"بی هویتی محض"

فیلمی است بی هویت، ماقبل بد و ماقبل نقد. فیلم به شدت مسخره، سرهم بندی شده و ادایی ست. نه قصه ی درست و درمانی، نه دیالوگ نویسی، نه بازی دلچسب، نه شخصیت های باورپذیر و جذابی، نه شوخی و کمدی مفرحی؛ هیچ. این همه را به حساب چه بگذاریم؟ نابلدی، یهویی شدن یا توهین به شعور مخاطب؟ بازی ها بسیار بد اند؛ درخشانی، جمشیدی و فرخ نژاد بدتر از همیشه اند؛ نهایتا دو یا سه کنش را فقط بلدند تکرار کنند. برزیلی های فیلم کمی بهتراند و قابل تحمل. تا نیم ساعت/چهل دقیقه اول فیلم که هیچ نمی فهمیم؛ این جا کجاست؟ این آدم ها چه کسانی اند؟ قصه و غصه اشان چیست؟ از آن به بعد هم "داستان" به ابتدایی ترین و فیلمفارسی ترین شکل ممکن ادامه پیدا می کند. کاملا سرهم بندی شده و بی هویت. قصه عشق درخشانی به آن دختر، اقامت گرفتن جمشیدی، دایی هوشنگ، کارلوس و ...؛ همگی بی چفت و بست و تحمیلی. گویا فیلمساز خواسته یک سکانس مشابه از هرکدام از فیلم هایی که در جوانی و نوجوانی اش دیده را در فیلم بیاورد. در این بین، به غیر از دو سه جا، نه شوخی داریم نه کمدی؛ اگر هم شوخی ای باشد نچسب است و لوس. بازی بد بازیگران و ادا بازی های بی خود را هم اضافه کنید. هیچ کدام از آدم های فیلم، شخصیت که هیچ، حتی تیپ هم نیستند. یک سری آدم های بی هویت و بی قصه که تا آخر نمی فهمیم که هستند و چه می خواهند؟ به هیچ کدام هم نزدیک نمی شویم؛ همذات پنداری که بماند. همین دلیل خسته کننده و نچسب بودن فیلم نیز هست. 

برخی می گویند در این فیلم دنبال صحنه های هنری نباشید، فقط ببینید و شاد شوید! کدام شادی؟ ای کاش اینطور بود! کاش فیلم سرگرم کننده بود؛ ما می رویم سینما کمدی ببینم تا یکی دو ساعت کامل بخندیم، تخلیه انرژی کنیم و مفرح خارج شویم؛ نه آن که به قدری فیلم در اجرا، در قصه و در حداقل های سینما ضعیف و نچسب باشد که در حین دیدن مدام فیلم را نگاه کنی و منتظر یک صحنه بامزه باشی. گرچه فیلم ظاهرا خیلی تلاش می کند تا با استفاده از لوکیشن های خارجی، فیلمبرداری ظاهرا هیجانی، موزیک و ... جذاب بنماید و سرگرم کند؛ که گاهی موفق شده؛ چند صحنه تعقیب و گریز و موزیک خوبی دارد؛ به علاوه دو سه نمای بامزه، همین؛ اما کافی نیست. در ضمن، برخی دوستان باید بفهمند که هنر از پَسِ سرگرمی می آید. فیلمی که سرگرم نکند نه فیلم است، نه هنری.

به عنوان نمونه فیلم های کمدی نسبتا خوب اینجایی، فیلم هایی مثل ورود آقایان ممنوع، زاپاس، یا حتی آینه بغل را به یاد بیاورید تا شاید بشورد و ببرد!