1395/11/13 04:48

جشن بی نظمِ لذت بخش

تکلیف ما با خیلی چیزها در طول این 35 سال مشخص نشده و گویا مشخص هم نخواهد شد. حرجی نیست. گویا باید به مانند هر سالِ دیگری در این ده روز فیلم ببینیم و اصلا هم توجه نکنیم که چرایی برپایی این جشن نامنظم ده روزه ولی شیرین چیست

سی و پنج سال از آغاز جشنواره فیلم فجر گذشت و ما هنوز با این پرسش تکراری رو به رو هستیم که آیا این رویداد ده روزه، قرار است جشنواره ای باشد بر طبق اصول و موازین خاص خود، و یا دورهمی دوستانه ای که در آن منتقدان و تمام دوستداران سینما در سراسر کشور، فیلم های مهم سال آینده را ببینند و نظر بدهند؟ این چه جشنواره ای است که هنوز هم هیئت انتخابش بر اساس سلیقه فردی عمل کرده و هیئت داورانش هم نمیداند باید به ظهور استعدادهای جدید رای بدهد، و یا به بزرگداشت فیلمسازان قدیمی؟ جشنواره ای که در آن "تجاری ترین" فیلم سال، در کنار فیلم های تجربی قرار میگیرد، و در این میان بخش جانبی ای هم وجود دارد که در آن فیلم هایی که در هیچ بخشی قرار نگرفته اند، بگذاریم تا کسی ناراحت نشود. جشنواره ای که در طی ده روز افتخار دارد که در تمام سینمای های تهران و شهرستان، همه جمعیت بالقوه سینمایی را که میتواند در طول سال فیلم ها را ببیند، در ده روز به سالن ها میکشاند و در عوض در طول یک سال آن ها را منفعل در انتظار جشنواره بعدی باقی میگذارد. جشنواره ای که دبیر آن هنوز هم که هنوز است از برپایی سامانه ای درست و حرفه ای برای فروش بلیت، و صدور کارت کاخ جشنواره باز مانده است و باید در هر مصاحبه مطبوعاتی از همه عذرخواهی کند. و احتمالا در زمان اختتامیه که به رسم هر سال لیست برگزیدگان دقایقی قبل از مراسم در همه جا منتشر میشود، از بزرگانی که سیمرغ نگرفته اند هم عذرخواهی کند و باز تاکید کند که هیئت داوران بر اساس سلیقه رای میدهد و پس از 35 سال هنوز هیچ چارچوبی برای رای دهی وجود ندارد. جشنواره ای که هنوز هم نمیداند مفهوم کاخ جشنواره چیست، و اصولا بعد از این همه سال چه کسانی باید در سالن میلاد فیلم ببینند و چه کسانی نباید. تکلیف ما با خیلی چیزها در طول این 35 سال مشخص نشده و گویا مشخص هم نخواهد شد. حرجی نیست. گویا باید به مانند هر سالِ دیگری در این ده روز فیلم ببینیم و اصلا هم توجه نکنیم که چرایی برپایی این جشن نامنظم ده روزه ولی شیرین چیست