.jpg?w=728&q=75)
مسیر آبی از برزیل برنده احتمالی خرس طلایی برلیناله
این موفقیت باعث شده تا گمانه‌زنی‌ها درباره شانس بالای فیلم برای کسب جوایز بیشتر در آینده، از جمله در رقابت‌های آکادمی اسکار، قوت بگیرد.
«مسیر آبی» در ادامه موفقیت‌های سینمای برزیل، پس از فیلم «من هنوز اینجا هستم» که توانسته جوایز بین‌المللی زیادی کسب کند، جایگاه ویژه‌ای برای سینمای این کشور رقم زده است.
داستان فیلم به نگهداری از افراد مسن و نیاز جامعه به داشتن آینده‌ای برابر با دیگران می‌پردازد.
در این فیلم که در آینده‌ای نزدیک در برزیل اتفاق می‌افتد، دولت افراد کهنسال را تجلیل کرده و خانه‌هایی به آنان اختصاص می‌دهد و به نوعی آنان را به عنوان میراث زنده ملی مورد تقدیر قرار می‌دهد.
اما در حقیقت، دولت این افراد را مجبور به بازنشستگی و انزوا در خانه‌های سالمندان می‌کند تا نسل جوان بدون دغدغه به تولید و رشد ادامه دهد.
داستان حول شخصیت ترزا، زن 77 ساله‌ای با بازی دنیس وینبرگ، می‌چرخد که پیش از جابه‌جایی اجباری، تصمیم می‌گیرد سفری برای دستیابی به آخرین آرزویش، یعنی پرواز با هواپیما، آغاز کند.
او در این سفر همراه با کادوو، قایقران جوانی با بازی رودریگو سانتاورو، از رودخانه آمازون عبور می‌کند. فیلم به سبک جاده‌ای و با نگاهی خوشبینانه، شعار «هیچ‌وقت برای رسیدن به هدف دیر نیست» را در دنیایی دیستوپیایی تداعی می‌کند.
«مسیر آبی» در رقابت با فیلم‌هایی مانند «رویاها»، «برج یخ»، و «انعکاس در یک الماس مرده»، موفق به کسب بالاترین امتیاز از منتقدان و هیئت ژوری جشنواره برلیناله شد و در مرکز توجه قرار گرفت.