دوستی یک فعال حقوق مدنی و کلنزمن

اختصاصی سلام سینما-   در سال 1971،" سی پی الیس" رهبر فرقه‌ی کو کلوس کلان در ایالت کلان امریکا است. "آن اتوان" یک فعال حقوق مدنی، حامی حقوق شهروندان افریقایی امریکایی است. آغاز دوستی این دو موضوع داستان "بهترین دشمنان" را تشکیل می دهد که تلاش نابسامانی برای پیدا کردن تسلی در تاریخچه نژادپرستی امریکا است.

شرح وقایع داستان در کتابی به همین عنوان نوشته " اوشا گری دیویدسون" هیجان انگیز و الهام بخش است، و فیلم به نویسندگی و کارگردانی" رابین بیسل" شامل جزئیاتی درباره چالش های سیاست محلی است. مانند الیس و اتواتر، سم راکول و تراجی پی.هنسون کاری را انجام می دهند که از بازیگران نامزد اسکار توقع دارید: شخصیت های خود را مشخص می کنند، حتی زمانی که فیلم آنها را با چمدان های سمبلیک احاطه می کند به فردیت خود توجه نشان می دهند.   

سی پی عاشق خانواده اش و از سیاه پوستان متنفر است، این ویژگی ها او را به یک سفیدپوست تقریبا نرمال در آن زمان و مکان تبدیل می کند. برخلاف سایر فیلم هایی که موضوع مشابهی دارند،" بهترین دشمنان" به تعصبات نژادی بعنوان چیز عجیب و غریب، نوعی آسیب شناسی، نگاه نمی کند، بلکه بعنوان حقیقتی عادی و حی و حاضر از زندگی می پردازد. سی پی و برادران کلان تنها افراد تعصبی آن منطقه نیستند. در کیف های پولشان کارت های عضویت دارند و با بسیاری از رهبران سیاسی دورهام و شهروندان سفیدپوستی که برعلیه اقدامات بهبود نژادپرستی دعوا می کنند، ارتباط نزدیکی دارند. 

با شروع فیلم به نظر می رسد که این اقدامات به پیروزی ختم می شود. برخلاف قانون حقوق شهروندی در دهه گذشته،" آن" همچنان در مقابل کمیسیون شهر که تماما از مردان سفیدپوست تشکیل شده است برای حداقل عدالت بحث می کند، یکی از آنها زمانی که" آن "در حال صحبت کردن است پشتش را به او می کند. این اتفاقات حدود 20 سال بعد از حکم تاریخی دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا در خصوص غیرقانونی شدن جداسازی نژادی در مدارس آمریکا است. مدارس دورهام همچنان مجزا است. زمانی که آتش، مدرسه سیاه پوستان، همان جایی که دختر" آن "هم درس می خواند را تخریب می کند، او و سایر والدین، با حمایت انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان، ادعا می کنند که کودکان سیاه پوست و سفیدپوست باید با یکدیگر درس بخوانند، سی پی و دوستانش از این ایده وحشت می کنند.   

باید فیلم هایی وجود داشته باشند که تغییرات اجتماعی را از طریق مشاجرات دادگاهی، تظاهرات خیابانی و کشمکش های خیابانی به نمایش بگذارند." بهترین دشمنان" اولین فیلمی است که ملاقات افراد مختلف برای حل مشکل را نشان می دهد. با راهنمایی های صبورانه بیل ردیک( بابو سیسی )، متخصص در پروسه های بدون خشونت، شهروندان سیاه پوست و سفیدپوست هرروز برای صحبت کردن دور هم جمع می شوند. به امید این که با گذراندن زمان در کنار یکدیگر و انجام کارهای مشترک به مصالحه و مدارا دست پیدا کنند. 

دیدن نتیجه بخش بودن این فرایند بدون خشونت جالب است، سیاست های دموکراتیکی که به نظر می رسد ایده آل و عملی است. اما به نظر می رسد که ملاقات و نشست افراد پیش زمینه داستان تغییر قلب مرد سفیدپوست به وسیله زنی سیاه پوست را تشکیل می دهد.  

پیام سیاسی فیلم این است که تغییرات زمانی اتفاق می افتد که سرکوب شونده با سرکوب کننده رفتار خوبی داشته باشد." آن" با خانواده سی پی رفتار دوستانه ای دارد، و این منجر می شود که سی پی عقاید و اعتقاداتش را زیرسوال ببرد. در این حین دوستان نژادپرستش در داخل و خارج کلان اعضای کمیته را که به حمایت از سی پی برخواسته اند تهدید می کنند. 

"بهترین دشمنان" خطر واقعی موجود را ماستمالی نمی کند. براساس کارهایی که مردمان سفیدپوست انجام خواهند داد تمامی احساسات و هیجانات را نشان می دهد. بسیاری از دوستان سی پی و فعالان اجتماعی، همسرش ماری( آن هچ )و بهترین دوستش فلوید( وس بنتلی ) را می شناسند. در فیلک به ندرت کودکان" آن "و حتی خانه اش را می بینیم. زندگی امریکایی- افریقایی در دورهام نباید نامرئی باشد اما ریشه های سیاسی، مذهبی و فرهنگی داستان در پشت صحنه باقی می مانند.   

مانند بسیاری دیگر از فیلم ها- مکتاب سبز که یکی از جدیدترین و معروف ترین آنها است- "بهترین دشمنان" شما را به این باور دعوت می کند که نژادپرستی در گذشته باقی مانده است. ممکن است این اتفاق در لحظه ای که سی پی الیس اشکالاتش را دید رخ نداده باشد اما صحبت های کلنزمن به این معنا بود که پایان یافتن آن نزدیک است. ممکن است هرگز باور نکنید که ادغام مدارس یکی از اهداف دست نیافتنی بود که علاوه بر سفیدپوستان جنوبی، لیبرال های شهرهای شمالی و حومه نیز با آن مخالفت می کردند. 

بیسل به جای اینکه با بررسی کشمکش های گذشته، سیاست های امروزه را روشن کند، از یک کمدی عامیانه به یک ملوردام منحرف می شود و چیزی متضاد با شفاف سازی تولید می کند. به قول یک آهنگ اعتراضی قدیمی: بلاخره چه زمانی یاد خواهیم گرفت؟

منبع: نیویورک تایمز

مترجم: مهتاب عیوضی