.jpg?w=728&q=75)
پتینسونِ نفرت‌انگیز
ترجمه اختصاصی سلام سینما
این فیلم نوآر مخوف و خشن توسط «آنتونیو کمپوس» که او را با فیلم‌هایی مثل «بعد از مدرسه» و «کریستین» می‌شناسیم کارگردانی شده است و فیلمنامه‌ی آن نیز توسط خود او از رمانی با همین نام به قلم «دونالد ری پولاک» که در سال 2011 منتشر شده بود، اقتباس شده است. در شهر کوچک ناکم‌استیف در ایالت اوهایو، وحشت به شکل مهیبی در طول نسل‌ها گسترش یافته است.
«تام هالند» در نقش «آروین» ظاهر شده است. «آروین» نوجوانی دردسرساز است که پس از فقدان والدینش، تعادل روانی خود را از دست داده است. خواهرخوانده‌ی او «لنورا»(الیزا اسکانلن) با زوجی جوان به نام‌های «کارل»(جیسون کلارک) و «سندی»(رایلی کیئو) که به اتومبیلرانی علاقه‌مند هستند، رابطه‌ای نزدیک دارد. اما ناگهان این جوان‌های قابل اعتماد ناپدید می‌شوند. آنها همچنین با یک پلیس فاسد به نام «کلانتر بودکر»(سباستین استن) و یک کشیش به نام «تیگاردین»(با نقش‌آفرینی سنگین رابرت پتینسون) در ارتباط هستند. «تیگاردین» یک واعظ مهجور و شیطان‌صفت است.
در نیمه‌ی اول فیلم، وقایع به شکلی اپیزودیک نمایش داده می‌شود اما پس از گذشت یک ساعت از فیلم، کمی خسته‌کننده می‌شوند. فیلمساز در هر زیرداستان تلاش کرده است تا وقوع یک تراژدی یا جرم را قبل از اینکه رخ دهد با نشانه‌هایی هشدار دهد؛ اگرچه هیچ کدام از این سکانس‌ها ناقص از آب درنیامده‌اند، اما تکرار باعث از بین رفتن تأثیرگذاری آنها می‌شود. قابل توجه است که برخی از منتقدان رمان اصلی بر این باورند که وجود این همه قاتل در چنین شهر کوچکی خیلی عجیب است. اغلب خشونت‌های موجود در داستان فیلم، فقط روی هم انباشته می‌شوند و این مسئله باعث می‌شود تا بینندگان احساس کنند که در تور گردشگری بدبختی حضور دارند.
داستان ترسناک این فیلم از چیزهای عجیب و غریب پر است. داستان از سال 1940 تا سال 1960 روایت می‌شود و شاید این تنها موسیقی پاپ است که می‌توانید از طریق آن متوجه شوید داستان در چه بازه‌ی زمانی‌ای در حال روایت شدن است. «همیشه شیطان» دارای طراحی صحنه‌ی بسیار شیک و تدوین دقیقی است. نقش‌آفرینی «پتینسون» از نقاط قوت مهم فیلم به شمار می‌رود. او به زیبایی یک کاراکتر نفرت‌انگیز را به تصویر می‌کشد. برخورد «تیگاردین» با مادربزرگ «آروین» و تمسخر دستپخت او، سکانسی است که «پتینسون» در آن موفق می‌شود حس نفرت‌انگیز بودن «تیگاردین» را به مخاطب دیکته کند. تنها یک چیز عجیب درباره‌‌ی این فیلم موجود دارد و آن هم گپ بزرگی است که در لحن روایت به چشم می‌خورد، به نوعی که انگار قسمتی از از فیلم، متعلق به فیلم دیگری است. شوخی‌های موجود در فیلم نیز کمی خشونت را تلطیف می‌کند.
منبع : گاردین
مترجم : وحید فیض خواه