جنگ،عشق،سکوت

“بمب،یک عاشقانه”دومین ساخته ی پیمان معادی که این روزهای زمستان روی پرده،نمایش داده شده در فصل مناسبی به نمایش در آمده است.فصلی که با تمام وضعیت نابسامان زمان خود اما بازهم فصلی برای عاشق شدن است.

فیلم،روایت نسبتا مناسبی از دهه ی پُر حادثه ی شصت،جنگ و البته عشق و تاثیر عواطف بر شرایط اجتماعی_سیاسی است.پیمان معادی به درستی از کلیشه های جنگ به واسطه عواطف و ظرافت هایی خود را رها کرده است اما با این حال،بمب می توانست از نظر فیلمنامه خیلی قوی تر باشد،درواقع می توانست به جای اینکه یک ملودرام خوبی شود تبدیل به یک درام خوبی شود.

مثلا بهتر بود به شخصیت ها بیشتر پرداخته می شد،ظاهرا در شرایطی که ما با فیلمهایی مواجه هستیم که توانایی کشش داستان را ندارند(البته اگر فیلمها داستان داشته باشند)و با طولانی تر شدن خود،تنها خودشان را نابود می کنند،معادی بهتر بود کمی بیشتر به قصه اش می رسید تا انسجام و پردازش بهتری داشته باشد.

به نظر بهتر بود معادی بازی را کنار بگذارد و به کارگردانی بسنده کند اگرچه که بازی قابل قبولی داشته ولی بهتر بود این نقش را به کس دیگری محول کند،بازی لیلا حاتمی هم که طبق معمول بازی خوبی است،چه در سکوت ها و چه در هنگام صحبت کردن.

یک زن جوان متاهل که در سالهای جنگ زندگی می کند،به واسطه شغل خودش با جامعه و دیگران در ارتباط است و درعین حال شرایط جامعه او را به پرخاش نمی رساند،حتی رفتارهای همسرش که برای یک زن می تواند آزاردهنده باشد هم او را به تندخویی نمی رساند.

دیگر بازیگران هم،از سیامک انصاری گرفته تا بهادر ملکی به درستی و خوبی بازی کرده اند و چقدر خوب که با وجود کم بودن بازی سیامک انصاری اما از برخی نقش های قبلی فاصله گرفته و نشان داده بازیگری را می شناسند.

فیلمبرداری محمود کلاری هم که مثل همیشه بسیار خوب و طبیعی است،موسیقی هم نه موسیقی غمگینی انتخاب شده و نه موسیقی است دور از فضای فیلم،یک موسیقی کاملا در اختیار فیلم و ای کاش کمی بیشتر از موسیقی استفاده می شد.

در مجموع”بمب،یک عاشقانه”فیلم خوبی است و معادی با انتخاب عوامل،قصه و کارگردانی نشان می دهد سینما را می شناسد اما فیلم می توانست بهتر باشد،با تمام این ها دیدن این فیلم را توصیه می کنم چون،فیلمی متفاوت تر از فیلم های این روزهای سینمای ایران است.فیلمی از یک هنرمند کاربلد،پیمان معادی.