توهم فیلم سازی
خرگیوش اولین ساخته مانی باغبانی اثری کم مایه و بی سر و ته است که کلکسیون آثار سخیف سینمای کمدی ایران را تکمیل کرده است!
فیلم نه منطق روایی مناسبی دارد نه از فرم سینمایی جذابی بهره می‌برد! کاستی هایی که مخاطب را سردرگم و این حس را در وی ایجاد میکند که منظور از تولید این اثر چه بوده و مسئله آن چیست؟
بی منطقی و دیالوگ های هجو فیلم نه تنها به کمدی بودن آن کمکی نمیکند بلکه باعث از هم گسیختگی بیشتر اثر گردیده، هجویاتی که شاید به نوعی ادعای کارگردان برای تولید فیلمی روشنفکرانه باشد!
اما در نهایت به اثری بی سر ته همانند قطعه شعری که در آغاز و پایان فیلم زمزمه می‌شود منجر گردیده!
خرگیوش حتی با استفاده از بازیگری پولساز همچون جواد عزتی با شکست در گیشه عملا نه در جذب مخاطب عام و نه مخاطب خاص موفق نبوده است!
دنیای کاراکتر های تحصیلکرده فیلم دنیایی وهم گونه و شبیه به معتادان مواد روان گردان است که به قول بابک یکی از کارکتر های آن مدام در حال زرزر زدن هستند! دیالوگ هایی که این حس را در مخاطب ایجاد میکند که افرادی معتاد و نه بازیگران حرفه ای در حال بداهه گویی هستند!
این اثر نه تنها برای مخاطب ارزشی قائل نیست بلکه برای خود ارزشی نمی آفریند و قطعا نقطه ای تاریک در کارنامه کارگردان سابقا منتقد آن محسوب می‌شود!