از فرم تا محتوی

از فرم تا محتوی 

نقد فیلم سینمایی 1917

سینمای جنگ همواره یک مِتُد دراماتیک برای عرضه ی ارزش های اخلاقی در جامعه بوده ، ارزش هایی چون ایثار و ازخودگذشتگی که در محیط جنگی رنگِ متفاوتی به خود میگیرد . سم مندس هم به نوعی نقش خود را در این فیلم ایفا میکند و با اقتباس از داستانی که پدربزرگش از آن قطعه ی تاریخی رو به زوال روایت کرده ، صحنه های بکر و تماشایی را برای مخاطب خلق کرده . 

چیزی که 1917 را از سایر رقبای خود متمایز می سازد سبک بخصوص و دیوانه وارِ فیلمبرداری در قالب "سکانس پلان" یا همان ایده ی "برداشت بلند" (Long take) است که بی شک از آن میتوان به عنوان یکی از شگفتی های دهه یاد کرد ! 

پیامد های ضدارزش در ضمن نکات مثبت اخلاقی گنجانده شده که بد نیست برای واضح شدن مساله به روایت فیلم بپردازیم، داستان 1917 از شهامت 2 سرباز انگلیسی و به خطر انداختن جان خود در ازای جان 1600 سرباز بی اطلاع از تله ی آلمانی ها شروع میشود اما خشونت غیرمنصفانه ای که مندس از دریچه ی ذهن خود نسبت به خلبان آلمان به مخاطب القا می کند ناجوانمردانه است .

این حجم از حق بجانبی که فیلمسازان آمریکایی-انگلیسی در فیلم های مربوط به جنگ جهانی از خود نشان میدهند یک پدیده ی غیرمنتظره است و علی رغم دروغ های بسیاری که در این سال ها به اسم ثبت حقایق دنیا به خورد جهان داده اند تاریخ هیچگاه جنایات متفقین را از استفاده از بمب های شیمیایی تا اهانت به سربازان در بند اسارت، فراموش نخواهد کرد . 

در مجموع میتوان 1917 را در زمره فیلم های جان دار و پخته صنعت سینما در ژانر جنگ دانست که حتی تماشای آن برای غیرمخاطبین سینما هم جذاب است .