امان از ما...

"انَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّي يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ
خداوند سرنوشت هیچ قوم( و ملّتی) را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!
آیه ۱۱ سوره رعد "
 

فوتبال،سینما و یا حتی برنامه ای مانند خندوانه و مسابقه خنداننده شو می توانند  یک منبع مطالعه جامعه شناسی باشند،خنداننده شو یک مسابقه ی استند آپ کمدیست که رسالتش معرفی استعداد های برتر در حوزه ی کمدی و طنز است،یکی از پارامتر های اولیه برای این سنجش میزان خندیدن  مخاطب است،در رقابت آیت بی غم و وحید رحمانیان شاهد یک رقابت صفر و صدی بودیم،یک طرف فردی که یک متن سخت شبیه فیلم تلقین نولان داشت که حتی حفظ کردنش بسیار سخت است چه برسد به اجرا و خنداندن مخاطب،اما آیت بخاطر تلاش بیشتر اجرای بسیار خوب توام با خنده ی فراوان برای مخاطب داشت،در یک طرف مسابقه فردی بود که به گفته ی مربیش تلاش لازم را نکرد،متن نه چندان سختش را نتوانست حفظ کند و با شانس مجدد یک اجرای معمولی داشت،مردم بخاطر گریه و یا هر چیز دیگر احساسی شدند و به اجرای ضعیف تر رای دادند،فردی با زحمت کمتر بخاطر گریه و چهارتا حرف صعود کرد و مرد زحمتکش مسابقه حذف شد،نه آیت بی غم را می شناسم و نه وحید رحمانیان،برای هر دو نیز آرزوی موفقیت دارم،اما بحثم نه رامبد جوان و فرهاد آئیش است و نه این دو نفر،همه ی این ها بهانه ای برای بازگو کردن مطلبی مهم هستند،برنامه خندوانه و رای مردمی اش یک اِلمان کوچک از کل جامعه است،ما با دو جریان مهم سرکار داشتیم،جریان عملگرا که حرفش را با عملش می زند و یک جریان پوپولیست،جریانی که در انجام عمل یک فاجعه به بار می آورد اما با اشک و بازی با احساسات و دشمن تراشی و بهانه  در مقابل مخاطب ایستاده است،مخاطب ایرانی با هنرمندی تمام به عملکرد نه گفتند و به جریان پوپولیست رای دادند،وحید رحمانیان ، آیت بی غم،رامبد جوان و آئیش انسان های محترم با قلب های مهربان اند،بحث ما سر فرد نیست سر یک تحلیل جامعه شناسانه است،وحید رحمانیان  شکست خود را پذیرفت و قبول کرد که خوب نبود و آیت بهتر بود،این مردم دو قطبی بودند که این دو جریان عملگرا و پوپولیست را هدایت کردند و نتیجه یک فاجعه بود،از ضعف های اجتماعی و فرهنگی خبر داشتم امیدوار بودم این نتیجه را نبینم اما متاسفانه این اتفاق افتاد و ناراحتم کرد،نه بخاطر مسابقه بلکه برای این جامعه ناراحتم و از سویی خوشحالم تا با قطعیت بیشتری  جامعه را تحلیل کنیم و ضعف ها را بشناسیم تا دنبال برطرف شدن ضعف ها باشیم،مردم عزیز ایران من پوپولیسم نیستم من دشمن شما و سرزمینم نیستم حرف درست را می زنم حتی اگر بخاطرش مورد شماتت قرار بگیرم،من علی سالاری نسب به چشمان شما زل میزنم و به خدای یکتا قسم میخورم که وضع فعلی از سر ما زیاد است،مشکل آنجا شدیدتر میشود که ما ادعای فرهنگ  داریم و درباره همچی اظهار نظر می کنیم و تئوری میدهیم،سریع فحش میدهیم و خواهان حذف همدیگر و دوقطبی کردن جامعه هستیم،بیایید یکبار برای همیشه قبول کنیم‌که اشتباه کردیم،بیاییم عقلانی تفکر کنیم نه با احساسات عقل را توجیه کنیم،اندکی بخوانیم فکر کنیم و سریع تصمیم نگیریم،ما به سکوت نیاز داریم،عمل این مردم باعث بهتر شدن نخواهد بود بلکه باعث ضرر بیشتر است چون عقل را کنار گذاشتند و احساسی تصمیم می گیرند واقع گرا نیستند و به آینده فکر نمی کنند،دوستانم کنارتان خواهم بود در این راه،ما به خواندن دیدن آرامش و سپس تفکر بیشتر و در ادامه به گفتمان نیاز داریم،دوستان دارم،بیایید تا دیر نشده تغییر کنیم.
موفق باشید.