نقدی بر سه‌گانه کورنتو؛ ترکیبی از ژانر، دوستی و گذر زمان
سه‌گانه «سه طعم کورنتو» ساخته ادگار رایت، با نگاهی طنزآمیز به سه ژانر مختلف سینما، به یکی از ماندگارترین آثار سینمای بریتانیا تبدیل شده است.
هر یک از این فیلم‌ها با طعمی متفاوت از بستنی کورنتو نمادپردازی شده‌اند و در عین روایت داستان‌های مستقل، بازیگران، شوخی‌های تصویری و درون‌مایه‌های مشترکی دارند. این سه فیلم به ترتیب شامل «شان مردگان» (2004)، «هات فاز» (2007) و «پایان دنیا» (2013) هستند. این آثار با همکاری نویسندگی ادگار رایت و سایمون پگ و با نقش‌آفرینی اصلی سایمون پگ و نیک فراست ساخته شده‌اند.
۳. «شان مردگان» | طعم توت‌فرنگی و خون
اولین فیلم این سه‌گانه، ترکیبی از کمدی رمانتیک تنبلانه و وحشت زامبی‌محور است. «شان» و دوست صمیمی‌اش «اد» تلاش می‌کنند تا در میان یک آخرالزمان زامبی‌وار، دوست‌دختر سابق شان، مادرش و چند همراه دیگر را به امنیت برسانند.
این فیلم با صحنه‌های خنده‌دار، لحظات احساسی و خشونت خونین، سبک خاص رایت را معرفی کرد. از جمله صحنه‌های ماندگار آن، مبارزه با زامبی‌ها به آهنگ "Don't Stop Me Now" از گروه کوئین است.
با وجود موفقیت هنری و کمدی، فیلم به دلیل شخصیت‌های نسبتاً نابالغ و پیام‌های نه‌چندان واضح درباره بلوغ، در رتبه‌ی سوم این فهرست قرار گرفته است.
۲. «هات فاز» | طعم وانیلی کلاسیک با مغزهای شکلاتی
در دومین فیلم، رایت و پگ سراغ ژانر کمدی پلیسی رفته‌اند. «نیکولاس انجل»، پلیس سخت‌کوش لندن، به دهکده‌ای کوچک منتقل می‌شود و با پلیسی ناآگاه به نام «دنی باترمن» همکار می‌شود. اتفاقات مشکوک و قتل‌هایی عجیب آن‌ها را وارد ماجرایی هیجان‌انگیز می‌کند.
«هات فاز» نه‌تنها ادای دینی به سینمای اکشن است، بلکه یک کمدی هوشمندانه با روابط شخصیتی قوی و لحظات جذاب اکشن محسوب می‌شود. این فیلم ساختاری منسجم‌تر و پخته‌تر از «شان مردگان» دارد و بسیاری آن را بهترین فیلم سه‌گانه می‌دانند.
۱. «پایان دنیا» | طعم نعناع و بلوغ تلخ
در آخرین فیلم سه‌گانه، «گری کینگ»، مردی چهل‌ساله و الکلی، دوستان دوران نوجوانی‌اش را برای انجام یک «پاب‌کراول» (گردش در میخانه‌ها) دعوت می‌کند. با گذشت زمان، آن‌ها متوجه می‌شوند که اهالی شهر توسط موجوداتی بیگانه جایگزین شده‌اند. برای پنهان کردن شک‌شان، ادامه‌ی مسیر را پیش می‌گیرند، در حالی که روابطشان و مسائل شخصی گذشته به تدریج باز می‌شود.
«پایان دنیا» اثری پیچیده‌تر با پیام‌هایی عمیق درباره گذر زمان، بلوغ در میانسالی و تقابل فردیت با یکدستی اجتماعی است. در پایان فیلم، شخصیت اصلی با وجود ضعف‌ها و مشکلاتش، یادآور روحیه‌ی انسانی و قدرت انتخاب آزاد است.
به گفته نویسنده، هرچقدر که سن بالاتر می‌رود، ارتباط با مفاهیم «پایان دنیا» بیشتر می‌شود، چرا که پیچیدگی‌های زندگی نیز افزایش می‌یابند.
منبع: slashfilm