آیا نسخه بازسازی شده Resident Evil 3 واقعاً یک «بازسازی» محسوب میشود؟

بازسازی (Resident Evil 3) با استقبال مختلط طرفداران و منتقدان مواجه شده است. نسخه جدید بسیاری از بخشهای کلیدی نسخه اصلی را حذف کرده و جایگزینی مناسب برای آنها ارائه نداده است. نمسیس، دشمن نامآشنا بازی، نقش کمرنگتری پیدا کرده و دیگر مانند Mr. X در بازسازی (Resident Evil 2) هر لحظه تهدیدی جدی برای بازیکن نیست، بلکه بیشتر به نبردهای برنامهریزیشده تبدیل شده است.
با این حال، بازی همچنان نقاط قوت زیادی دارد. افتتاحیه زنده و سینمایی، همراه با توالی رؤیاگونهای از جیل ولنتاین در آپارتمانش، فضایی پرتنش و جذاب ایجاد میکند. شخصیت جیل، با تمام محدودیتها و کوتاهبودن روایت، یکی از بهترین کاراکترهای اصلی سری به شمار میآید و تعاملات او با کارلوس، در مقایسه با کمتوجهی بازسازی (Resident Evil 2) به شخصیتها، جذابیت اضافهای دارد.
یکی از ویژگیهای مثبت دیگر، ریتم سریع بازی و حرکت مداوم میان لوکیشنهاست که تجربهای نزدیک به (Resident Evil 4) ایجاد میکند. این سرعت باعث شده که طراحی سنتی مناطق پیچیده و مواجهات طولانی با نمسیس کمتر دیده شود، اما همچنان نبردهای جدید با هیولاها سرگرمکننده و هیجانانگیزند.
بازسازی (Resident Evil 3) همچنین به گسترش داستان و اتصال به دنیای بزرگتر سری کمک میکند؛ مثلاً ارتباط انگل نمسیس با انگل Las Plagas از (Resident Evil 4)، و افزودن جزئیات داستانی در مورد سقوط راکون سیتی، که در نسخههای پیشین کمتر دیده شده بود.
با وجود اینکه این نسخه، میراث نسخه اصلی را حفظ نمیکند و بیشتر شبیه یک اسپینآف است، همچنان تجربهای ارزشمند و جذاب برای بازیکنان جدید و قدیمی فراهم میکند. به بیان دیگر، (Resident Evil 3) نه یک بازسازی کامل، بلکه بازتعریفی متفاوت و جسورانه از داستان و گیمپلی کلاسیک است که نشان میدهد بازسازیهای رزیدنت ایول میتوانند مستقل از نسخههای اصلی موفقیتآمیز باشند.