چه شباهتی بین سوپرمن و دیگر فیلم‌های جیمز گان وجود دارد؟
برخی تصور می‌کردند که با ساخت فیلمی درباره قهرمانی بزرگ و محبوب مثل «سوپرمن»، جیمز گان ممکن است بخشی از سبک منحصر به‌فردش را کنار بگذارد. اما اگرچه «سوپرمن» از بعضی جهات با آثار قبلی او متفاوت است (مثل لحن روشن‌تر یا ریتم سریع‌تر برای جا دادن عناصر متعدد دنیای سینمایی DC)، این فیلم هنوز هم کاملاً یک اثر جیمز گانی است.
فقط با نگاه به بازیگران و تصاویر تریلر فیلم می‌توان به این نتیجه رسید. هرچند بازیگران اصلی، یعنی دیوید کورنسوت (در نقش سوپرمن)، ریچل بروزناهن (لوئیس لین) و نیکولاس هولت (لکس لوتر) برای گان جدید هستند، اما چهره‌های آشنای زیادی در بازیگران مکمل دیده می‌شوند:
ناتان فیلیون (همکار دیرینه گان از فیلم «Slither»)، این‌بار در نقش گرین لنترن، گای گاردنر.
شان گان، برادر جیمز، در نقش مکسول لرد (با حضوری کوتاه در پایان فیلم).
بردلی کوپر در نقش جور-اِل، پدر کریپتونی سوپرمن.
مایکل روکر و پام کلمنتیف نیز در نقش دو ربات از دژ تنهایی سوپرمن حضور دارند.
سوپرمنِ گان، همچنان عجیب و غریب است
وقتی اولین قسمت «نگهبانان کهکشان» اکران شد، همه منتظر نتیجه بودند: آیا دنیای مارول می‌تواند با شخصیت‌هایی مثل راکت راکون یا گروت نیز موفق شود؟ فیلم گان جواب را داد و راه را برای حضور عناصر عجیب‌وغریب‌تر در سینمای ابرقهرمانی باز کرد.
بیشتر بخوانید:
5 دلیل موفقیت سوپرمن جیمز گان در گیشه جهانی
جیمز گان از صحنه‌های پس از تیتراژ جنجالی فیلم سوپرمن دفاع کرد
اما این علاقه به عجایب از همان آغاز کار با فیلم «Slither» در گان وجود داشت. از انتخاب ستاره دریایی عظیم (استارو) به‌عنوان دشمن اصلی در «جوخه انتحار» تا ساختارهای نامعمول داستانی‌اش، گان همیشه عاشق این‌گونه عناصر بوده است.
فیلم «سوپرمن» احتمالاً کمپ‌وارترین (campiest) فیلم گان تا به امروز است؛ از نبردهای کایجویی وسط شهر متروپلیس گرفته تا کمدی اسلپ‌استیکی در دفتر روزنامه دیلی پلنت، و حتی مدل موی عجیب گای گاردنر. گان به سراغ گوشه‌های فراموش‌شده و عجیب دنیای کمیک سوپرمن رفته و آن‌ها را با هم ترکیب کرده است تا اثری بسازد که فقط می‌توان آن را به خودش نسبت داد.
مثل دیگر فیلم‌های گان، شخصیت‌ها محور اصلی هستند
یکی دیگر از ویژگی‌های همیشگی گان، گروه‌های پرشخصیت و متنوع است. اگرچه «سوپرمن» ظاهراً یک فیلم تک‌قهرمانی است، اما بازیگران فرعی زیادی فرصت درخشیدن پیدا کرده‌اند؛ از آقای ترِیفیک با بازی ایدی گاثِگی که درخششی چشمگیر دارد، تا حضور ریک فلگ با بازی فرانک گریلو.
موسیقی نیز همچنان بخش مهمی از فضای فیلم است. اگرچه استفاده از موسیقی لایسنس‌شده مانند «نگهبانان کهکشان» نیست، اما هر وقت موسیقی وارد می‌شود، حس آشنای آثار گان را منتقل می‌کند.
در نهایت، «سوپرمن» شاید مسئولیت بیشتری نسبت به دیگر آثار گان بر دوش دارد — هم به خاطر اهمیت فرهنگی‌اش و هم لحن خانوادگی‌ترش — اما از ابتدا تا انتها یک اثر ناب جیمز گان است؛ با تمام ویژگی‌های خاصش، چه بخواهید چه نخواهید.
منبع: slashfilm