فیلم «F1» برد پیت؛ وقتی سینما فرمان را در دست می‌گیرد
فیلم «F1» ساخته‌ی جوزف کوشینسکی (کارگردان «تاپ‌گان: ماوریک») با بازی برد پیت، یکی از هیجان‌انگیزترین آثار سینمایی سال ۲۰۲۵ است که موفق شده تجربه‌ی حضور در رقابت‌های فرمول یک را به شکلی کاملاً تازه به تصویر بکشد؛ طوری‌که مخاطب نه‌تنها تماشاچی، بلکه حس می‌کند خودش پشت فرمان نشسته است.
در دنیای سینمای ورزشی، فیلم‌های مسابقه‌ای جایگاه خاصی دارند، اما فرمول یک به دلیل ترکیب سرعت، فناوری، و استراتژی گروهی، سطح دیگری از پیچیدگی و هیجان را ارائه می‌دهد. «F1» این ویژگی‌ها را در قالب داستانی دراماتیک با جلوه‌های واقعی و کمترین استفاده از CGI بازگو می‌کند؛ ترکیبی که یادآور موفقیت «تاپ‌گان: ماوریک» در دنیای هوانوردی است.
بازگشت به ریشه‌های واقعی سینما
در حالی که بیشتر فیلم‌های مدرن مسابقه‌ای مثل «فورد در برابر فراری» یا «راش» به وقایع تاریخی می‌پردازند، «F1» از این فرمول فاصله می‌گیرد و به دنبال بازآفرینی تجربه‌ای واقعی و حال‌گرایانه از مسابقات امروزی فرمول یک است. برای رسیدن به این هدف، کوشینسکی همانند کاری که با جت‌های واقعی در «ماوریک» انجام داد، این بار بازیگران — از جمله برد پیت — را به پشت فرمان خودروهای واقعی فرستاد.
طبق گفته‌های کارگردان در گفت‌وگو با GQ، مخاطب می‌تواند درک کند که چه زمانی یک صحنه واقعاً فیلمبرداری شده و چه زمانی با جلوه‌های ویژه خلق شده است. کوشینسکی می‌گوید: «وقتی چیزی را واقعی ثبت می‌کنید، تماشاگر آن را در دلش احساس می‌کند.»
فناوری در خدمت واقع‌گرایی
تیم فیلمبرداری «F1» با همکاری سونی و پاناویژن، دوربین‌های بسیار کوچک ۱۰×۱۰ سانتی‌متری را طراحی کردند که بدون تاثیر زیاد بر وزن خودروها، داخل ماشین‌ها کار گذاشته شدند. این دوربین‌ها توسط فیلم‌بردار نام‌آشنای کوشینسکی، کلودیو میراندا، با ریموت کنترل هدایت می‌شدند — قابلیتی که حتی در «تاپ‌گان: ماوریک» نیز در دسترس نبود. در برخی صحنه‌ها تا چهار دوربین به‌صورت همزمان فیلمبرداری می‌کردند تا لحظات بحرانی مسابقه از زوایای گوناگون ثبت شود.
این روش، یادآور شاهکار «Grand Prix» (۱۹۶۶) است که در زمان خود انقلابی در فیلمبرداری مسابقات اتومبیل‌رانی ایجاد کرد. حالا، «F1» همان سنت را با فناوری‌های جدید و تکنیک‌های به‌روز زنده کرده است.
از رانندگی تا استراتژی؛ فرمول یک فقط سرعت نیست
یکی از نکات قابل‌توجه «F1» این است که صرفاً به رانندگی سریع و تعقیب‌وگریز بسنده نمی‌کند. فیلم به‌شکلی بی‌سابقه به ابعاد پنهان مسابقات فرمول یک می‌پردازد؛ از مهندسی پیچیده خودروها و تمرین‌های طاقت‌فرسا گرفته تا هماهنگی تیمی و استراتژی‌هایی که در پیست اجرا می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود مخاطب درک عمیق‌تری از عظمت و دشواری این ورزش پیدا کند.
میراثی برای سینمای مسابقه‌ای
در نهایت، «F1» نه‌تنها تجربه‌ای سینمایی و هیجانی است، بلکه پاسخی به علاقه‌ی روزافزون تماشاگران برای دیدن فیلم‌هایی با حس واقعی، اجرای زنده و فاصله گرفتن از دنیای دیجیتال‌زده‌ی امروز محسوب می‌شود. همان‌طور که «تاپ‌گان: ماوریک» روح سینمای اکشن را زنده کرد، «F1» نیز می‌تواند نقطه‌ی عطفی در سینمای ورزشی مدرن باشد.
برای درک واقعی این تجربه، تماشای فیلم در سالن‌های IMAX یا 4DX شدیداً توصیه می‌شود — چرا که فقط در آن شرایط است که صدای موتور، لرزش فرمان، و طعم آدرنالین به تماشاگر منتقل می‌شود.
منبع: slashfilm