«آغوش شکسته‌ی درختِ توت» در بخش اقتباسی چهل‌ودومین جشنواره فیلم کوتاه تهران
فیلم کوتاه «آغوشِ شکسته‌ی درختِ توت» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی نوید آغاز به بخش مسابقه اقتباسی (کتاب و سینما) در چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران راه یافت.
این فیلم با استقبال هیئت انتخاب، همزمان با پذیرش در جشنواره، از پوستر رسمی خود با طراحی محمد موحدنیا بر اساس نقاشی از تاهره صادق نژاد رونمایی کرده است.
بخش عمده‌ای از عوامل این پروژه پیش‌تر در حوزه تئاتر فعالیت داشته‌اند و این اثر را می‌توان تلفیقی از نگاه نمایشی و زبان سینمایی دانست.
«آغوشِ شکسته‌ی درختِ توت» به نویسندگی حنیف براری و نوید آغاز، بر اساس طرحی از نوید آغاز و با اقتباسی آزاد از کتاب‌های «دختری از ایران» نوشته‌ی دونا مانکر، «بردی از یادم» نوشته‌ی زاون قوکاسیان و «داد بی‌داد» نوشته‌ی ویدا حاجبی تبریزی ساخته شده است.
بازیگران این اثر تاهره صادق‌نژاد، عرفانه استکی، رویا صفری هستند.
روایت‌های شنیداری (به ترتیب حروف الفبا): آیدین بهاری، خورشید چراغی‌پور، صفورا خوش‌طینت، نسرین درخشان‌زاده، صدرالدین زاهد، پژمان عبدی، میثم عبدی، امیرحسین فروتن، فربد فرهنگ، فرشته لیوانی.
همچنین، مدیر فیلمبرداری: ستار گودرزی، تدوین: نوید آغاز، طراح صحنه و لباس: سارا مژده، صدابردار: محمد امین سید قاسمی، طراح گریم: توحید خداپرست، طراحی و ترکیب صداها: حسن مهدوی، اصلاح رنگ: علیرضا مجیری، مدیر تولید: فرناز فجرک، مشاور کارگردان: شایان کریمی، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: نسترن درگرایی، دستیار دوم کارگردان: سهیل چیوائی، منشی صحنه: مونا نباهت، صدابرداران استودیو: ارشام مودبیان، وحید حاجی‌زاده (استودیو زروان)، دستیار اول فیلمبردار: فرزین ابراهیمی، گروه فیلمبرداری: امید کایدی شادگان، میلاد قناتی، حسین ملک محمدی، دستیار لباس: ارمغان خان‌محمدی، دستیاران صحنه: علی فراهانی، میثم حسینی، سینا فتح‌نصیری، مجری گریم: مهشید ذاکری، مهسان مرادی، طراح پوستر: محمد موحدنیا، روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: علی کیهانی، عکاس: دنیا عساکره، فیلمبردار پشت‌صحنه: امید غلامی، تیتراژ: نگار مهربان، نوید محمدی، سرمایه‌گذاران: پروین آغاز، نوید آغاز دیگر عوامل این فیلم کوتاه هستند.
فیلم «آغوشِ شکسته‌ی درختِ توت» تلفیقی از نگاه شاعرانه، مستند و دراماتیک است که با تمرکز بر حافظه جمعی، رنج و امید، روایتی از زیست زنان و مردانی را به تصویر می‌کشد که در پیِ بازسازی خویشتن در میان ویرانه‌های تاریخ‌اند.