوید.

دنیل دی لوئیس بی شک یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان عصر حاضر است. او تنها بازیگری است که موفق به دریافت 3 جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم‌های «پای چپ من»، «خون به پا خواهد شد» و «لینکلن» شده است. 
هنگامی که در سال 2017، پیش از اکران آخرین فیلم خود (Phantom Thread) «رشته خیال» از حرفه‌ بازیگری کناره‌گیری کرد، همه غافلگیر شدند؛ با این حال او تصمیم گرفت بار دیگر به حرفه خود بازگردد و در فیلمی به کارگردانی پسرش رونان دی لوئیس حاضر شود. 

او بازیگری توانا و نابغه است. مردم دوست دارند بدانند او چگونه از پس نقش‌های پر از چالش خود برمی‌آید. در این مطلب برشی از مهمترین مصاحبه‌های این بازیگر صاحب سبک را مرور می‌کنیم.

بازیگری از نظر دنیل دی لوئیس؛ سفری به اعماق روح انسان

او همواره بازیگری را نه تنها یک فن، بلکه یک عقیده عمیق و سفری به عمق روح انسان می‌داند. این بازیگر 67 ساله استفاده از متد اکتینگ را این گونه توصیف می‌کند: «من واقعا نمی‌توانم دلیل خاصی برای فرو رفتن در شخصیت‌هایی که بازی می‌کنم ارائه دهم. نمی‌توانم با قطعیت بگویم که این روش به من و کارم کمک خاصی می‌کند، با این وجود معتقدم که این اتفاق می‌افتد.» 

دنیل دی لوئیس باور دارد هر اثر سینمایی با یک اجبار آغاز می‌شود و بازیگر ایده‌های خود را با کارگردان به اشتراک می‌گذارد. به عقیده او اگر این اتفاق نیفتد ساخت فیلم فایده‌ای ندارد. این موضوع در هنرمند کنجکاوی سیرنشدنی را برمی‌انگیزد و این حس بازیگر را در شرایط عجیب و ناشناخته‌ای قرار می‌دهد.

او در این مورد اذعان داشت: «چنین کنجکاوی بخشی از لذت کار است. دنیای جدید سینما را کشف و مطالعه می‌کنی. بخشی از آن می‌شوی. پس چرا در این جهان شگفت‌انگیز فرو نروی و کمی بیشتر همان جا نمانی.» 
دنیل دی لوئیس در بازیگری دنبال کمال است، اما این تنها دلیل موفقیت او نیست؛ بلکه بخشی از آن است. او بخشی از وجود خود را وارد نقش‌هایش می‌کند. 

از نظر او همه بازیگران چنین کاری انجام می‌دهند و این موضوع در سینما بسیار رایج است. دنیل دی لوئیس در مصاحبه‌ای تصریح کرد: «به‌عنوان یک هنرمند دائماً در حال یادگیری هستی و درگیر دنیا و زندگی دیگری می‌شوی. همه این کار را انجام می‌دهند و در نهایت متوجه می‌شوند که تهی و خالی شده‌اند.» 

ایمان به هنر؛ نیرویی بی‌پایان در وجود دنیل دی لوئیس

برای دنیل دی لوئیس حرفه بازیگری همانند یک مذهب است؛ زیرا به آن ایمان دارد و همانند هر اعتقاد دیگری، این ایمان نیز در طول زمان به روش‌های مختلف با چالش مواجه می‌شود. هنگامی که درباره احساس ناتوانی در بازیگری از او سؤال شد گفت: «مهم نیست دیگران چه بگویند و چه‌قدر از کارم تعریف کنند، اکثر اوقات احساس می‌کنم می‌توانستم بهتر باشم و کارم را به نحو احسنت انجام دهم؛ اما یک حس ناتوانی گلوی من را می‌فشارد.» 

دنیل دی لوئیس از آن دسته بازیگرانی است که همیشه آماده سر صحنه فیلم‌برداری حاضر می‌شود و پس از مطالعه کامل نقش‌های خود، نسبت به آن‌ها به آگاهی کامل می‌رسد. چنین موضوعی باعث شده تا کارگردانان از کارکردن با او خرسند باشند و احساس امنیت کنند. او به شخصیت‌هایی خود، وجه جدیدی می‌بخشد. گویی کاراکتر جدیدی می‌آفریند. 

دنیل دی لوئیس از لذت چنین کاری پرده بر می‌دارد: «برای من چنین تجربه‌ای همانند یک بازی است. دنیایی خیالی که انتها ندارد و محدود نمی‌شود. شاید کمی ترسناک باشد، اما حضور در موقعیت‌ها و احتمالات نامحدود می‌تواند شما را معتاد خود کند.» 

او بازیگری است که نمی‌تواند به‌راحتی از نقش‌های خود جدا شود، گویی برخلاف طبیعت و ذات انسان است. نه به‌خاطر این که قادر به انجام این کار نیست؛ بلکه به‌خاطر این که عاشق تجربه‌کردن شخصیت‌های مختلف در شرایط متفاوت است. 

دنیل دی لوئیس پس از بازی در فیلم «بوکسور» در سال 1997 برای مدتی در هیچ اثر دیگری ظاهر نشد. وی درباره کناره‌گیری موقت خود از دنیای بازیگری گفت: «احساس کردم نیاز دارم انرژی خود را وقف کارهای دیگری بکنم. می‌دانستم قرار است برای مدتی کنار بکشم، اما نمی‌دانستم چه قدر قرار است طول بکشد. من از مفهوم زمان درکی ندارم و متوجه گذشت آن نمی‌شوم؛ بنابراین وقتی به من می‌گویند چرا پنج سال در هیچ فیلمی بازی نکردی، شگفت‌زده می‌شوم.» 

بازگشت پر قدرت دنیل دی لوئیس به سینما

او در سال 2002 با فیلم جذاب «دار و دسته‌های نیویورکی» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بار دیگر به سینما بازگشت. چه چیزی باعث شد که استراحت خود را کنار بگذارد و بار دیگر بازگشتی شکوهمند داشته باشد؟

پاسخ این سؤال را از زبان خود دنیل دی لوئیس می‌شنویم: «من احساس می‌کردم هنوز زمان بازگشتم فرا نرسیده و آمادگی لازم را ندارم، اما هنگامی که مارتین اسکورسیزی به شما نقشی پیشنهاد می‌کند، نمی‌توانید دست رد به سینه او بزنید. می‌دانستم اگر در این مسیر با او گام بردارم می‌توانم شریک خوبی برایش باشم.» 

دنیل دی لوئیس در فیلم خون به پا خواهد شد در نقش دنیل پلین‌ویو، شخصیت حریصی را به تصویر می‌شد. حریص برای پول، طلا، نفت و موفقیت. این هنرمند فکر می‌کند که در دنیای واقعی بازیگری حریص است و از این لحاظ با نقش خود در فیلم شباهت دارد. بااین‌وجود همه طمع او برای بازیگری نیست، بلکه برای تجربه دنیای جدیدی است که همراه حضور در سینما و فیلم‌ها برایش فراهم می‌شود. عطش برای بازیگری به زندگی دنیل دی لوئیس معنا و رنگ می‌بخشد. 

دنیل دی لوئیس و غرق شدن در فیلم خون به پا خواهد شد

او درباره تجربه همکاری خود با پل توماس اندرسون در فیلم خون به پا خواهد شد می‌گوید: «وقتی از خودم پرسیدم می‌توانم در این فیلم بازی کنم، دیگر دیر شده بود؛ زیرا خود را غرق در نقش جدیدم دیدم. من نمی‌دانستم که قرار است به کدام سمت حرکت کنم.» 

وی افزود: «هنگام خواندن فیلم‌نامه با خودم گفت اگر شخصیت‌ها روی کاغذ بدین صورت زنده و قابل‌لمس هستند، پس حتماً پل توماس اندرسون نسبت به دنیایی که خلق کرده شناخت کاملی دارد و من نیز آماده بودم بخشی از جهان او شوم.» دنیل دی لوئیس برخلاف شخصیت خود در فیلم خون به پا خواهد شد اهل رقابت نیست. اگر هم رقابتی باشد با خودش است. او دائم دوست دارد خود را کامل کند و بهترین باشد. 

دنیل دی لوئیس و تئاتر

دنیل دی لوئیس تنها بر پرده نقره‌ای خوش ندرخشیده است؛ بلکه تجربه موفقی نیز در دنیای نمایش و تئاتر دارد. وی درباره بازگشت به صحنه تئاتر می‌گوید: «نمی‌دانم بار دیگر تئاتر کار خواهم کرد یا نه. برخی از بهترین اتفاق‌های زندگی‌ام سر صحنه تئاتر رقم خورد، اما مطمئن نیستم اجازه دارم دوباره به آن جا باز گردم. با گذشت زمان شرایط پیچیده‌تر شد. من بسیار خسته شده بودم و دیگر تحمل کار در دنیای نمایش را نداشتم. دیگر نمی‌توانستم تئاتر بازی کنم. برایم کافی بود و چیزی درونم مانع بازی من می‌شد.» 

دنیل دی لوئیس با تمام افتخارات، چالش‌ها و لحظات ناب در مسیر حرفه‌ای‌اش، نشان داده که بازیگری برای او تنها یک شغل یا مهارت نیست؛ بلکه راهی است برای کشف انسانیت، تجربه زیستن در دنیایی دیگر و لمس حقیقت از زاویه‌ای متفاوت. او با هر نقش، تکه‌ای از وجود خود را به پرده سینما هدیه داده و مرزهای بازیگری را فراتر برده است. شاید در آینده بار دیگر شاهد حضورش در دنیای هنر باشیم؛ اما حتی اگر این بازگشت رخ ندهد، ردپای عمیق و ماندگار دنیل دی لوئیس برای همیشه بر پیکره سینمای جهان نقش بسته است.