چگونه Godzilla Minus One با کارگردانی تاکاشی یامازاکی به اسکار رسید

کتاب جدید «گودزیلا: هفتاد سال نخست» (Godzilla: First 70 Years) نوشته استیو رافل و اد گودژیشفسکی، با بهره‌گیری از آرشیو کامل کمپانی توهو، به روایت تاریخ بصری و داستانی گودزیلا از آغاز تا فیلم اسکاری «گودزیلا منفی یک» (Godzilla Minus One) می‌پردازد. این فیلم که در سال ۲۰۲۳ اکران شد، بازآفرینی متفاوتی از منشأ گودزیلا است و با نگاهی انسانی، روایتگر روان‌زخم‌های جنگ، فقدان و رستگاری در پس‌زمینه جنگ جهانی دوم است.

کارگردان این اثر، تاکاشی یامازاکی که کار خود را در استودیو جلوه‌های ویژه شیروگومی آغاز کرده بود، پیش‌تر با فیلم‌هایی چون «همیشه: غروب در خیابان سوم» (Always: Sunset on Third Street) و «صفر ابدی» (The Eternal Zero) تحسین منتقدان را برانگیخته بود.

اگرچه او اولین پیشنهاد ساخت فیلمی درباره گودزیلا را در دهه ۲۰۰۰ رد کرد، اما پس از سال‌ها و پیشرفت تکنولوژی CG، بالاخره در سال ۲۰۲2 ساخت فیلم جدید را آغاز کرد.

یامازاکی در بخشی از این کتاب می‌گوید: "احساس می‌کردم مردم فراموش کرده‌اند که گودزیلا استعاره‌ای از جنگ و وحشت دوران هسته‌ای بود. می‌خواستم دوباره آن ترس را بازسازی کنم."

او این هدف را با بودجه‌ای فقط ۱۵ میلیون‌دلاری محقق کرد، رقمی بسیار پایین‌تر از استانداردهای هالیوودی، اما با تأکید بر روایت داستانی قوی و بهره‌گیری هوشمندانه از توان تیم جلوه‌های ویژه، موفق شد اثری خلق کند که در نهایت در مراسم اسکار ۲۰۲۴، جایزه بهترین جلوه‌های ویژه را برای خود به ارمغان آورد.