تشویق و ترغیب ( نگاهی به دو مفهوم آنونس و تیتراژ در سینما )

 آنونس یا تیزر در واقع بخشی از سینماست که کارش تبلیغ و جذب مخاطب به دیدن فیلم است.آنونس واژه ای است فرانسوی که معادل آن در آمریکا و انگلیس تریلر است و امروزه ساخت آنها به تخصصی کاملا مجزا از فیلم تبدیل شده‌است. سازندگان آنها در میان خودشان رقیبان قدری هم دارند و مدام در رقابت با یکدیگر به سر می برند .طی دو سه دهه اخیر،ساخت آنونس اهمیت فراوانی یافته و به مقوله ای هنری -تکنیکی تبدیل شده‌است.آنونس ها بعد از اتمام فیلم ها ساخته می شوند و غالبا توسط کارگردانان جدای از خود فیلم ها، از سوی پخش کننده ها و زیر نظر آنها ساخته می شوند.هرچند که همیشه استثناهایی بوده‌است ،مثلا آلفرد هیچکاک در اواخر دوران فیلمسازی اش،خودش آنونس فیلم هایش را می ساخت، اما کارهای اولیه اش را یکی از متخصصان آن دهه ها،یعنی ( سال بست) ساخته است.با نگاهی به صدها آنونسی که تاکنون ساخته شده می توان ردی از قواعد و چهارچوب های یکسان و مشابهی را در آنها دید. غالب آنونس ها به سه بخش تقسیم می شوند.بخش اول معرفی داستان یا شروع آنونس است. بخش دوم بدنه که شامل تصاویر متعددی است از بخش های هیجان انگیز فیلم اصلی که با سرعت و سرشار از انرژی و ریتم کوبنده پشت سرهم می آیند و می روند. بخش سوم نیز اطلاعات یا شناسنامه فیلم است که معمولا شامل نام بازیگران اصلی،مدیر فیلمبرداری،موسیقیدان،تهیه کننده و آرم کمپانی است.یکی از مهم‌ترین و در عین حال جذاب ترین نمونه ها،سه گانه رستاخیز بیگانه به خصوص فیلمی که ژان پیر ژونه فیلمساز فرانسوی کانادایی ساخته است و یا آنونس پرتقال کوکی و فیلم های در حال و هوای عشق و 2046 هر دو از ساخته های ونگ کار وای ،نمونه های عالی از ساخت آنونس هستند. در همه این نمونه ها،بخش دوم یا بدنه،مهم‌ترین بخش تیزر را تشکیل می دهد، مخاطب را تشویق به دیدن فیلم می کند و از چند و چون ژانر فیلم آگاه می سازد.
تیتراژ فیلم های سینمایی نیز به عنوان بخش مهمی از فیلم ها و مدخل ورودی به فیلم نقش بسیار مهمی دارد که گاه فیلمسازان با درک ارزش آن خلاقیت های درخشانی در آن به کار برده اند و گاه هم کم ارزش و دست کم گرفته شده‌است .در سینمای جهان فیلم هایی هستند که تیتراژ شان به حدی جذاب و همسو با مفاهیم و موضوع فیلم ها بوده که هنوز در خاطره ها مانده اند،مثل تیتراژ فیلم «هفت» ساخته دیوید فینچر که توسط کایل کوپر ساخته شده.کوپر که سابقه زیادی دارد از جمله فیلم دور زدن الیور استون ،در تیتراژ هفت با تصویر و صدای یک مترونوم و موسیقی که درست روی ضرب های مترونوم قرار گرفته و تیک تاک تیک تاک می کند و همزمان ترکیب شان با تصاویری از اتفاقات و حوادث درون فیلم مثل ورق خوردن دفترها،دوختن چیزهایی با نخ و سوزن و قطرات خون که انگار در الیاف پارچه پخش می شوند،دلهره و هراسی را که بعدا در طول فیلم به تماشاگر وارد می شود را پیشاپیش گوشزد می کند.از نمونه های اولیه و قدیمی خلاقیت در تیتراژ،می توان به فیلم جیلو پونته کوروو با نام burn و در ایران با نام شعله های آتش اشاره کرد. آرادانی سازنده تیتراژ فیلم هایی چون به خاطر یک مشت دلار و به خاطر چند دلار بیشتر،تیتراژ شعله های آتش را ساخته است.فیلم که درباره مبارزات ضد استعماری جزایر کارائیب است از عناصر مبارزاتی بهره می گیرد،توپ ها و گلوله ها و پخش شدن رنگ قرمز و تصاویری که همچون کلاژ ،مرتب بریده می شوند.به همه اینها موسیقی بی‌نظیر انیرو موریکونه را اضافه کنیم که علاوه بر سازها که مایه های بومی جزایر کارائیب را دارند،از ترکیب افکت ها و صداهای حیوانات نظیر شیهه اسب،صدای سم اسب و صدای کشیده شدن و کمانه کردن گلوله ها ساخته و پرداخته شده‌اند .نمونه درخشان دیگر کار سال بست برای فیلم تنگه وحشت مارتین اسکورسیزی است.تیتراژ ساز و آنونس ساز معروف که مدت‌ها با آلفرد هیچکاک کار کرد و بعد از مرگ او معروف شد، در کتابی درباره هیچکاک افشا کرد سکانس مشهور قتل در حمام فیلم روح یا روانی او را نیز کارگردانی کرده‌است. در کتاب شرح کامل چگونگی ساخت آن سکانس توسط بست آمده است. در تنگه وحشت حرکت خطوطی را روی سطح مایه غلیظی طراحی کرده که رویش نام بازیگران و عوامل به صورت گرافیکی و با حالتی عصبی ظاهر و ناپدید می شوند و پیشاپیش دلهره آور بودن فیلم را اعلام می کند.
آنونس ها و تیتراژ ها،عاملی هستند برای تشویق و ترغیب مخاطب به فیلم ها.در آنونس، از دعوت می کنند به دیدن فیلم و بعد که به دعوت شان پاسخ مثبت داده شد با تیتراژ ترغیب می کنند تا از سینما لذت برد.