ماسک فیلمی که قرار بود ترسناک باشد اما با جیم کری کمدی شد

سی سال پیش، فیلم «ماسک» (Mask) به کارگردانی چاک راسل و بازی درخشان جیم کری، با استفاده از جلوه‌های ویژه دیجیتال، به یکی از موفق‌ترین آثار دهه ۹۰ تبدیل شد. این فیلم که در سال ۱۹۹۴ روی پرده رفت، توانست نامزدی اسکار بهترین جلوه‌های ویژه را به دست آورد؛ این افتخاری کم‌سابقه برای یک کمدی به حساب می‌آمد. با این حال، جایزه به «فارست گامپ» (Forrest Gump) رسید؛ اتفاقی که هنوز برای راسل ناامیدکننده است. او معتقد است که «ماسک» صدها صحنه جلوه ویژه دشوار داشت که به درستی در بطن داستان جا گرفته بود، اما محبوبیت «فارست گامپ» رأی آکادمی را به آن سمت برد.

راسـل در گفت‌وگویی تازه تأیید می‌کند که «ماسک» در ابتدا قرار بود فیلمی ترسناک و نزدیک به کمیک‌های تاریک و سیاه‌وسفید آن دوران باشد. اما حضور جیم کری باعث تغییر مسیر پروژه به کمدی شد. او می‌گوید اگر بازیگر دیگری ماسک را به دست می‌گرفت، نتیجه شبیه فردی کروگر از «کابوس در خیابان الم» (Nightmare on Elm Street) می‌شد.

این کارگردان همچنین فاش می‌کند که پیش از انتخاب کامرون دیاز برای نقش اصلی زن، حتی آنا نیکول اسمیت هم در فهرست گزینه‌ها قرار داشت، اما در نهایت دیاز پس از چندین تست بازیگری انتخاب شد.

راسـل که سابقه کارگردانی «کابوس در خیابان الم ۳» و (The Blob) را دارد، این روزها با فیلم ترسناک جدیدش «تخته جادوگری» (Witchboard) دوباره به ژانر وحشت بازگشته است. او می‌گوید در این اثر بیش از هر چیز بر جلوه‌های عملی (پراکتیکال) تأکید کرده زیرا آن‌ها را در ایجاد ترس مؤثرتر از CGI می‌داند.

به گفته راسل، ژانرهای کمدی و وحشت همواره در آکادمی نادیده گرفته می‌شوند، هرچند هر دو نیازمند خلاقیت و مهارت بالایی هستند. او توصیه‌اش به فیلمسازان جوان ترسناک را چنین بیان می‌کند: "داستانی بسازید که عاشق آن هستید، چون فیلمسازی همیشه سخت‌تر از تصور اولیه است. در وحشت نباید فقط به ناامیدی و پایان‌های تلخ تکیه کرد، بلکه باید بازی تعلیق و ترس با تماشاگر را حفظ کرد."

او درباره بازسازی احتمالی «ماسک» نیز می‌گوید: "یده‌های جالبی دارم؛ مثلا چند شخصیت مختلف ماسک را امتحان کنند. اگرچه جیم کری نسبت به پروژه‌های جدید محتاط است، اما حضور او همیشه بخشی جدایی‌ناپذیر از دنیای ماسک خواهد بود."

راسـل در پایان می‌افزاید که قصد دارد همچنان در ژانر وحشت فعال بماند و حتی روی پروژه‌ای شبیه به «جن‌گیر» (The Exorcist) فکر می‌کند؛ چرا که به باور او، هیچ ژانری به اندازه وحشت تخیل کارگردان را به چالش نمی‌کشد.