اختصاصی سلام سینما - امیر جعفری بازیگری است که احتمالاً اولین تصویری که از او به یادمان می‌آید مربوط به سریال «بدون‌شرح/ شهر قشنگ» است. سریالی که در دفتر روزنامهٔ شهر قشنگ می‌گذشت و امیر جعفری در آن نقش خبرنگار روزنامه را بازی می‌کرد. سریال محبوبی که تکه کلام‌هایش در زمان پخش در دهان همه می‌چرخید و در این میان امیر جعفری از محبوب‌ترین کاراکترهای سریال بود.

امیر جعفری هرچند با سریال‌های کمدی مطرح شد؛ اما خیلی زود به سمت سینما تغییر مسیر داد و در فیلم‌هایی کمدی و جدی بازی کرد. هرچند که حتی فیلم‌های جدی‌اش به فیلم‌های کمدی می‌چربد؛ اما عموماً به‌عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شود.

به بهانهٔ پخش سریال «مرداب» از پلتفرم تماشاخونه، در این یادداشت به‌مرور بهترین فیلم‌های امیر جعفری پرداخته‌ایم.

زاپاس

«زاپاس» یک کمدی محترم است که تمركزش را بر تعريف داستان و خلق موقعیت‌های كمدي و دل نشيني مي‌گذارد كه پشت طنزشان يك همكاري و همراهي خانوادگي نفس می‌کشد. از آن جنس كه تنها در خانواده‌های ساده‌دل و صميمي پيدا مي‌شود.

«زاپاس» موفق شده خانواده‌ای همدلی‌برانگیز بسازد. استفاده از نماي نقطه‌نظر كودك خردسال خانواده در پیش‌بردن روايت، انتخاب نقطه شروع و پايان مشخص و هوشمندانه، طنز لطيف و به جايي كه به‌موقع از خط‌قرمزها عبور می‌کند و دیالوگ‌نویسی خلاقانه از ویژگی‌های بارزی است كه «زاپاس» را به فيلمي به‌مراتب محترم در میان خیل عظیم کمدی‌های ایرانی بدل می‌کند.

علاوه بر اينها «زاپاس» از نظر اجرايي هم فيلم استاندارد و قابل‌قبولی است. بازي و هماهنگي تيم بازيگران يكي از نقاط عطف فيلم است. «زاپاس» از آن دست فیلم‌هایی است كه محصول تلاش تيم بازيگري‌اش است. نقش‌آفرینی خوب و درك صحيح بازيگران از موقعيت در كنار فضاي خلاقه‌ای كه كارگردان به آنها داده تا نقش را از آن خود كنند، مهم‌ترین عاملی است كه اتمسفر باورپذير و دلنشین فيلم را می‌سازد.

بی‌پولی

«بی‌پولی» مهم‌ترین و خاص‌‌ترین فیلم کارنامه بازیگری امیر جعفری است. فیلمی که کمتر کسی انتظارش را داشت یک کمدی رمانتیک باشد، آن‌هم با لحن اگزوتیک! فیلم دوم نعمت‌الله اولین گام او در تغییر فاز فیلمسازی واقع‌گرایانه‌اش است. جایی که آن سیاه‌نمایی و واقع‌گرایی رئالیستی و اجتماعی «بوتیک» با همه تلخی‌هایش، جای خود را به طنازی و شوخ‌طبعی می‌دهد.

«بی‌پولی» که همپا با شرایط روز جامعه درباره گرانی سرسام‌آور و بیکاری است، از طرف دیگر منتقد جدی رفتارهای غلیظ و تعارفات نابجای ایرانی و چشم روی‌هم چشمی‌های مرسوم هم هست و در بعد انسانی خودش قرار است در بستر این‌ها، داستان یک زوج جوان طبقه متوسطی را تعریف کند که چطور برآیند همه این موضوعات منجر به دوری عاطفی و فروپاشی احساسی رابطه تازه شکل‌گرفته‌شان می‌شود. امیر جعفری هرچند در نقشی فرعی در «بی‌پولی» ظاهر شده اما حضور گیرایی دارد و یکی از کاراکترهای بامزه فیلم است که اجرای خوبش، او را در میان باقی بازیگران نظرگیر می‌کند.

پستچی سه بار در نمی‌زند

فیلمی از حسن فتحی که سه زمان مختلف تاریخی را در سه‌طبقه یک ساختمان وحشت‌انگیز قدیمی روایت می‌کند و هر طبقهٔ زمانی، داستان خودش را دارد. از جمله نکات جالب‌توجه فیلم جنس دیالوگ‌نویسی حسن فتحی خصوصاً در دوران پهلوی و قاجار است.

قصه از یک گروگان‌گیری شروع می‌شود. کارگر یک کارخانه، دختر صاحب کارخانه را گروگان می‌گیرد تا با او تسویه‌حساب کند. از جایی که معلوم نیست کجاست صدای ترسناک خنده یک بچه می‌آید؛ تابلوهای روی دیوار خانه جابه‌جا می‌شوند و صداهای عجیب‌وغریب ادامه پیدا می‌کند. در ۲ طبقه دیگر ساختمان آدم‌هایی از زمان گذشته زندگی می‌کنند که حضورشان پروسه گروگان‌گیری را مختل می‌کند و به سمت دیگری می‌برد.

امیر جعفری در «پستچی سه بار در نمی‌زند» یکی از بهترین اجراهایش را جلوی دوربین ثبت می‌کند. او نقش یک اوباش در دوران مشروطه را بازی می‌کند که در طبقه دوم آن خانه همراه با معشوقه‌اش زندگی می‌کند. او به‌خوبی در نقش یک لات چماق به دست ظاهر شده و خصوصاً دیالوگ‌های آهنگین و سلیس فتحی را به‌خوبی باشخصیت و منشش اخت می‌کند.

قاعده تصادف

رابطه بچه‌های دهه هفتاد با خانواده‌های خود عموماً پر بحران بوده است. این نسل در دورانی بزرگ شده که مدرنیته و شکل و شمایل غربی تازه به ایران بعد از انقلاب وارد شدند و لایف‌استایل جدیدی را نشان دهه هفتادی‌ها دادند که البته چندان موردپسند و پذیرش پدرانشان نبود. «قاعده تصادف» به‌خوبی از پس نمایش این اختلاف زیستی برمی‌آید. پدری که از سر علاقه و حساسیت زیاد روی دخترش او را بسیار محدود کرده، حالا باید با تصمیم ساختارشکنانه دختر دست‌وپنجه نرم کند. فیلم سعی دارد نشان دهد که چطور تربیت و سخت‌گیری پدر، مخل مسیر طبیعی زیست دخترک شده و او را به نقطه فرار رسانده. امیر جعفری به‌خوبی از پس ایفای نقش پدری که میان سنت و مدرنیته سرگردان است، برآمده.

«قاعده تصادف» ‌بدل به آینهٔ تمام نمایی از نزاع‌های میان دو نسل می‌شود... پدران سنتی و دختران آزادی‌خواهی که می‌خواهند زندگی خودشان را زندگی کنند. این فیلم مهم‌ترین فیلم جدی امیر جعفری است. او در نقش پدری دل‌سوز اما بدعنق و متعصب بازی همدلی‌برانگیزی دارد و ابهت حضور و سیطره‌اش بر دخترک جوان به‌خوبی به تماشاگر منتقل می‌شود.

قانون مورفی

«قانون مورفی» آخرین فیلم سینمایی رامبد جوان است که امیر جدیدی و امیر جعفری بازیگران اصلی آن هستند. یک کمدی اسلپ استیک جاندار و تازه‌نفس که در میان فیلم‌های کمدی کلیشه‌ای و شبیه به هم یک مورد خاص است.

داستان فیلم درباره یک فرخ یک پلیس اخراج شده است که با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند. این پلیس دست‌وپاچلفتی ناگهان درگیر پرونده ربوده شدن رفیق صمیمی خود بهمن با بازی امیر جعفری می‌شود.

دست‌وپاچلفتی بودن فرخ و آن روحیه جدی و مرموز بهمن مکمل‌هایی عالی برای یک فیلم کمدی/ اکشن ایرانی می‌شود که تماشایش برای تماشاگرانی که به کمدی‌های فارسی سال‌های اخیر خو گرفته‌اند، قطعاً متفاوت خواهد بود.