" درخت گردو " گردو ندارد
محمدحسین مهدویان پنجمین اثر خود "درخت گردو " را در ژانر فیلم-مستند ساخته است . کارگردان جوانی که خودش را در این ژانر با دو اثر "ایستاده در غبار " ( که میتوان گفت بهترین فیلم مهدویان است ) و " ماجرای نیمروز " ثابت کرده است .
در ابتدا باید گفت فیلمنامه به شدت ضعیف است و بزرگ ترین ضعف فیلم نریشن های مینا ساداتی در طول فیلم است که آزار دهنده است . بیش از نیمی از دیالوگ ها و نریشن ها شعار زده هستند که این اتفاق همیشه در فیلم های مهدویان بوده است اما این بار حد را رد میکند و مخاطب را از فیلم دور میکند . فیلم در همان ابتدا احساسات و خاطرات مخاطب را هدف میگیرد و مخاظب را بغض آلود میخکوب صندلی میکند و دلیل این اتقاق قصه ی فیلم و حافطه جمعی مخاطبین است . فیلمنامه هرچه به پایان نزدیک میشود ضعیف تر میشود و در پایان با چند جمله ی شعار زده به اوج ضعف میرسد .
اما به غیر از قصه فیلم ، کارگردانی توانسته تا حد زیادی ضعف فیلمنامه را پنهان کند . نما ها و دکوپاژ ها که به صورت حیرت انگیز اجرا شده اند و از لحاظ بصری تقریبا با یک فیلم بی نقص مواجه هستیم . آن قدر فیلم از لحاظ تصویری قدرتمند است که اگر شما فیلم را بدون صدا تماشا کنید از تک تک پلان های فیلم لذت میبرید .
نکته مثبت دیگر فیلم موسیقی "حبیب خزایی فر " است که در تکمیل کارگردانی و در خدمت فیلم است . و حتی موسیقی نیز در احساساتی کردن مخاطب نقش پر رنگی دارد .
در مورد بازی ها باید گفت " پیمان معادی " در کارنامه خود یک نفش آفرینی متفاوت و پر از لحظات تحسین برانگیز خلق کرده است و درست ترین انتخاب برای نقش قادر بوده است .
اما بازی مهران مدیری نیز یکی نقاط ضعف فیلم است که با اینکه نقش تقریبا کوتاه است اما لحظات درخشانی از فیلم را به تاریکی برده است . با توجه به موقیعت قصه و حتی طراحی که کارگردان برای این نقش داشته مدیری فرصت ایفای یک نقش کاملا متفاوت را در کارنامه خود داشته است اما متاسفانه هیچ بهره ای نبرده است . مینا ساداتی هم مثل همیشه در حد متوسط بازی کرده است .
در مجموع فیلم حتی اگر یک فیلمنامه متوسط داشت تبدیل به یک فیلم فوق العاده میشد . اما حال فیلم به مانند یک درخت گردو است که زیباست اما گردو ندارد .