وقتی همه چیز خیلی زنانه است

وقتی همه چیز خیلی زنانه است

شاید دومین سکانس «titane» یک فیلم سکس محور و خوش آب و رنگ که از المانهای زیبای زنانه برای جلب مخاطب استفاده کرده، بهنظر بیاید.

اما درست سکانس اول همان فیلمنامه ایست که قرار است تا پایان ببینیم.

پدر، قدرت ادیپ وارش، و زنانگی که در اعتراض به این حجم از خشونت مردانه فقط خودش است که نابود می‌شود. حتی اگر یک قطعهآهن توی سرش داشته باشد و معشوقه‌اش حجم بزرگی از آهن باشد.

و درست همینجاست که باز هم فریاد زنانه «جولیا دوکورنو» بلند می‌شود.

در لطیف ترین حالات یک زن که می‌توان آن را هنگام هم‌آغوشی جستجو کرد، طرف مقابل خشن ترین عنصر ساخته بشر است. ماشینیاز فولاد که زخم می‌کند و کبود.

و همینجا فیلم برای من تبدیل به حجمه‌ای فیمینیستی می‌شود که مدام جیغ می‌کشد، در دنیایی که فکر می‌کنم گفتمان متین و آرام بیشتراز تمام فریادهای حق به جانب جواب می‌دهد.

و به نظر من تایتان با همه جذابیتش برای من همین مشکل را دارد که زیادی جیغ می‌زند و حرف‌هایش را گل درشت توی کله ات تفمی‌کند.

نگاه کنید به گریم زن وقتی باردار است و حجم دردی که از پنهان کردن زن بودنش میکشد. و باز نگاه کنید به رقص سکسی اش رویماشین که حالا که یک مرد است مضحکانه و مسخره به نظر می‌رسد، و حتی برجسته از همه اینها دیالوگ پدر تازه پیدا شده که می‌گوید،هر کسی هستی باش تو «پسر» منی.

و دختری که تمام زنانگی‌اش را با یک پدر از دست داده، بازگشت و آرامشش در آغوش پدر دیگریست که تمامش را به سان پسری ازدست رفته تقدیم‌اش می‌کند.

و همین

قضاوت دردناک دوکورنو از زن بود و مادر بودن و تقدیم شدن… که البته بیراه هم نیست.

آدریانی جدید(پسر گمشده) در دستان مردی قوی.

فیلم آخر #جولیا_دوکورنو که اتفاقا کن هم برده، در قیاس با فیلم #raw که به موفقیت های این فیلم نرسید بسیار فیلم معمولی تریست.

قصه جذاب raw در کنار هوشمندی کارگردان در استفاده از هناصر سینمایی، فیلم جذابی ساخته که انفاقا پایانش بهترین قسمت لشاست.

همه تحربیات سینمایی کارگردان در فیلم قبلی اش بسیار دقیق تر و درست تر استفاده سده اند. مثلا موسیقی و اسلوموشن های فیلمraw کاملا در خدمت فضاسازی فیلم و‌ساختن شخصیت دختر است، مهمانی ابتدای فیلم در دانشگاه، حالا اینجا همان تجربه تویمهمانی آتشنشانها انگار تنها یک پاساژ است برای رفتن به مرحله بعد.

و احتمالا جایزه فیلم بیش از همه چیز به زنانه بودن فیلم و مشت محکمی که جلوی خودش گرفته رسیده، که البته از سلیقه ابن سالهای#کن هم هیچ بعید است.

پانوشت: همچنان برای من #ژان_دیلمان #آکرمن زنانه ترین شاهکار دنیاست.