استقبال منتقدان از تریلر معمایی Weapons زک کرگر | سلاح ها آمدند
فیلم «سلاح‌ها» (Weapons) با مدت‌زمان کمی بیش از دو ساعت، داستان خود را از نگاه شش شخصیت روایت می‌کند. جولیا گارنر در نقش معلم کلاس سوم، بندیکت وونگ به‌عنوان مدیر مدرسه و جاش برولین در نقش پدر یکی از دانش‌آموزان بازی می‌کنند. خط اصلی داستان چنین است: «وقتی تمام کودکان یک کلاس، به جز یک نفر، در یک شب و دقیقاً در یک ساعت ناپدید می‌شوند، جامعه‌ای سرگردان می‌ماند که چه کسی یا چه چیزی پشت این اتفاق است.»
این تریلر معمایی تا زمان انتشار موفق به کسب امتیاز ۹۶٪ تازه تأییدشده از دیدگاه منتقدان در وب‌سایت Rotten Tomatoes* و ۹۰٪ رضایت تماشاگران شده است.
نگاه منتقدان به (Weapons)
هیجان‌انگیز و تعلیق نفس‌گیر
مانوهلا دارگیس، منتقد ارشد نیویورک تایمز ، این فیلم را «لرزاننده ستون فقرات» توصیف کرده و گفته کرگر در «خلق و حفظ فضایی شوم» موفق عمل می‌کند. به گفته او، فیلم با کشف تدریجی رازها، تماشاگر را مدام در تنش و انتظار نگه می‌دارد: «او شما را هیجان‌زده می‌کند، آرام می‌سازد و دوباره تنش را بالا می‌برد؛ تنشی که مانند یک مخلوط‌کن پرکار مدام روشن و خاموش می‌شود.»
امی نیکلسون از لس‌آنجلس تایمز نیز به مهارت کرگر در جزئیات اشاره کرده و نوشته: «او تنها با صدای باز شدن درِ خارج از قاب، یک واکنش دسته‌جمعی از تماشاگر می‌گیرد.»
بنجامین لی، دبیر هنری گاردین در آمریکا، فیلم را پر از «شوک‌های تکان‌دهنده و لحظات پر از تردید» دانسته است. او که از «بربر» (Barberian) چندان راضی نبود، این اثر را «بهتر» توصیف کرد و سه ستاره از پنج به آن داد: «طرح داستان وسوسه‌کننده است، جایی میان استیون کینگ و برادران گریم، و روند آهسته و حساب‌شده کرگر بیشتر اوقات ما را مسحور نگه می‌دارد.»
لی ضمن ستایش «بازیگران عالی» به «پلات معمایی و جذاب» اشاره کرد که به‌قدری گیراست که مخاطب دیر متوجه می‌شود داستان عملاً تهی است.
پایانی عجیب، خنده‌دار و خونین
دارگیس پایان فیلم را «شوک‌آور و به‌غایت عجیب» توصیف کرده، هرچند به گفته او بخش‌هایی میان آغاز و پایان به کلیشه‌های کهنه و حتی «قتل‌آمیزی با نشانه‌های سادیسمی» گرفتار شده است.
نیکلسون نیز با وجود اشاره به «ضرب‌آهنگ‌های کلیشه‌ای»، پایان فیلم را «قوی، رضایت‌بخش و آزاردهنده اما به شکلی درست» دانسته است.
اما لی از گاردین معتقد است «گرچه خشونت پایانی تا حد دردناک بالا می‌رود، اما عمق لازم را ندارد و به هرج‌ومرجی بی‌معنا می‌رسد.»
بیلگه ابیری، منتقد Vulture و نیویورک مگزین ، پایان را «رهایی بزرگ» و یکی از «خنده‌دارترین و چندش‌آورترین اوج‌های اخیر ژانر وحشت» معرفی کرده است، اما هشدار داده: «اگر پس از تماشای «سلاح‌ها» با پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی روبه‌رو شویم، شک نکنید که عمدی است.»