نقد فیلم The Conjuring: Last Rites | بازگشت هولناک به ریشه‌های قسمت نخست

درحالی‌که وعده تبلیغاتی فیلم «احضار: آخرین مراسم» (The Conjuring: Last Rites) بر پایان کار زوج مشهور وارِن‌ها تأکید داشت، «آخرین مراسم» بیش از آن‌که داستانی پایانی باشد، بازگشتی است به فضای دلهره‌آور و احساسی قسمت اول. روایت این قسمت با تمرکز بر خانواده وارِن و دخترشان جودی، وحشت را با درام خانوادگی در هم می‌آمیزد و تجربه‌ای ترسناک اما تأثیرگذار برای مخاطب رقم می‌زند.

مجموعه «احضار» با وجود گستردگی ۱۰ فیلمی خود، برخلاف بسیاری از فرنچایزهای هالیوودی، بیش از هر چیز بر ایمان، خانواده و پیوندهای عاطفی تمرکز دارد. شخصیت‌های اصلی – اد و لورن وارِن (پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا) – در نسخه‌های سینمایی چهره‌ای دوست‌داشتنی یافته‌اند؛ زوجی که عشقشان قوی‌تر از مرز میان مرگ و زندگی است.

فیلم «آخرین مراسم» که با عنوان پایانی برای ماجراجویی‌های این دو معرفی شده، با روایتی پرتعلیق آغاز می‌شود: شبی که دخترشان جودی به دنیا می‌آید، اد و لورن میان یک مراسم جن‌گیری ناتمام و حضور در بیمارستان گرفتار می‌شوند. این افتتاحیه با ایجاد ابهام درباره سرنوشت روح جودی، بذر اصلی تعلیق داستان را می‌کارد.

داستان اصلی بر اساس ماجرای واقعی تسخیر خانه خانواده اسمِرل در پنسیلوانیا ساخته شده و با حضور جودی و نامزدش تونی (با بازی بن هاردی) ابعاد خانوادگی پررنگ‌تری به خود می‌گیرد. برخلاف قسمت سوم (The Devil Made Me Do It) که ریتمی کند و کارآگاهی داشت، این بار سازندگان تمرکز را بر خلق صحنه‌های ترسناک پرقدرت گذاشته‌اند؛ صحنه‌هایی که از جمله به دنبال کردن جودی توسط روحی در مقابل آینه بی‌نهایت در یک فروشگاه لباس عروس اشاره می‌شود؛ یکی از ترسناک‌ترین لحظات کل مجموعه.

کارگردانی مایکل چاوز در این قسمت نسبت به آثار قبلی‌اش در این فرنچایز پخته‌تر و مؤثرتر است. او با استفاده از پیش‌آگاهی‌های دقیق، تنش‌هایی گره‌خورده و فضاسازی پرجزئیات، موفق شده حس وحشت را با عواطف انسانی پیوند بزند. در نتیجه، اوج فیلم نه‌تنها دلهره‌آور بلکه عاطفی و تأثیرگذار است.

در نهایت، «آخرین مراسم» بیش از آن‌که پایان کار باشد، پاسخی است به پرسش محوری همه فیلم‌های این جهان سینمایی: آیا باید گذشته شوم را نادیده گرفت یا با شجاعت در برابرش ایستاد؟ پرسشی که این بار نه‌تنها برای اد و لورن، بلکه برای دخترشان جودی نیز مطرح می‌شود و مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌کند.