نگاه منتقدان به فیلم همسر/ The Wife

اختصاصی سلام سینما-فیلم سینمایی «همسر» (The Wife) به کارگردانی «بیورن رونگه»، از 28 سپتامبر 2018 اکران شد. داستان فیلم از این قرار است که: زنی همراه شوهرش که نامزد جایزه نوبل ادبیات شده است به استکهلم سفر می کند و در آنجا درباره بعضی از تصمیمات مهم زندگی اش دچار تردید می شود.

«گلن کلوز»، برای بازی در این فیلم برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول زن شده؛ همچنین در همین رشته در اسکار و بفتا نامزد شده است. از نکات جالب فیلم «همسر» این است که «آنی استارک» که در فیلم نقش جوانی «جوآن»-با بازی گلن کلوز-را بازی می کند؛ دخترِ گلن کلوز است.

این فیلم امتیاز خوبی از مردم و منتقدان دریافت کرده است.

چند نقد کوتاه از فیلم سینمایی «همسر» را مرور می کنیم:

پیتر بردشاو

«گلن کلوز» به‌عنوان همسر نویسنده‌ای که در اواخر زندگی دچار بحران شده، کاملا می‌درخشد. «گلن کلوز» اجرای ماهرانه و فوق العاده‌ای دارد. شاید این «کلوز» باشد که کارش را به بهترین شکل انجام می‌دهد- بسیار ظریف، آرام و خودلگام. قسمت آخر فیلم می‌تواند به‌عنوان تمثیلی برای سیاست‌های شاهانه و اعتبار یک هنرمند به کار برده شود. این فیلمی تماشایی، هوشمندانه و سرگرم‌کننده است و «کلوز» یکی از تاثیرگذارترین نقش‌هایش را دارد. (متن کامل این نقد)

پیتر تراورس

در فیلم جدید کارگردان سوئدی یعنی «بیورن رونگه» که از رمان «مگ ولیتزر» اقتباس شده است ، «گلن کلوز» نقش «جوان کسلمن» ، همسر نویسنده ی مشهور برنده ی نوبل یعنی «جو کسلمن»(جاناتان پرایس) را ایفا می کند. برای «جو» بردن جوایز از داشتن رابطه با همسش بسیار لذت بخش تر است. «کلوز» این زن نادیده گرفته شده و فراموش شده را مثل یک گردباد در حال چرخش نقش آفرینی می‎کند و ما را به داخل ذهن و قلب قهرمان زنی می‌برد که قرار نیست دیگر این وضع را تحمل کند. این بازیگر شش بار نامزد دریافت جوایز شده بدون اینکه حتی یک بار برنده اسکار شود. «همسر»، یک ویترین جالب و لگام گسیخته برای استعداد شگفت انگیز او، شاید این طلسم را پایان دهد. شما نمی ‌توانید چشمتان را از روی او بردارید.

جیمز براردینلی

«همسر» را شاید بتوان یک اثر «مستقل خالص» نامید، زیرا این فیلم با یک بودجه معقول ساخته شده و تمرکز آن بجای پول درآوردن ، روی کاراکترها و روایت است. بازیگران نه به خاطر ایجاد جذابیت برای گیشه ، بلکه به خاطر مهارت ‌هایشان انتخاب شده ‌اند. اگر یک اشتباه در فیلم وجود داشته باشد، آن کاراکتر روزنامه نگار با نقش آفرینی «اسلتر» است که انگار توی باغ نیست ، که شاید این یک وسیله است که توسط فیلمسازان به کار گرفته شده تا آن راز به شکلی به غیر از استفاده از فلش‌ بک ‌ها افشا شود. به هر حال ،  این یک به حاشیه رفتن جزئی است، و باعث می ‌شود تا مدت زمان فیلم به مقدار معقول ۱۰۰ دقیقه برسد.  «همسر» انتظارات معقولی دارد و در تحقق آنها موفق عمل می ‌کند. ای کاش که فیلمهای بیشتری مانند آن وجود داشتند.