درست چند سال پیش بود که الیور استون به ایران آمد و سوالی را پرسید که تا به حال شاید یک ایرانی از خود نپرسیده باشد. او گفت: «چرا سینما را برای روایت انقلابتان به کار نگرفته اید؟»

جای سوال دارد. واقعا ما که ادعامان می‌شود انقلاب ما، حق است، ما که ادعامان می شود هشت سال با جان و دل جنگیدیم و ما که ادعامان می‌شود باید یاد و خاطره شهیدانمان را زنده نگه داریم؛ چرا پس تعداد فیلم‌های خوبمان درباره شهیدان و انقلاب، اینقدر کم است؟

آن طرف دنیا، تا تقی به توقی می خورد، هزاران فیلم می سازند و کتاب می نویسند. یک هلوکاست می شود، آثار هنری برجسته پیرامونش کار می کنند. از بین این‌ها آثار ماندگاری نظیر فیلم‌های «زندگی زیباست»، «فهرست شیندلر: و …بیرون می آید، که بسیار تاثیرگذار است.

آن وقت ما عبدالرسول زرین، بهترین تک تیرانداز دنیا را داریم اما به تازگی و سال گذشته بود که پس از سه دهه درباره او فیلم ساختیم.

مرضیه حدیدچی تنها فرمانده زن را داریم با آن همه شجاعت ولی از او فیلمی خوب و تاثیر گذار نداریم. ما در جنگ شهید ژاپنی داریم اما درباره آن هم فیلمی ساخته نشده است.

ما شهید اندرزگو را داریم که به گواه کتاب‌ها و تاریخ، برای خودش شرلوک هولمزی بوده اما درباره اش اثری نداریم و همینطور بگیرید و بروید.

چرا ما برای روایت قهرمانان، اثر خوب کم داریم؟

افرادی مثل حاتمی‌کیا، ملاقلی پور، … کار های موثر و خوبی انجام دادند اما کافی نیست. در هالیوود اگر شما
مشاهده کنید، تمامی کارگردانان مطرح از اسپیلبرگ تا نولان درباره جنگ جهانی دوم فیلم ساختند.

در ایران هم افرادی کار های خوبی کردند یا می خواستند بکنند مثلا حمید نعمت الله مجموعه ای ساخته به نام «وضعیت سفید» که بی شک یکی از بهترین های تلویزیون است یا مسعود کیمیایی می خواسته درباره شهید اندرزگو فیلمی بسازد.

بهترین فیلم بهرام بیضایی،باشو غریبه کوچک،یکی از بهترین های سینمای ایران است.اما مشکل جایی شروع شد که حکومت داری به برخی نادانان،بی سوادان و منفعت طلبان رسید.همان هایی که گفتند فردین و وثوقی اگر حتی نماز هم بخوانند،نمازشان درست نیست.

مدیریت آن ها باعث شد،جمع کثیری با تلویزیون قهر کنند.مدیریت آن ها باعث شد که بیضایی از ایران مهاجرت
کند.سانسور ها و ممیزی های بی جا از یکسری آثار باعث شد دیگر خسته شوند و نای نفس کشیدن نداشته باشند.

بی توجهی به دریای بی‌کران اقتباس

یکی از مشکلات سینمایی ما در دو دهه اخیر نداشتن اقتباس از ادبیات و داستان های غنی مان است. سینمای انقلاب و دفاع مقدس  هم از این موضوع رنج می برد.

وقتی ما کتاب های دا،من زنده ام،یادت باشد،تولد در لس آنجلس و … را داریم،چرا از آن ها استفاده نمی کنیم؟دیدیم که جناب جعفری با اقتباس از کتاب بیست و سه نفر چه اثری ساخت.پس باید به اقتباس بیشتر اهمیت بدهیم تا موفق تر شویم.

عدم توجه نگاه استراتژیک به تولید آثار

معمولا وقتی می‌گوییم چرا اثر خوب نداریم می گویند خوب پول نداریم.نه اتفاقا پول داریم اما فقط برای یک‌سری
آثار، مثلاً برای فیلم سرو زیر آب که نظر بسیاری از منتقدان نسبت به آن منفی بود.

باید ساز و کاری اتخاذ شود تا افرادی همانند حجازی فر که جوان اند، تازه نفس و خوش ذوق هنوز نیامده از این مسیر خسته نشود، او در مصاحبه ای به صراحت اعلام کرده بود که «دیگر از ده کیلومتری آثار دفاع مقدسی رد نمی شود.»

اگر مرد مردیم، یک بسم الله بگوییم.موانع را برداریم و به حرف ولی زمان گوش دهیم که می‌گوید جنگ امروز جنگ
فرهنگی است تا خداوند به ما درجاتی عطا بفرمایند.