سینمای ایران در سال های اخیر تا حد زیادی به سوی قهرمان های چند بعدی و باور پذیر رفته و شخصیت های خاکستری هم در آن هر روز بیشتر می شوند در این فضا ایفای نقش یک ضد قهرمان تمام عیار برای هر بازیگر چالشی بزرگ محسوب می گردد به خصوص وقتی که پای یک ضد قهرمان واقعی در میان باشد که اخلاقا نمی توان خیلی درباره او خیال پردازی کرد در نتیجه کمتر شاهد چنین نقش هایی بر پرده نقره ای بوده ایم و در مواردی هم که مشاهده شده معمولا کاریکاتوری هیولا گونه از کارکتر ارائه می شود و یا آنقدر دست به عصا حرکت شده که نقش دیگر ضد قهرمان محسوب نمی شود بلکه خود بدل به یک قربانی می گردد.

ساعد سهیلی که ثابت کرده در هر نقشی به اندازه ظاهر می شود و کارکتر هایش را زندگی می کند ، هم می تواند در شمایل یک قهرمان پر غوغا درخشان عمل کند و هم در ایفای نقش های ظریف و زیرپوستی مهارت دارد این بار در روز صفر یک ضد قهرمان را زندگی می کند که اقدام بسیار شجاعانه ای در کارنامه بازیگری با وسواس چیده شده او محسوب می گردد.

سهیلی در روز صفر با احساس مسئولیتی که درباب کارکتر دارد برای اولین بار در نشان دادن یک ضد قهرمان از تیپ های کلیشه ای فراتر می رود بدون آنکه از ضد قهرمان بودن کارکتر چیزی کم کند ، او به کمک تحقیق و تمرین و مهم تر از آن با کمک روح سرکش بازیگری و جست و جو درونی خویش ضد قهرمانی خلق می کند که بسیار به نمونه عینی نزدیک است هم از محیط تاثیر گرفته و هم یک میل درونی او را به سمت جنایت سوق می دهد، عبدالمالک روز صفر در نهایت تناسب با مستندات سمعی و بصری موجود از عبدالمالک ریگی حقیقی ظاهر شده و از او نه یک هیولای آشکار بلکه یک رهبر کاریزماتیک دارای قدرت تاثیر گذاری می سازد...

شاید لهجه عبدالمالک آموختنی باشد اما لحنی که سهیلی با آن لهجه توام کرده از یک نیروی درونی ناشی از شناخت صحیح شخصیت بر می خیزد که در تمام نگاه های او نیز جاری است...

وقتی نگاه آسیب شناسانه و ریشه یاب ساعد را در کنار توانایی های بازیگری او قرار دهید می توانید حدس بزنید کارکتر عبدالمالک در روز صفر تا چه حد در خلق لحظه های ناب سینمایی موفق است ، تمام نگاه ها و ریز رفتار هایش در این نقش قواره پرده نقره ایست و کارکرد سینمایی دارد...

در پایان باید اشاره کرد ساعد سهیلی با شجاعتی که در ترسیم عبدالمالک ریگی ضمن ایفای نقش خود نشان می دهد توانسته در تریلر خوش ریتم و با کیفیت روز صفر در کنار کمک به به افزایش جذابیت روند طولی فیلم مخاطب را مشتاق به رفتن به سوی عمق شخصیت عبدالمالک کند به کیفیتی که او را تشنه شناخت ریگی کرده و انگیزه تعمق و مطالعه ایجاد نماید...