فیلم The Last Viking داستانی تلخ و شیرین از برادرانی که دوباره به هم نزدیک می‌شوند
ترجمه اختصاصی سلام سینما – نگار رعنایی: نیکولای لی کاس و مدس میکلسن برای ششمین بار در فیلمی به نام «آخرین وایکینگ» (The Last Viking) از اندرس توماس جنسن هم‌بازی شده‌اند و شیمی طبیعی و باورپذیر آن‌ها به بررسی رابطه‌ای می‌پردازد که سه دهه اختلاف و تلخی آن را شکل داده است. شخصیت میکلسن، منفرد یا همان «جان»، با هویت خیالی خود و چالش‌های روانی‌اش، محور طنز و درعین‌حال دلنشین داستان است.
داستان فیلم با نقشه‌ای عجیب آغاز می‌شود: انکر (نیکولای لی کاس) تصمیم می‌گیرد دزدی‌ای را انجام دهد و با علم به این که ۱۵ سال زندان خواهد رفت، از برادرش می‌خواهد نیمی از پول دزدی را زیر درختی در خانه کودکی‌شان پنهان کند. او بعد از گذراندن دوران زندان، با تعجب درمی‌یابد که بسیاری از امور تغییر کرده‌اند و برادر کوچکترش، منفرد، حالا خود را جان لنون می‌داند و با هر اشاره‌ای به نام واقعی‌اش دچار بحران می‌شود.
انکر و منفرد راهی خانه کودکی می‌شوند که اکنون به یک محل اقامت تعطیلات Airbnb تبدیل شده است و میزبانان آن، با زندگی زناشویی شکننده‌شان، فضای اجتماعی پرتنشی را برای دو برادر ایجاد می‌کنند. ورود لوتار، روان‌پزشکی که قبلاً منفرد را درمان کرده، با پیشنهاد تشکیل یک گروه موسیقی از بیمارانی که خود را اعضای بیتلز می‌دانند، مسیر داستان را به سمت طنز و درعین‌حال بازتاب آسیب‌های روانی پیش می‌برد.
فیلم به‌طرز هوشمندانه‌ای تضاد میان موقعیت‌های خنده‌دار و تلخی‌های روان‌شناختی شخصیت‌ها را نشان می‌دهد و با استفاده از شیمی طبیعی دو بازیگر اصلی، شکاف‌ها و پیچیدگی‌های رابطه برادرانه را بدون افتادن در دام ترفندهای سطحی به تصویر می‌کشد.
عنوان فیلم به داستانی اشاره دارد که منفرد برای مقابله با قلدری دوران کودکی به آن متوسل می‌شد: قبیله‌ای وایکینگ که هر عضو، یکی از دستان خود را می‌بُرد تا برادری که در جنگ دستش را از دست داده بود، احساس تنهایی نکند. همان‌طور که در بیشتر اقدامات شخصیت‌ها دیده می‌شود، نیت خوب اما تصمیمات اشتباه، فضای طنز تلخ و دلنشینی را در سراسر فیلم ایجاد می‌کند.
«آخرین وایکینگ» در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز ۲۰۲۵ به نمایش درآمد و در حال حاضر به دنبال توزیع در ایالات متحده است.