گفت‌وگوی حمید بهمنی با موزه سینما به مناسب زادروز تولدش

حمید بهمنی متولد ۱۰ اسفند ۱۳۳۹ در یکی از محله‌های نزدیک به شاه‌چراغ شیراز است. او از کودکی به واسطه برادر بزرگ‌ترش که مجله «ستاره سینما» را خریداری می‌کرد، با دنیای سینما آشنا شد. بهمنی با مطالعه این مجله و دیگر منابع، اطلاعاتی درباره فضای سینما به دست آورد و از طریق کتاب‌ها و مجلات، به سینما علاقه‌مند شد.

وی با بیان اینکه اولین فیلمی که در سینما دیدم اثری متعلق به جلال مقدم بود، گفت: یادم می اید همراه با خانواده به تماشای فیلم نشستیم. آن زمان من مشغول هنر نقاشی بودم و هم‌زمان شروع به نوشتن خاطرات خود و داستان‌های کوتاه کردم. مجموعه این رفتارها باعث شد تا علاقه من به سینما و تلویزیون افزایش پیدا کند. همچنین زمانی که وارد دبیرستان شدم، تابستان‌ها مشغول به کار می‌شدم و درآمد خود به علاوه پول توجیبی که از خانواده می‌گرفتم را هزینه تهیه بلیت سینما می‌کردم.

وی درباره تجربه‌های نخستین خود در سینما اظهار داشت: «پس از انقلاب، زمانی که مدارس بازگشایی شد، در یکی از روزها با دوست خود از مدرسه فرار کردیم و فیلم «الرساله» را دیدیم.» او در ادامه به سال ۱۳۶۸ اشاره کرد که در دانشگاه هنر پذیرفته شد و اولین فیلم خود را با استفاده از دوربین ویدئویی ساخت.

بهمنی در خصوص فیلم‌های بعدی خود گفت: «فیلم دومم را به صورت ۱۶ میلیمتری ساختم و سپس وارد دانشگاه سینما شدم. در ترم دوم دانشگاه با اعلامیه‌ای مواجه شدم که ابراهیم حاتمی‌کیا برای فیلم خود تست بازیگری می‌گرفت. من انتخاب شدم و این اولین آشنایی من با سینمای حرفه‌ای بود.»

این سینماگر پیشکسوت همچنین به تجربیات خود در کنار اساتید بزرگی مانند رسول ملاقلی‌پور اشاره کرد و افزود: «سینمای ایران به داشتن آثار فاخر معروف است و افراد بزرگی در شکل‌گیری آن نقش داشته‌اند.»

بهمنی در پاسخ به سوالی درباره توصیه به علاقه‌مندان سینما گفت: «فیلمساز باید اهل مطالعه، نقاشی، عکاسی و نوشتن باشد. او باید قدرت تحلیل آثار سینمایی را داشته باشد و از سینما به عنوان ابزاری برای ارتقاء بشریت استفاده کند. اگر از این وسیله به درستی استفاده نشود، به برهوت می‌رسیم.»

در پایان، او خاطرنشان کرد: «خلق فیلم یک مسئولیت است که خداوند به هنرمند داده و باید از آن به درستی استفاده کرد. ما باید نسبت به دوره زمانی خود تحقیق و پژوهش کنیم و اعتقاد شخصی خود را در راستای رشد انسانیت به کار گیریم.»