بهترین رومانتیک-کمدی سال 2025 یک ارجاع علمی-تخیلی دارد

ژانر رومانتیک-کمدی، با وجود داشتن طرفداران پرشمار و وفادار، همواره توسط برخی منتقدان جدی گرفته نشده و به عنوان ژانری سطحی در نظر گرفته شده است. با این حال، تقریباً هر ژانری در مقطعی از تاریخ خود چنین نگاه‌های تحقیرآمیزی را تجربه کرده است — از وسترن گرفته تا فیلم‌های علمی‌تخیلی، ترسناک، یا کمدی‌های بزن‌بزن. اما همان‌طور که گذر زمان نشان داده، هر ژانری در نهایت راه خود را به سوی اعتبار فرهنگی پیدا می‌کند.

در سال 2025، به‌نظر می‌رسد که رومانتیک-کمدی نیز در حال پیمودن همین مسیر است. فیلم جدید سلین سونگ، «Materialists»، گام بعدی در تکامل این ژانر محسوب می‌شود — اثری که به وضوح تمام عناصر شناخته‌شده ژانر را حفظ کرده، اما با جدیتی غیرمعمول و احساسی صادقانه، آن‌ها را بازآفرینی کرده است.

بیشتر بخوانید:

داکوتا جانسون و چالش انتخاب در «Materialists» + نقد و بررسی

سلین سونگ که با فیلم موفق «Past Lives» در سال ۲۰۲۳ مطرح شد، در «Materialists» داستان زنی شاغل را روایت می‌کند که میان یک معشوق ثروتمند و یک عشق قدیمی فقیر گرفتار شده؛ طرحی آشنا برای ژانر رومانتیک-کمدی. اما سانگ با عمق‌بخشی به شخصیت‌ها و پرهیز از شوخی‌های سطحی، این روایت را به اثری تأمل‌برانگیز و انسانی بدل می‌کند.

ارجاعی غافلگیرکننده به کوبریک

آنچه «Materialists» را واقعاً از دیگر آثار مشابه متمایز می‌کند، نحوه آغاز و پایان آن است. فیلم با صحنه‌هایی از دوران نامشخصی در آغاز بشریت شروع می‌شود — جایی که دو انسان اولیه بدون هیچ دیالوگی، محبت خود را به یکدیگر ابراز می‌کنند. این سکانس ابتدایی، با موسیقی آرام و تصویربرداری تأمل‌برانگیز، بی‌اختیار یادآور سکانس معروف «طلوع انسان» در شاهکار علمی-تخیلی «۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی» از استنلی کوبریک است.

در این صحنه، یک مرد غارنشین دسته‌گلی از گل‌های وحشی را به زنی اهدا می‌کند؛ حرکتی ساده اما پرمعنا، که نشان می‌دهد پیوندهای عاشقانه و نشانه‌های مادی آن‌ها (مثل هدیه دادن) از ابتدای بشریت وجود داشته‌اند. این تمهید، هم‌زمان بر تضاد «مادی‌گرایی» و «عاطفه» تأکید دارد — مفهومی که نام فیلم نیز به آن اشاره می‌کند.

در ادامه، درست مانند حرکت معروف کوبریک در «۲۰۰۱»، فیلم با یک برش ناگهانی (smash cut) از دوران اولیه انسان به نیویورک مدرن می‌پرد — و این پیام را منتقل می‌کند که با وجود تمام پیشرفت‌ها، بسیاری از نیازها و انگیزه‌های انسانی همچنان همان مانده‌اند.

بازتابی فلسفی از عشق، خواسته‌ها و هویت انسان

«Materialists» دقیقاً مانند «Past Lives» نشان می‌دهد که سلین سونگ دغدغه‌هایی فراتر از عشق‌های فانتزی دارد. شخصیت‌های او در این فیلم مدام درگیر پرسش‌هایی درباره هویت، نیاز، معنا و انتخاب هستند — اینکه چه می‌خواهند، چرا می‌خواهند، و آیا آن خواسته‌ها واقعاً مهم‌اند یا نه.

سانگ در عین حال که رؤیای عشقی پرزرق‌وبرق، شهوت، موفقیت و ثروت را به تصویر می‌کشد، آن را نیز زیر سؤال می‌برد و از دل آن، تأملی فلسفی درباره معنای واقعی «بودن» بیرون می‌کشد. نتیجه‌اش فیلمی است که هم سرگرم‌کننده است و هم تفکربرانگیز؛ هم یک رومانتیک-کمدی است و هم یک آینه برای بازتاب وضعیت انسان مدرن.

اشاره‌ای زیرکانه به مل بروکس نیز در کار است

اگرچه تأثیر اصلی «۲۰۰۱» بر فیلم انکارناپذیر است، اما صحنه آغازین «Materialists» به‌شکل غیرمستقیم، یادآور کمدی کلاسیک «تاریخ جهان، قسمت اول» اثر مل بروکس نیز هست. بروکس در آن فیلم، با نگاهی طنزآمیز به آغاز بشریت، نشان می‌دهد که انسان‌ها همیشه درگیر مسائلی چون عشق، هنر، مرگ و حتی طنز بوده‌اند.

در حالی که فیلم سانگ بسیار جدی‌تر از اثر بروکس و در عین حال سبک‌تر از کوبریک است، هر دو فیلم در یک موضوع مشترک‌اند: آیا ما واقعاً از آغاز خود خیلی فاصله گرفته‌ایم؟ یا فقط ظاهر تمدن تغییر کرده، نه نیازهای بنیادین ما؟

«Materialists» نه تنها بهترین رومانتیک-کمدی سال، بلکه شاید یکی از تأمل‌برانگیزترین فیلم‌های سال باشد. فیلمی که در عین وفاداری به اصول ژانر، با نگاهی فلسفی، ارجاعاتی سینمایی و صداقتی کم‌نظیر، تجربه‌ای فراتر از یک عشق ساده ارائه می‌دهد. چه طرفدار ژانر رومانتیک-کمدی باشید و چه دنباله‌رو آثار کوبریک، این فیلم قطعاً چیزی برای گفتن به شما دارد.

منبع: slashfilm