چرا سریال Say Nothing شایسته جایزه امی بهترین سریال 2024 بود؟

برندگان بزرگ جوایز سریال محدود در هفتاد و هفتمین مراسم امی، «The Penguin» (که داستان «The Sopranos» را در شهر گاتهام روایت می‌کند) و درام ترسناک «Adolescence» بودند. اما یک سریال بود که کاملاً از دید داوران حذف شد: سریال FX به نام «Say Nothing» که درباره اقدام برای باورها و عقاید خود است. من نمی‌توانم بی‌تفاوت بمانم و باید عدالت را برای این سریال که بهترین سریال جدیدی بود که در سال ۲۰۲۴ دیدم، مطالبه کنم.

این سریال که توسط جاشوا زتو مر ساخته شده، اقتباسی است از کتاب پرفروش غیر داستانی پاتریک رادن کیف «Say Nothing: A True Story of Memory and Murder in Northern Ireland». این داستان واقعی از دهه ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۰ ادامه دارد و جوانان ایرلندی شمالی را دنبال می‌کند که به ارتش جمهوری‌خواه موقت ایرلند (IRA) پیوستند تا برای یک ایرلند متحد بجنگند.

برخی از این جوانان مانند دولورز پرایس (با بازی لولا پِتیکرو/مکسین پیک) و خواهرش ماریان (هیزل دوپ/هلن بیهن) زنده ماندند، اما هزینه این جنگ برایشان پشیمانی بود؛ هم برای آنچه کردند و هم برای این که در جنگی بی‌نتیجه شرکت کردند، چون ایرلند هنوز تقسیم شده باقی مانده است.

البته سریال کاملاً حذف نشد. جاشوا زتو مر و قسمت آخر سریال با عنوان «The People In The Dirt» نامزد جایزه فیلمنامه سریال محدود یا فیلم شدند. اما بازیگران، جایزه‌ای نگرفتند و خود سریال برای جایزه بهترین سریال محدود نامزد نشد. باور من این است که بسیاری از رای‌دهندگان امی این سریال را ندیده‌اند؛ زیرا نمی‌توانم قبول کنم سریال جنایی و هیجان‌انگیز «Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story» بتواند جای «Say Nothing» را بگیرد.

کتاب اصلی کیف پر از نوشته‌های درجه یک و تحقیقات مستدل است، و سریال هم به همان اندازه خوب از آن اقتباس کرده است. من خودم علاقه شخصی به موضوع داشتم، چون ایرلندی-آمریکایی هستم و همیشه داستان‌های IRA و «تروبلز» (جنگ‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ در ایرلند شمالی) برایم جذاب بوده است. این سریال واقعیت تلخ زندگی مردم بومی ایرلند را به تصویر می‌کشد و هرگونه رمانتیک‌سازی انقلاب را از بین می‌برد.

اگر درباره تاریخ ایرلند چیزی نمی‌دانید، باز هم باید «Say Nothing» را ببینید؛ چون حرف‌های مهمی برای گفتن دارد.

منبع: slashfilm