بهترین کمدی‌های قرن 21؛ فهرستی که یاد خنده‌های فراموش‌شده را زنده می‌کند
ترجمه اختصاصی سلام سینما- نیلوفر ذوالفقاری: در حالی که بازسازی فیلم «اسلحه برهنه» این هفته در سینماها اکران می‌شود، موج جدیدی از لیست‌های «بهترین کمدی‌های قرن ۲۱» در فضای مجازی دیده می‌شود. جردن روئیمی در مطلبی به همین بهانه نوشته است که در دوران پساکرونا، ساخت و اکران کمدی‌های سینمایی به یک اتفاق نادر تبدیل شده است و «اسلحه برهنه» یکی از معدود آثاری است که شاید بتواند گیشه را تکان دهد.
او با اشاره به فیلم‌هایی مانند «سفر بد» (Bad Trip) (کمدی جاده‌ای پر هرج‌ومرج با بازی اریک آندره)، «پالم اسپرینگز» (Palm Springs) (کمدی رومانتیک حلقه زمانی با بازی اندی سمبرگ) و «مثلث غم» (Triangle of Sadness) به عنوان معدود کمدی‌های شاخص دهه ۲۰۲۰، معتقد است که جو حاکم بر سینما و جهان آنقدر جدی شده که کمدی‌سازی به حاشیه رفته است.
روئیمی می‌نویسد: «در حال حاضر، همه به دنبال پیام دادن هستند. اما گاهی باید فقط بخندیم. نیاز داریم به آن روزهایی که در سالن‌های پر از تماشاگر از خنده نفس‌مان بند می‌آمد.»
او در ادامه لیستی از تالار افتخارات کمدی‌های قرن ۲۱ منتشر کرده که فیلم‌هایی چون:
بورات
جوان ۴۰ ساله
سوپربد
تیم آمریکا: پلیس جهان
عروسی‌دختران
خبرنگار
مرگ استالین
چهار شیر
مک‌گروبر
را در خود جای داده است.
در بخش افتخارآمیزها (Honorable Mentions) نیز عناوینی چون:
آشنایی با والدین
مثلث غم
بابای بد
شب بازی
۲۱ خیابان جامپ
خرابکار عروسی
برادران استپ
شان از مرده
آناناس اکسپرس
سفر بد
تونی اردمان
مدرسه قدیمی
همسایه‌ها
دولمایت اسم من است
شب‌زنده‌دار
بساط سوزاندن
در حلقه
تروپیک تندر
پالم اسپرینگز
راه سخت
او با یادآوری دوران سلطه ویل فرل و گروه جاد آپتاو (سث روگن، استیو کارل، آدام مک‌کی و...) در دهه ۲۰۰۰، می‌نویسد: «آن زمان کمدی‌های جریان اصلی با ترکیبی از ابزوردیسم متا و شوخی‌های "مرد-بچه" (man-child shtick) به دل مخاطبان نشستند. و بعد بورات آمد. قله‌ی کمدی؛ فیلمی که امروز حتی شانس ساخت هم نداشت.»
به گفته روئیمی، دهه ۲۰۱۰ سرآغاز افول کمدی بود؛ با وجود موفقیت‌هایی مثل «عروسی‌دختران» و «شب‌زنده‌دار»، چیزی تغییر کرده بود. هالیوود دیگر ریسک نمی‌کرد و کمدی‌ها هم یا "بی‌خطر" شدند یا آنقدر فیلتر شدند که خنده‌شان گرفته شد.
روئیمی اشاره می‌کند که فیلم «شب بازی» در سال ۲۰۱۸ آخرین کمدی موفق باکس‌آفیسی بوده که حتی آن هم فروش متوسطی داشت.
او در پایان می‌نویسد: «من دلم برای خندیدن‌های بی‌وقفه و نفس‌گیر در سینما تنگ شده است. دلم برای کمدی‌هایی که به یک "رویداد" تبدیل می‌شدند تنگ شده است. شاید با موفقیت اسلحه برهنه، بار دیگر این چرخه شروع شود. تا آن موقع، مثل کریستوفر نولان، بار سیزدهم به تماشای مک‌گروبر می‌روم!»