نگاه منتقدان به فیلم تالی/Tully

اختصاصی سلام سینما-درامِ کمدی «تالی/Tully»، در ماه می 2018 اکران شده است. این فیلم، با ترکیبی تحسین آمیز از شوخ طبعی و بیان حقیقت محض، کاوشی به تجربیات مدرن مادرانه دارد و بازی خیره کنده ای از «شارلیز ترون» را به بیننده نشان می دهد. «تالی» با امتیازی نسبتا خوب نظر منتقدان و مردم را به خود جلب کرد.

چند نقد کوتاه از فیلم «تالی/Tully» را مرور می کنیم.

 دیوید ارلیک

«تالی» یک فانتزی با نظمی خاص در بالاترین سطح خود است که ابتدا ممکن است شبیه به یک قسمت از سریال «این ما هستیم» به نظر برسد اما این قصه به اندازه‌ی «شکل آب» شگفت‌انگیز خواهد بود. شارلیز ترون یا واقعا به کارش تعهد دارد(وزن اش را افزایش داده!) و یا اینکه باورپذیرترین لباس چاقی تاریخ سینما را به تن کرده است. «تالی» گره ‌های داستانی بزرگی در خود دارد و این فراتر از اعتباری است که «کودی» و «ریتمن» در طول این سالها کسب کرده اند. زوج «ترون» و «دیویس» در کنار یکدیگر به حدی پویا هستند که انگار دو روی یک سکه اند. زیبایی قصه در آنجاست که این دو زن می آموزند خودشان را دوست داشته باشند و این باعث می شود که بتوانند به راحتی یکدیگر را نیز دوست داشته باشند. (متن کامل این نقد)

رکس رید

تالی فیلمی غم انگیز است که اشتباها برچسب کمدی به آن خورده است. در واقع تلاش کردند تا طرفداران «شارلیز ترون» را وسوسه کنند تا فیلم را تماشا کنند؛ چرا که اگر بیننده بداند قرار است فیلمی غم انگیز درباره آسیب های جسمی و روحی زنی بعد از زایمان را تماشا کند، برایش جذابیتی ندارد. صریح بگویم، من شخصا هیچ مردی را نمی شناسم که مشتاق دیدن فیلمی درباره‌ی افسردگی بعد از زایمان باشد. حتی ممکن است برای زنانی که چنین تجربه ای را نداشتند هم جذاب نباشد. اگر جنبه تجاری «تالی» را در نظر نگیریم، باید بگویم این فیلم اصلا خنده دار نیست. به طور کلی، «تالی» در هیچ قسمتی موفق نیست مگر داشتن «شارلیز ترون» به عنوان بازیگر که به بیننده حس واقعی یک زن خانه دار با تمام مسئولیت ها و مشکلاتش را به خوبی نشان می دهد.

آنتونی لین

تالی که با مهربانی از یک کودک آرام پرستاری می کند. آیا لازم بود که تغییرات تا این حد شدید اتفاق بیافتد؟ و اگر استخدام پرستار کودک تنها راه نجات والدین دارای نوزاد است ، پس جمع کثیری از والدین در جامعه ی آمریکا که توان مالی استخدام پرستار کودک را ندارند ، چگونه این کارها را انجام می دهند؟

وقتی این سوالات مطرح می شود مخاطب به راحتی متوجه می شود که کیفیت فیلم در حال افت است و وقتی فیلم متلاشی می شود که رایتمن تصمیم می گیرد یک گره داستانی در پایان بندی فیلم قرار دهد. بهتر بود که در انتهای فیلم ، «تالی» قصه را ترک کند ، یک چتر بردارد و در ابرها محو شود ، در این صورت قصه می توانست باورپذیرتر باشد. (متن کامل این نقد)

اینکو کنگ

من دوبار تالی را دیدم. اولین باری که فیلم را تماشا کردم ، نمی توانستم با قاطعیت درباره پایان بندی فیلم اظهار نظر کنم، اما پس از تماشای آن برای بار دوم متقاعد شدم که تالی یک اثر درخشان است. این فیلم در نشان دادن مسائل همه گیر مثل افسردگی پس از زایمان و استخدام پرستار کودک، راه جدیدی را برای فیلمسازانی که پس از آن می خواهند درباره ی مادرانگی فیلم بسازند ، گشوده است. روی هم رفته «تالی» فیلمی نیست که دنیا را تکان بدهد و به به‌یادماندنی‌ترین فیلم عمرتان تبدیل شود، ولی احتمالا کاری می‌کند تا بلافاصله بعد از بالا رفتن تیتراژ، مادرتان را برای بوسیدن صورتش در خانه جستجو کنید. چندتا فیلم می‌توانند ادعای چنین دستاورد بزرگی را داشته باشند؟

آرش پارساپور

دو کاراکتر اصلی فیلم زن هستند و مردان فیلم تالی همانند دو اثر گذشته زوج هنرمند و خالق فیلم، نقش‌های فرعی دارند. زنانگی از همین قسمت در فیلم موج می‌زند و دیدگاه فیلم از منظر مارلو پیش می‌رود. اوست که مادر شده و حالا حس زیبای مادری را باید برای بار سوم تجربه کند، حسی که فیلم سعی دارد سختی‌ها و کابوس آن را هم نشان دهد. اشتباه نکنید! فیلم Tully‌ قصد ندارد مادری و فرزند پروری را نکوهش کند و در عین حال قدم زدن در کابوس مادر شدن، زیبایی‌های آن را هم نشان می‌دهد. فیلم Tully پایان غافلگیرکننده‌ای دارد که بسیاری از حوادث رخ داده در طول فیلم را به زیبایی توضیح می‌دهد؛ حوادثی که شاید به مذاق برخی تماشاگران ننشیند و آن را نوعی هرزگی و یا غیرقابل قبول از طرف یک زن بدانند برای همین توصیه‌ام این است که به فیلم زمان بدهید و آن را زود قضاوت نکنید. (متن کامل این نقد)