نوری بیلگه جیلان؛فیلمساز و عکاس ترک

نوری بیلگه جیلان در سال ۱۹۵۹ در استانبول به دنیا آمد.جیلان تحصیل کرده رشته مهندسی برق،عکاس و فیلمساز ترک،را به جرات می توان فیلمسازی صاحب سبک و مولف در سینمای جهان به حساب آورد.

سینمای او را می توان یک قطعه هنری زیبا دانست.
مولفه های سینمای او را می توان در تک تک آثار او دید.
سبک مینی مالیستی،نبود هرگونه جلوه های صوتی و تصویری،نبود موسیقی،استفاده از بازیگران آماتور،دیالوگ های اندک بازیگران،قابهای دلنشین دوربین،چشم اندازهای زیبا از طبیعت و برف،تکیه بر جزییات ریز زندگی روزانه،همه و همه از مولفه های سینمای او  می باشد.مضمون فیلمهای جیلان به گفته خود او برگرفته از تجربیات زندگی شخصی اش است که بازتاب بیگانگی انسان در دنیای مدرن می باشد.داستان فیلم های او اغلب داستانهای ساده است که با پرداخت هنرمندانه به تصویر کشیده می شود.برای درک فیلم های او،نه تنها باید قصه و دیالوگهای شخصیتها را دنبال نمود بلکه باید تصاویر و چشم اندازهای دوربین را با تفکر نگریست.

جیلان فیلمسازی را از سال ۱۹۹۵ با ساخت فیلم کوتاه پیله آغاز کرد که در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۵ به نمایش درآمد.این فیلم که اولین و آخرین فیلم کوتاه این کارگردان بشمار میرود فیلمی است بی دیالوگ که سه شخصیت انسانی دارد : یک پیرمرد و پیرزن و یک پسر بچه، که در میان طبیعت و شگفتی هایش سرگردانند و کارگردان همراه با فیلمبرداری سیال و زنده این سرگردانی را بیشتر و بیشتر میکند. این فیلم که همان سال نامزد دریافت جایزه نخل طلایی بهترین فیلم کوتاه از جشنواره کن شد خیلی از منتقدین را وادار به تعریف از این کارگردان اهل استانبول کرد و خیلی ها این فضای سیاه سفید و شاعرانه را بهترین نمونه برای ظهور تارکوفسکی زمانه جدید دانستند. ملودرامی که علاوه بر نگاه شاعرانه و زیبا، فضایی ترسناک و غریب را هم بصورت همزمان در خودش دارد. و شاید یکی از بهترین تعریف ها از زندگی درون باشد.”

این فیلم کوتاه آشکارا نمودهایی از سبک فیلمسازی تارکوفسکی، آنتونیونی و برگمان را با خود به همراه داشت؛ اتفاقی که عامدانه بود و تا امروز هم سینمای او را‌‌ رها نکرده است.
سپس در سال ۱۹۹۸، نخستین فیلم بلند خود را با نام قصبه کارگردانی کرد. این فیلم اگرچه قدم قابل قبولی در نخستین ساخته بلند سینمایی کارگردان محسوب می‌شود اما اتفاقی در فصل جوایز به همراه نداشت.

سومین فیلم بلند او دوردست (۲۰۰۲) موفق به دریافت جایزه‌های بسیاری از جمله جایزه هیئت داوران و جایزه بهترین بازیگر مرد در جشنواره کن شد. اقلیم‌ها (۲۰۰۶) فیلم چهارم او نیز جایزه فیپرشی جشنواره کن ۲۰۰۶ را به‌دست آورد و مورد استقبال منتقدان قرار گرفت.این فیلم در جشنواره فیلم پرتقال طلایی آنتالیا، برنده ۵ جایزه از جمله بهترین کارگردانی شد. 

فیلم‌های سه میمون (۲۰۰۸) ، روزی روزگاری در آناتولی (۲۰۱۱) و خواب زمستانی (۲۰۱۴) موفق‌ترین آثار جیلان به شمار می‌روند، که اولی جایزه بهترین کارگردان جشنواره فیلم کن ۲۰۰۸ ، دومی جایزه گرندپری جشنواره فیلم کن ۲۰۱۱ و سومی جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴ را نصیب او کرد. فیلم «روزی روزگاری در آناتولی» به عنوان نماینده سینمای ترکیه در جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان ۲۰۱۱ معرفی شده بود.
«خواب زمستانی» که تولید مشترک ترکیه،آلمان و فرانسه است و فیلمنامه فیلم را نوری بیلگه جیلان به اتفاق همسرش ابرو با اقتباس از داستان همسر آنتون چخوف نوشته‌اند.

در سال ۲۰۱۴ نوری بیلگه جیلان با این فیلم در شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن توانست جایزه نخل طلایی را به دست بیاورد.جیلان هنگام دریافت جایزه، آن را به جوانان ترکیه که در اعتراض‌های سال گذشته این کشور جان خود را از دست داده‌اند، تقدیم کرد.فیلم خواب زمستانی به عنوان نماینده ترکیه در رقابت اسکار بهترین فیلم خارجی معرفی شد ولی نتوانست به عنوان یکی از نامزدهای نهایی انتخاب شود.
 داستان فیلم زندگی آیدین، هنرپیشه‌ بازنشسته تئاتر است که در روستایی در دل کوهستان در مرکز آناتولی همراه با همسر و خواهرش زندگی می‌کند. بخش اعظم این فیلم سکانس‌های طولانی گفت‌وگوها بین آیدین و شخصیت‌های پیرامون اش است که درباره مسائل مختلف، از اسلام گرفته تا بنیادهای خیریه، با هم بحث می‌کنند.

نوری بیلگه جیلان در شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن با فیلمسازان شناخته شده ای چون ژان لوک گدار، برادران داردن، مایک لی، کن لوچ، دیوید کراننبرگ رقابت داشت.
جیلان در شصت و دومین دوره جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۰۹، نیز یکی از اعضای هیئت داوران بخش مسابقه بین‌المللی بود.