روسیاه‌تر از بدکاره‌های فیلم!

 عنکبوت مقدس سطحی، الکن، پوچ و ضدسینمایی است، شبه‌فیلمی که دست و پا می‌زند تا بتواند صرفاً ایران‌ستیز و اسلام‌هراس باشد و مزدش را در جشنواره‌های سیاسی بگیرد. فیلم آنقدر کوچک و حقیر است که در تحریف یک موضوع واقعی در ایران فقط می‌تواند در حد دو دقیقه قصه بگوید که این قصه هم دستمالی شده است. آنقدر از قاتل عنکبوتی و سعید حنایی، مستند و فیلم ساخته شده که راحت می‌شود از طرز روایت عنکبوت مقدس فهمید کارگردان ضدایرانی چه قصدی داشته است. مخاطب لازم نیست خیلی آدم پیچیده‌ای باشد یا از پشت پرده ماجرا‌های سینمایی در جشنواره‌های خارجی مطلع باشد تا بداند قرار نیست فیلمی سینمایی ببیند. ماجرا این است که علی عباسی خودش را با کارگردانی ضعیف لو می‌دهد. نه‌تن‌ها موضوع فیلم و نوع روایت مغرضانه است، بلکه فیلمساز حتی نتوانسته در اجرا هم کاری از پیش ببرد. به نظر می‌رسد فیلم با حداقل تمهیدات و فکر سینمایی ساخته شده است. فیلم در اردن تصویربرداری شده، اما آنقدر بی‌نظمی در کادر‌ها دیده می‌شود که باعث تعجب است. فیلمساز سفارشی فقط سعی کرده ایرانی خلق کند که از او خواسته‌اند و موضوع سعید حنایی به‌زعم او و سفارش‌دهندگان بهترین سوژه برای هدف‌گذاری بوده است. جامعه‌ای که زنان مجبور به تن‌فروشی می‌شوند، آن‌هم در یک شهر مذهبی. فیلمساز اجیر شده از برچسب زدن علیه ایران از هیچ چیز دریغ نکرده است و کوشیده به‌طور واضح به نیروی انتظامی یا رزمندگان هشت ساله جنگ توهین کند و قطعاً بابت این توهین‌ها مبالغ هنگفتی گرفته است. کسی به او یاد نداده وطن‌فروشی بدتر از تن‌فروشی است و زنانی که او درباره تن‌فروشی‌شان فیلم ساخته، هزاران بار روسفیدتر از او هستند با این تفاوت که آن زن‌ها به خاطر اعتیاد و فقر فرهنگی و اجتماعی به دام قاتلی سریالی افتاده‌اند و او شانس این را داشته تا سر در آخور دلار‌های سعودی و اسرائیلی به قتل هویت یک ملت بپردازد. بازیگر زن فیلم، یعنی زر امیرابراهیمی هم بازی به شدت ضعیف و سطحی ارائه داده است که مخاطب عادی و غیرحرفه‌ای سینما نیز به راحتی می‌فهمد بدنام بودن او را مستحق نخل طلا کرده، نه هنرمند بودنش. بازیگر زن، یکی از هزاران ضعف فیلم است. فیلمساز ضدایرانی وظیفه‌اش در رابطه با ساخت فیلم را به درستی انجام نداده و نابلدی او در تکنیک و فرم دست‌کم برای تحت تأثیر قرار دادن مخاطب ایرانی نتیجه نداده است، اما برای خراب کردن چهره ایران مقابل بیننده از همه جا بی‌خبر خارجی شاید. کارگردانی که جای دوربین را بلد نیست و نما‌ها به شدت بی‌نظم گرفته شده است. فوکوس‌ها مبتدیانه است، چراکه فضا را نتوانسته به ایران شبیه کند و لابد مهم هم نبوده است! بنابراین با فوکوس‌های مبتدیانه سعی کرده از ایجاد فضا شانه خالی کند، در عوض تا توانسته کوشیده عریان بودن زنان در خانه را برجسته کند. کاراکتر‌ها به شدت بددهان و فحاش هستند. هیچ خط روایی در فیلم دیده نمی‌شود، به همین جهت روایت آنقدر مخدوش است که همه چیز در حیرانی می‌گذرد. از بدو ورود خبرنگار به مشهد، مخاطب حدس می‌زند که خود را طعمه خواهد کرد تا قاتل عنکبوتی به دام بیفتد. همه چیز بدیهی و خامدستانه به بدترین شکل ممکن کنار هم چیده شده و نمی‌تواند قابلیت یک فیلم سینمایی را داشته باشد و اضافه کنید که با توجه به مستند‌های ساخته شده و آن چیزی که از سعید حنایی می‌دانیم، خبرنگار و طعمه‌ای در کار نبوده پس عنکبوت مقدس زاییده نارس کارگردان نابلدش است. در پایان‌بندی شلخته نیز عباسی بازی سعی داشته نظام قانونی و قضایی کشور را زیر سؤال ببرد و با تمام تلاش‌های بی‌فایده او، مخاطب هوشمند ایرانی می‌تواند بفهمد که عنکبوت مقدس اثری توهین‌آمیز و الکن است. حتی نمی‌شود یک نمای درست و استانداردِ حداقلی در فیلم پیدا کرد. فیلم حاصل تلاش تدوینگرش است که از چندین نمای غلط و شلخته توانسته چیزی سرهم کند. عنکبوت مقدس فیلم نیست، یک عقده است که سربرآورده و منبع درآمدی برای کارگردان ضدایرانی‌اش شده تا به خیال خام خود ارزش‌های دینی و اعتقادی یک ملت را به ازای دلار بفروشد.